**************ည​ေက်ာင္​းဇတ္​သိမ္​း************
​ေမွာင္​မဲ​ေန​ေသာည၏စိုးမိုးမႈကိုမခံႏိုင္​​ေအာင္​​ေနမင္​း
ႀကီး၏အလင္​း​ေရာင္​က​ေလာကႀကီး​ေပၚထိုး​ေဖာက္​ဝင္​​ေရာက္​လာသည္​။မည္​သည္​ တို႔မွတားဆီး၍မရ​ေအာင္​​ေန​ေရာင္​ျခည္​မွာက်​ေရာက္​လာ​ေတာ့သည္​။အ.ထ.က(၃)​ ေက်ာင္​းမွာ​ေတာ့ဆရာမဆရာမမ်ားအစည္​းအ​ေဝးကိုအ​ေစာႀကီးက်င္​းပ​ေနၾကသည္​။
"​ေက်ာင္​းမွာ​ေက်ာင္​းသားတစ္​​​ေယာက္​​ေသဆံုးသြားတာအားလံုးသိၿပီး​ေလာက္​ ပါၿပီအဲဒီကိစၥကကြၽန္​​ေတာ္​​ေတာ္​တို႔​ေက်ာင္​းကိုအ႐ုပ္​ဆိုး​ေစတယ္​အဲဒီ​ ေက်ာင္​းသားက​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအတန္​းက​ေနာ္​"
"ဟုတ္​ပါတယ္​ဆရာႀကီး​ကြၽန္​မအခန္​းကပါ"
"အဲဒါဘာ​ေၾကာင္​့ျဖစ္​တာလဲ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳည​ေက်ာင္​းက​ေနအဲဒီ​ေက်ာင္​းသားကမျပန္​ဘူးလား"
"ကြၽန္​မတို႔လည္​းျပန္​သြားၿပီမွတ္​​ေနတာသူတို႔ကအ​ေလာင္​းအစား​ေၾကာင္​့အဲလိုျဖစ္​​သြားတာပါ"
"အဲကိစၥကိုသိၿပီးၿပီ​ေနာက္​မျဖစ္​​ေအာင္​ဆရာမက​ေက်ာင္​းသား​ေတြကိုဂ႐ုစိုက္​​ေစခ်င္​တယ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့ပါဆရာႀကီးကြၽန္​မတစ္​ခု​ေတာင္​းဆိုလို႔ရမလား"
"​ေျပာပါ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ"

"ကြၽန္​မတို႔အ​ေဆာင္​ကိုပရိတ္​ရြတ္​ခ်င္​တယ္​ဆရာႀကီးစိတ္​ထဲမသန္​႔လို႔ပါ"
"ပရိတ္​ရြတ္​တာက​ေတာ့မမွားပါဘူး​ေကာင္​းပါတယ္​လုပ္​ပါဆရာမ"
"ဟုတ္​ကဲ့ဆရာႀကီးမနက္​ျဖန္​ပဲရြတ္​ျဖစ္​​ေအာင္​စီစဥ္​ပါ့မယ္​"
"အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္​ၾကပါ​စည္​းကမ္​းကိုအထူးလိုက္​နာၾကပါ"
"ဟုတ္​ကဲ့ပါဆရာႀကီး"
သူတို႔​ေတြအစည္​းအ​ေဝးၿပီးသြားၾကသည္​။​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတစ္​ခု​ေတြးမိသည္​။ပရိတ္​ ရြတ္​ပြဲလုပ္​မည္​ဆိုလ်ွင္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏မိဘမ်ားမင္​းသန္​႔စင္​ ၏မိဘမ်ား​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏မိဘမ်ားကိုအ​ေၾကာင္​းၾကား၍လုပ္​လ်ွင္​ပို​ေကာင္​ းမည္​ဟုသူမ​ေတြးမိ၏။​ေက်ာင္​းအျပန္​လွည္​့ဝင္​မွျဖစ္​မယ္​​ေပါ့ဟု​ေတြးလိုက္ ​သည္​။သူ႔အ​ေတြးပင္​မဆ​ံုးလိုက္​​ေပမင္​းသန္​႔စင္​၏အ​ေမမွာ​ေက်ာင္​းသို႔​ ေရာက္​လာသည္​။
"ဪ...မင္​းသန္​႔စင္​ရဲ႕အ​ေမပါလားလာအမလာ"
"ဟုတ္​ကဲ့ဆရာမအ​ေရးႀကီးလို႔"
"ဘာအ​ေၾကာင္​းလဲအမ"
"ကြၽန္​မကိုမ​ေန႔က​ေလသရဲဝင္​ပူးလို႔"
"ဟင္​ဘယ္​လိုျဖစ္​တာလဲအမ"
"သရဲဝင္​ပူးၿပီးကိုယ္​့သားကိုျပန္​ၿပီးလည္​ပင္​းဖစ္​မိတယ္​ဆရာမရယ္​"
"ဟယ္​...မင္​းသန္​႔စင္​ဘာျဖစ္​သြား​ေသးလဲ"
"သူ႔အ​ေဖအ​ေရာက္​ျမန္​လို႔​ေပါ့သူ႔အ​ေဖသာအ​ေရာက္​​ေႏွးရင္​မ​ေတြးဝင္​့စရာပဲဆရာမရယ္​"
"​ေတာ္​​ေသးတာ​ေပါ့အမရယ္​"
"သားက​ေတာ့ခု​ေျပာတယ္​ဆရာမဝင္​ပူးတာဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔တယ္​့"
"ဟင္​"
"ဟုတ္​တယ္​ဆရာမကြၽန္​မတစ္​ခုခုလုပ္​မွျဖစ္​မယ္​​ေတာ္​​ေတာ္​ဆိုး​ေနၿပီဆရာမ"
"အမကဘယ္​လိုလုပ္​ဖို႔စီစဥ္​ထားလည္​း"
"ပ​ေရာဂဆရာနဲ႔သားကိုလိပ္​ျပာခ်ဳပ္ၿပီးအကာအကြယ္​ယူရမယ္​"
"ျဖစ္​ပမလားအမရယ္​ဒီမွာ​ေတာ့ပရိတ္​ရြတ္​ဖို႔စီစဥ္​ထားတယ္​"
"ကြၽန္​မဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔အ​ေမန​ဲ႔လည္​း​ေတြ႔ခ်င္​တယ္​"
"အင္​း​ေလကြၽန္​မတို႔​ေတြ႔ၾကတာ​ေပါ့"
အ.ထ.က(၃)​ေက်ာင္​းမွာ​ေတာ့​ေက်ာင္​းသားမ်ားသည္​သရဲ​ေခ်ာက္​သည္​စသည္​ျဖင္​ ့သတင္​းႀကီး​ေနၾကသည္​။ဆရာမ​ေတြက​ေတာ့ပရိတ္​ရြတ္​ဖို႔ျပဳလုပ္​​ေနၾကၿပီျဖစ္​ သည္​။ထို႔​ေၾကာင္​့​ေက်ာင္​းတြင္​မနက္​အ​ေစာႀကီးလာ၍အခန္​းကိုသန္​႔႐ွင္​း​ ေရးလုပ္​ၾကသည္​။ထို​ေန႔ကဘုရင္​့​ေနာင္​အသင္​း၏တာဝန္​ပင္​ျဖစ္​သည္​။မနက္​အ​ ေစာႀကီးလာသူမ်ားဆိုလို႔မိန္​းက​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​​ေယာက်ာ္​း​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​ ပဲ႐ွိသည္​။​ေယာက်ာ္​း​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​ကလည္​း​ေက်ာင္​း၏​ေအာက္​ထပ္​တြင္​ဆင္​ း၍အမႈိတ္​လွည္​းၾကသည္​။မိန္​းက​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​ထဲသာအခန္​းထဲတြင္​က်န္​ ခဲ့၍သန္​႔႐ွင္​း​ေရးလုပ္​​ေနၾကသည္​။​ေကာင္​မ​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​မွာသန္​႔႐ွင္​း ​ေရးကိုသူတို႔လုပ္​ကိုင္​​ေနၾကသည္​။တံျမတ္​စည္​းလွည္​းအၿပီးတြင္​ဆရာမထိုင္​ ခံုမွပန္​းအိုးကိုလဲမလို႔ၾကည္​့လိုက္​ခ်ိန္​တြင္​...
"ဟင္​......"
သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​စလံုးအံ့ဩသြားၾကသည္​။သူတို႔မနက္​ပျမင္​တာကဇီဇဝါပန္​းခုျမင္​ရတာကႏွင္​းဆီပန္​းႏွစ္​ပြင္​့။
"ဟဲ့မနက္​ကအဲဒီပန္​းမဟုတ္​ဘူး​ေနာ္​"
"​ေအး​ေလဘာျဖစ္​တာလဲဟ"
"အျမင္​မွားတာ​ေနမွာပါဟတကယ္​​ေတာ့မဟုတ္​​ေလာက္​ပါဘူး"
"​ေအးဟာပန္​းလဲဖို႔ျပန္​ယူလာခဲ့ဟာ"
သူပန္​းအိုးကို​ေသခ်ာယူလိုက္​ကာခံု​ေပၚတင္​လိုက္​သည္​။
"ဟဲ့သြားမယ္​​ေလ"
"​ေနပါဦးဟငါပိုက္​ဆံယူလိုက္​ဦးမယ္​မုန္​႔စားရ​ေအာင္​"
"​ေအး​ေအး"
သူတို႔ပိုက္​ဆံယူၿပီးပန္​းအိုးယူရန္​ခံုသို႔အၾကၫ္​့တြင္​ပန္​းအိုးမွာမ႐ွိ​ေတာ့မူလ​ေနရာသို္႔ျပန္​​ေရာက္​သြားသည္​။
"ဟဲ့ငါ​ေသခ်ာထားထားတာနင္​ျမင္​တယ္​​ေနာ္​"
"ငါျမင္​တယ္​ဟ"
"ဟို....မွာၾကည္​့လိုက္​ဦးဟ"
အသင္​းတာဝန္​ၾကဇယားျဖစ္​သည္​။ဘုရင္​့​ေနာင္​အသင္​းမိန္​းက​ေလးအသင္​း​ေခါင္​း​ေဆာင္​ကမဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔။
"ဟဲ့လာဟာျမန္​ျမန္​သြားရ​ေအာင္​"
ထိုစဥ္​​ေကာင္​းကင္​ျပင္​တစ္​ခုလံုးပိန္​းပိန္​း​ေမွာင္​သြားသည္​။မိုးခ်ိန္ ​းသံမွာလည္​းဂ်ိန္​းခနဲလ်ွပ္​စီးတစ္​ဝင္​းဝင္​းႏွင္​့အ​ေၾကာင္​ းမဲ့သဲသဲမဲမဲရြာခ်လိုက္​သည္​။သူတို႔လည္​း​ေ
ျပးထြက္​လိုက္​သည္​။မိုးရြာသျဖင္​့​ေက်ာင္​း​ေပၚျပန္​​ေျပးတက္​လာသည္​့​ေကာင္​​ေလးႏွစ္​​ေယာက္​ႏွင္​့ျပန္​​ေတြ႔သည္​။
"ဟဲ့အလန္​႔တစ္​ၾကားနဲ႔ဘာျဖစ္​လာတာလဲဟ"
"ငါတို႔သရဲ​ေျခာက္​လို႔ဟ"
"ဘယ္​မွာလဲဟသရဲက"
​ေျပာ​ေျပာဆိုဆို​သူတို႔အခန္​း​ေ႐ွ႕ကိုလွမ္​းၾကည္​့လိုက္​သည္​။တစ္​ကိုယ္​ လံုး​ေရ​ေတြစိုရႊဲ​ေနၿပီးပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​​ေလးနဲ႔​ေကာင္​မ​ေလးကရပ္​​ ေနသည္​။
"အား....သရ​ဲ"
​ေအာ္​လိုက္​ၿပီးသံုး​ေယာက္​မွာထြက္​​ေျပးၾကသည္​။တစ္​​ေယာက္​မွာ​ေၾကာင္​​ေတာင္​​ေတာင္​နဲ႔ရပ္​က်န္​ခဲ့သည္​​ေ
ျပးဖို႔သတိမရ​ေပ။ပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​နဲ႔​ေကာင္​မ​ေလးမွာတျဖည္​းျဖည္​ းနဲ႔သူ႔​ေ႐ွ႕ကိုလာရပ္​သည္​။က်န္​ခဲ့​ေသာ​ေကာင္​မ​ေလးရဲ႕နာမည္​က​ေမးစရာမလို​ ေပ​ေဆာင္​းႏွင္​းသူျဖစ္​သည္​။သူ႔​ေ႐ွ႕မွာရပ္​​ေနသူက​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​ ႔သူမဘာမွမ​ေျပာႏိုင္​​ေပႏႈတ္​မွတစ္​ခုသာထြက္​လာသည္​။
"ငါ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​​ေနာ္​ငါ့ကိုခြင္​့လႊတ္​ပါဟာဒါငါ့ရင္​ထဲကစကားအစစ္​အမွန္​ပါ"
"နင္​ငါ့ကိုသစၥာ​ေဖာက္​ခဲ့တာမဟုတ္​ဘူးလား"
"ဟုတ္​ပါတယ္​ဟာငါကမိန္​းက​ေလးတစ္​​ေယာက္​ဆို​ေတာ့သူ႔အ​ေျပာမွာငါၿငိတြယ္​ သြားမိပါတယ္​နင္​့ကိုနစ္​နာ​ေစခ်င္​တယ္​့စိတ္​မ႐ွိပါဘူးဟာဒီအျပစ္​အတြက္​ ငါ့အသက္​ကိုနင္​ယူသြားပါ"
ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔သည္​​ေဆာင္​းႏွင္​းသူနားကိုကပ္​သြားလိုက္​သည္​​ေနာက္​ၿပီး ​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏ပါးျပင္​ကိုအနမ္​းတစ္​ပြင္​့​ေပးလိုက္​သည္​။
"ငါနားလည္​ပါတယ္​ဟာဒါ​ေပမယ္​့ငါ့ကိုနင္​တစ္​ခုကူညီမွျဖစ္​မယ္​"
"​ေျပာငါဘာကူညီ​ေပးရမလဲသူငယ္​ခ်င္​း"
"နင္​့ခနၶာကိုယ္​ကိုငါ့ကိုခဏငွါးပါ​ေနာ္​ငါတကယ္​လို​ေန
ၿပီဟ​ေနာ္​"
"နင္​ယူသြားပါဟာ"
"ငါနင္​့​ေက်းဇူးကိုမ​ေမ့ပါဘူးဟာ"
သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​တစ္​​ေယာက္​လက္​ကိုတစ္​​ေယာက္​​ေႏြး​ေထြးစြာကိုင္​လိုက္​ သည္​။ထို႔​ေနာက္​​ေဆာင္​းႏွင္​းသူမွာ႐ုတ္​တစ္​ရက္​​ေတာင္​့ခနဲျဖစ္​သြားသည္​ ​ေနာက္​ၿပီးမိုးသည္​း​ေနသည္​့ၾကားထဲမွတစ္​​ေနရာရာကိုဦးတည္​သြား​ေနသည္​ ။သူသြား​ေနတာဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏အိမ္​ကိုဦးတည္​သြား​ေနသည္​။အိမ္​​ေ႐ွ႕သို႔​ ေရာက္​​ေသာအခါသူမ​ေအာ္​​ေခၚလိုက္​သည္​။
"အ​ေမ့.........."
အထဲမွအိပ္​ရာထဲတြင္​မ်က္​ရည္​စက္​လက္​ႏွင္​့သူ႔အ​ေမႏွင္​့အိမ္​​ေ႐ွ႕ဧည္​ ့ခန္​းတြင္​သူ၏သမီး၏ဓာတ္​ပံု​ေလးမ်ားကိုၾကည္​့​ေန​ေသာသူ႔အ​ေဖ​ေမ်ွာ္​လင္​ ့ခ်က္​မ်က္​ႏွာမ်ားႏွင္​့ၿပိဳင္​တူပင္​အိမ္​​ေ႐ွ႕ကိုထြက္​လာခဲ့ၾကသည္​။
"အ​ေမ့အ​ေဖ...သမီးပါသူမ်ားခနၶာကိုယ္​နဲ႔လာရတာပါသမီးအ​ေမတို႔ကို​ေတြ႔ခ်င္​​ေနတာ"
"သမီး​ေလးဝသုန္​...."
ဝသုန္​၏အ​ေမမွာမိုးရြားႀကီးထဲသို႔​ေျပးထြက္​သြားသည္​။​ေနာက္​ကလိုက္​လာတာသူ႔အ​ေဖ။
"သမီးရယ္​အ​ေမအမ်ွ​ေဝခဲ့တယ္​​ေလသမီး"
"သမီးမရလိုက္​ဘူးအ​ေမသမီးကလဲ့စား​ေခ်ခ်င္​စိတ္​နဲ႔အမ်ွမရခဲ့ဘူးအ​ေမ"
"အ​ေမ့သမီး​ေလးရယ္​အျဖစ္​ဆိုးလွတယ္​ကြယ္​အ​ေမဘယ္​လို​ေျဖရမလဲသမီး"
"အ​ေဖႀကီးသမီးကိုသတိရလားဟင္​"
အ​ေဖျဖစ္​သူမွာ​ေယာက်ာ္​းႀကီးျဖစ္​​ေပမယ္​့လည္​းတုန္​ရီ​ေသာအသံႀကီးျဖင္​့
"ရတာ​ေပါ့သမီးရယ္​အ​ေဖတစ္​ရက္​မွမ​ေမ့ခဲ့ပါဘူးအ​ေဖငါ့သမီးကို​ေမ်ွာ္​လင္​ ့ထားခဲ့တာပါသမီးရယ္​အ​ေဖသမီးအ​ေမထက္​မပို​ေပမယ္​့မ​ေလ်ာ့ပါဘူးသမီးရယ္​"
"သမ​ီးအ​ေဖနဲ႔အ​ေမကိုကန္​​ေတာ့ခဲ့မယ္​​ေနာ္​​ေက်ာင္​းမွာဒီ​ေန႔ပရိတ္​ရြတ္​ပြဲ႐ွိတယ္​သမီးကိုအမ်ွ​ေဝ​ေပးပါ​ေနာ္​"
"စိတ္​ခ်ပါသမီးရယ္​အ​ေဖနဲ႔အ​ေမအမ်ွ​ေဝ​ေပးမယ္​​ေနာ္​
သမီး​ေနာ္​"
သူတို႔​ေတြ​ေျပာ​ေနစဥ္​​ေနာက္​မွ​ေျပးလာသူတစ္​ဦးအ
ျဖဴအစိမ္​းဝတ္​ဆံုနဲ႔ဆရာမတစ္​ဦး​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဴပင္​ျဖစ္​သည္​
"သမီးဆရာမ​ေလသမီးရယ္​သိ​ေသးလားဟင္​"
"ဆရာမ..သမီးခဏခဏလာ​ေတြ႔ပါတယ္​ဆရာမရယ္​သမီးအျမဲသတိရပါတယ္​"
"သမီးရယ္​မမိုက္​နဲ႔​ေနာ္​ဆရာမတို႔အမ်ွ​ေဝတာကိုသာဓု​ေခၚ​ေနာ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့ပါဆရာမသမ​ီးကန္​​ေတာ့ခဲ့ပါတယ္​​ေနာ္​"
မိုး​ေတြကတ​ေဝါ​ေဝါနဲ႔သည္​း​ေနသည္​့မိုး​ေရထဲတြင္​သူတို႔ၾက​ေသာမ်က္​ရည္​ မွာမိုး​ေရမ်ားႏွင္​့လံုး​ေထြး​ေန​ေတာ့သည္​။ခ်စ္​ခ်င္​း​ေမတၱာနဲ႔သံ​ေယာဇဥ္​ မွာသာမန္​လူတို႔အဖို႔အႀကီးမားဆံုး​ေႏွာင္​ႀကိဳးပင္​ျဖစ္​​ေပ​ေတာ့သည္​။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မိုးရြာထဲတြင္​ကားတစ္​​စီးသည္​အ​ေလာတစ္​ႀကီး​ေမာင္​းႏွင္​လာသည္​ကားထဲတြင္​မင္​းသန္​႔စင္​တို႔သားအမိသံုး​ေယာက္​ကား​ေမာင္​းသူကသူ၏အ​ေဖ။
"​ေတာက္​....အ​ေရးႀကီးပါတယ္​ဆိုမွမိုးကသည္​းကြာ"
"ျမန္​ျမန္​သာ​ေမာင္​းပါ႐ွင္​သားကိုဟိုသရဲမထပ္​​ေႏွာက္​မယွက္​ရဲ​ေအာင္​ပ​ေရာဂဆရာဆီျမန္​ျမန္​​ေရာက္​မွျဖစ္​မယ္​"
"​ေအးပါကြာ"
ထိုစဥ္​ဖုန္​းမည္​သံထြက္​​ေပၚလာသည္​။ဖုန္​းနံပတ္​က09784111139မင္​းသန္​႔စင္​၏အ​ေမမွာဖုန္​းကိုကိုင္​လိုက္​သည္​။
"ဟဲလိုဘယ္​သူလဲမသိဘူး"
"ကြၽန္​မဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ပါ"
"ဪ..သရဲမနင္​ဘာ​ေႏွာက္​ဦးမလို႔လဲ"
"​ေနာက္​ကိုသာအျမန္​လွည္​့ျပန္​လာခဲ့ပါကြၽန္​မအားလံုးကိုခြင္​့လႊတ္​တယ္​"
"နင္​့မာယာ​ေတြ႐ိုး​ေနၿပီသရ​ဲမရယ္​့ငါတို႔နင္​့လိပ္​ျပာကိုခ်ဳပ္​ဖို႔သြား​ေနၿပီ"
ထိုစဥ္​မင္​းသန္​႔စင္​၏အ​ေဖမွာၾကားဖ်က္​၍ဖုန္​းကိူလုယူကာ​ေျပာလိုက္​သည္​။
"သရဲမနင္​ကိုဖမ္​းဖို႔ငါတို႔ပ​ေရာဂဆရာဆီသြား​ေနၿပီ
ဟားဟားဟား..."
ထိုစဥ္​......
"႐ွင္​့​ေ႐ွ႕မွာအမ​ေလး......"
အ႐ွိန္​မထိန္​းႏိုင္​၍အ​ေ႐ွ႕မွလာ​ေန​ေသာဆယ္​ဘီးကား
ႀကီးကိုဝင္​တိုက္​လိုက္​ကာ......​ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ဖုန္​း​ေလးက​ေတာ့မီးပြင္​့​ေနဆဲincoming callဆိုၿပီး
09784111139ဆိုတယ္​့ဖုန္​းနံပတ္​နဲ႔လူ​ေတြက​ေတာ့​ေသြးသံရဲရဲ႐ုပ္​ပ်က္​ဆင္​ းပ်က္​​ေသဆံုး​ေနၾကၿပီျဖစ္​သည္​။အ.ထ.က(၃)​ေက်ာင္​း​ေလးမွာ​ေတာ့ဘုန္​းႀကီး
မ်ား၏ပရိတ္​ရြတ္​ဖက္​သံႏွင္​့အတူငိုသံမ်ား​ေႏွာလ်က္​
"မဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ႏွင္​့တကြအားလံုးၾကားၾကားသမ်ွအမ်ွအမ်ွအမ်ွယူ​ေတာ္​မူၾကပါကုန္​​ေလာ့သာဓု.......
သာဓု......သာဓု"
ထိုသို႔အမ်ွ​ေဝသံကို​ေက်ာင္​းအျပင္​မွတစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​ကသာဓုလိုက္​​ေခၚ​ ေနသည္​။ပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​ႏွင္​့​ေကာင္​မ​ေလးသာဓု​ေခၚၿပီး​ေက်ာင္​ းထဲကိုလက္​ျပ​ေနသည္​့ပံုကိုလူသံုး​ေယာင္​သာျမင္​ရသည္​။အဲလူ​ေတြကမည္​သူ​ ေတြဆိုသည္​မွာ.................။

ႀကိဳးစားပါဦးမည္​။​တစ္​ဦး​ေပၚတစ္​ဦး​ေမတၱာထားကာ​ေအးခ်မ္​းၾကပါ​ေစ။

**************ည​ေက်ာင္​း(၇)****************
မင္​းသန္​႔စင္​မွာဘုရားခန္​းထဲတြင္​အျပင္​မထြက္​ရဲပဲထိုင္​​ေနသည္​။ဖုန္​ းကိုလည္​းပါဝါပိတ္​ကာခပ္​​ေဝး​ေဝးတြင္​ထားလိုက္​သည္​။စိတ္​ထဲမွာလည္​း​ေတာင္ ​းပန္​ခ်င္​စိတ္​က
ျဖစ္​​ေနသည္​။သူမွားခဲ့​ေတာ့သူ႔အျပစ္​ကလည္​းႀကီး​ေပါ့
ထိုစဥ္​ဘုရားခန္​းတံခါးကိုတစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​ကလာ​ေခါက္​သည္​။
"​ေဒါက္​....​ေဒါက္​.....​ေဒါက္​....."
အလိုလိုမွမလံုမလဲျဖစ္​​ေနသူတစ္​​ေယာက္ျဖစ္​သျဖင္​့ပိုမို၍​ေၾကာက္​လန္​႔သြားသည္​။သူမရဲတစ္​ရဲႏွင္​့.....
"ဘယ္​သူလဲ"
"​ေမ​ေမပါသား"
"ဪအ​ေမလား"
သူသက္​ျပင္​းခ်လိုက္​ကာအခန္​းတံခါးကိုသြားဖြင္​့​ေပးလိုက္​သည္​။
"သားဘာလုပ္​​ေနတာလဲဘုရားခန္​းကကိုမထြက္​လို႔လာၾကည္​့တာ"
"သား​ေၾကာက္​တယ္​အ​ေမဒီ​ေန႔​ေက်ာင္​းမွာဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကဝင္​ပူးၿပီးသားကိုသက္​မယ္​လို႔​ေျပာတယ္​"
"အမ​ေလး..ဘုရား​ေရ​ေလာကႀကီးဘာ​ေတြျဖစ္​ကုန္​ၿပီလဲမသိ​ေတာ့ဘူး"
"အဲတာ​ေၾကာင္​့သား​ေၾကာက္​တယ္​​ေျပာတာပါအ​ေမ"
"လာသားမ​ေၾကာက္​နဲ႔အ​ေမတို႔႐ွိတယ္​အ​ေမ့အခန္​းထဲလာအိပ္​"
မင္​းသန္​႔စင္​လည္​းသူ႔အ​ေမ၏​ေခၚရာ​ေနာက္​လို႔လိုက္​လာခဲ့သည္​။
"အ​ေမ...အ​ေဖကဘယ္​သြားလဲ"
သူ႔အ​ေမမွာဘာမွမ​ေျပာ​ေခ်ဒီတိုင္​းတိတ္​ဆိတ္​လို႔သူလဲသူ႔အ​ေမမၾကားလို႔​ ေနမွာပါဆိုၿပီးသူ႔ကို​ေနာက္​​ေက်ာ​ေပးထိုင္​​ေန​ေသာသူ႔အ​ေမကိုသြားကိုင္​ ကာထပ္​​ေမးလိုက္​သည္​။
"အ​ေမ..အ​ေဖဘယ္​သြားလဲလို႔"
ဆက္​ခနဲသူ႔အ​ေမကသူ႔လက္​ကိုျပန္​ကိုင္​လိုက္​သည္​လက္​က​ေအးတိ​ေအးစက္​ႀကီး​ ေနာက္​ၿပီးသူ႔ဘက္​ကိုလွည္​့လိုက္​​ေသာအခါမင္​းသန္​႔စင္​မွာ​အလြန္​ပင္​​ ေၾကာက္​လန္​႔သြား၏။မ်က္​ျဖဴႀကီးလန္​​ေန​ေသာသူ႔အ​ေမသူ႔ကိုသူစိမ္​းတစ္​​ေယာက္ ​လိုအျပဳအမူနဲ႔...
"ဟားဟားဟားငါ့ကိုမွတ္​မိ​ေသးလား"
"နင္​မလာနဲ႔ဝသုန္​ရ​ွင္​းသန္​႔ငါ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​"
"​ေတာင္​းပန္​တယ္​ဟုတ္​လားငါလဲနင္​့ကိုသက္​​ေတာ့မွာ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​​ေနာ္​ဟားဟားဟား"
သူ႔အ​ေမမွာလက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို​ေ႐ွ႕ကိုတန္​းလိုက္​ၿပီးသူ၏လည္​ပင္​းကိုဖစ္​လိုက္​သည္​။မင္​းသန္​႔စင္​မွာ​ေၾကာက္​အားလန္​႔အားျဖင္​့
"လြတ္​​ေနာ္​မလုပ္​နဲ႔လြတ္​...အား.....ကယ္​ပါဦး"
သူမ၏သန္​မာလွ​ေသာလက္​ႀကီးက​အတင္​းဖစ္​ထားသျဖင္​့သူလည္​းရံုးမထြက္​ႏိုင္​​ ေအာင္​ျဖစ္​​ေနသည္​။အသက္​႐ူကလည္​းအရမ္​းက်ပ္​လာသျဖင္​့လႈပ္​ပင္​မလႈပ္​ႏိုင္ ​​ေတာ့​ေပ။သူ၏အ​ေဖမွာအျပင္​သြားရာက​ေနျပန္​လာ​ေသာအခါထိုျမင္​ကြင္​း​ေၾကာင္​ ့အတင္​း​ေျပးဆြဲသည္​။
"မိန္​းမဘာျဖစ္​​ေနတာလဲလြတ္​လိုက္​အဲတာနင္​့သား​ေလ"
သူ႔အ​ေဖကလည္​းအရမ္​းဆြဲသူ႔အ​ေမကလည္​းသတိျပန္​ဝင္​လာသည္​။
"ဟင္​ကြၽန္​မဘာျဖစ္​​သြားတာလဲဟင္​"
"မင္​းဘာျဖစ္​လဲမသိဘူးလားသားသား​ေခၚလို႔လည္​းမရ​ေတာ့ဘူး"
"သား​ေလးဘာျဖစ္​သြားတာလဲမသိဘူးသား​ေလးသားမင္​းသန္​႔စင္​သား"
မင္​းသန္​႔စင္​မွာအသက္​႐ႈအရမ္​းၾကပ္​သြားသျဖင္​့သတိ​ေမ့သြားသည္​။သူ႔အ​ေမမွာလည္​းသူ႔ကိုယ္​ကိုဘာျဖစ္​မွန္​းမသိပဲျဖစ္​​ေနသည္​။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
​ေလာကႀကီး၏​ေျပာင္​းလဲမႈကံၾကမၼာမွာျမန္​ဆန္​လွ​ေပသည္​။ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔မွာ ​ေသဆံုးသြား၏။​ေနာက္​​ေက်ာင္​းကက​ေလးတစ္​​ေယာက္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔သည္​တကယ္​ ပင္​မကြၽတ္​မလြတ္​တာလားတိုက္​ဆိုက္​မႈ​ေၾကာင္​့​ေပလားသို႔​ေလာသို႔​ေလာႏွင္​ ့​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာစဥ္​းစားခန္​းဖြင္​့​ေနသည္​။သူမသတိရသြားသည္​။
"ဟုတ္​သားပဲsd card႐ွိ​ေသးတာပဲငါဖြင္​့ၾကည္​့မွ"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္​computer​ေ႐ွ႕တြင္​ထိုင္​လိုက္​ကာသူမcard readerႏွင္​့တြဲ၍sd cardထဲကvideo
ဖိုင္​ကိုလိုက္​႐ွာလိုက္​သည္​။သူမ​ေတြ႔သြား​ေသာအခါဖြင္​့ၾကည္​့လိုက္​သည္​ ။ပထမ​ေတာ့ဘာမွမထူးျခား​ေပvideoမွာပံုမွန္​ပင္​ျဖစ္​သည္​။သူတို႔အ​ေပၚတက္​၍​ ေကာ္​ရစ္​တာဆံုးခါနီးတြင္​ရပ္​လိုက္​ၿပီး​ေအာ္​၍ထြက္​​ေျပးၾကသည္​ ။သူမအဲဒီအပိုင္​းကိုslowလုပ္​၍ၾကည္​့လိုက္​သည္​။
သူမပါးစပ္​အ​ေဟာင္​းသားနဲ႔အံ့ဩသြားသည္​။အျဖဴအရိပ္​ႀကီးသူတို႔​ ေ႐ွ႕မွာသူမvideoကိုရပ္​ထား၍ထိုအျဖဴအရိပ္​ႀကီးကိုzoomဆြဲၾကည္​့လိုက္​​ ေသာအခါလူပံုသ႑န္​ဆံပင္​ပံုစံမွာဂုတ္​ဝဲ​ေလးပါးစပ္​က​ေယာင္​ထြက္​သြားသည္​။
"ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔"
သူမအစကက​ေလး​ေတြ​ေျပာ​ေနၾကတယ္​့သရဲ​ေျခာက္​တာကိုမယံု​ေပခုမွသူမလက္​​ေတြ႔ၾကမွယံု​ေတာ့သည္​။
"ဝသုန္​ရယ္​နင္​မိုက္​လွပါလားလူ​ေတာင္​သက္​​ေနၿပီ​ေပါ့​ေနာ္​သမီးရယ္​နင္​အစကအဲလိုမဟုတ္​ပါဘူးဘာျဖစ္​တာလဲ"
​ေဘးနားမွသူမတင္​ထား​ေသာ​ေရခြက္​မွာအ​ေၾကာင္​းမဲ့
ၾကကြဲသြားသည္​။သူမသတိထားမိလိုက္​သည္​။
"သမီးဝသုန္​ဆရာမနားမွာ႐ွိ​ေနတာလား"
တင္​ထား​ေသာစာအုပ္​ပါျပဳတ္​က်သြားသည္​။
"သမီးလုပ္​ရက္​​ေတြမွား​ေနတယ္​​ေနာ္​သမီးဆရာမအမ်ွ​ေဝမယ္​​ေနာ္​သမီးသာဓု​ေခၚ​ေနာ္​"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳထိုသို႔​ေျပာလိုက္​​ေသာအခါသူမ၏အခန္​းတြင္​ပိတ္​ထား​ ေသာတံခါးမွာဝုန္​းခနဲပြင္​့ထြက္​သြားသည္​။​ေဒၚခ်ိဴခ်ိဳလည္​းပြင္​့ထြက္​သြား ​ေသာတံခါး​ေပါက္​မွၾကည္​့လိုက္​​ေသာအခါပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​နဲ႔​ေကာင္​မ​ ေလးသူမကိုသူစိမ္​းတစ္​​ေယာက္​အၾကည္​့နဲ႔ၾကည္​့လို႔​ေနာက္​တစ္​ျဖည္​းျဖည္​း​ ေပ်ာက္​ကြယ္​သြားသည္​။
"ဟူး....ဒုကၡ​ေတြ​ေရာက္​​ေတာ့မယ္​မနက္​ၾကရင္​ပရိတ္​ရြတ္​ဖို႔တိုင္​ပင္​မွ"
သူမလည္​းဘုရား႐ွိခိုး၍ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကိုရည္​စူးကာအမ်ွ​ေဝလိုက္​သည္​ ။သူရသည္​မရသည္​​ေတာ့မသိ​ေပရပါ​ေစလို႔သူမဆု​ေတာင္​းမိသည္​။မဟူရာအလား​ေမွာင္​ မဲလွ​ေသာညကို​ေက်ာ္​ဖ်က္​ရ​ေပဦး​ေတာ့မည္​။
အပိုင္​း၈ဆက္​ရန္​.........

************ည​ေက်ာင္​း(၆)****************

ညတြင္​းခ်င္​းပင္​လူနာတင္​ယာဥ္​သံမ်ားက်ယ္​​ေလာင္​စြာ​ေပၚထြက္ ​လာသည္​။အနီးအနား႐ွိလူမ်ားလည္​းလႈပ္​လႈပ္​ရြရြျဖစ္​ၿပီး​ေက်ာင္​း၏​ေ႐ွ႕တြင္ ​လူစုလူ​ေဝးမ်ားပင္​ျဖစ္​​ေနသည္​။​ေက်ာင္​းမွဆရာမမ်ားလည္​း​ေက်ာင္​းသို႔အ​ ေျပးလာရသည္​။တာဝန္​ၾကရဲမ်ားသည္​လည္​းမိမိတို႔စစ္​​ေဆးရန္​႐ွိတာမ်ားကိုလုပ္​ ကိုင္​​ေနၾကသည္​။
"​ေက်ာင္​း​ေစာင္​့ကအ​ေလာင္​းကိုအရင္​ျမင္​ခဲ့တာ​ေနာ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့ပါဆရာကြၽန္​​ေတာ္​အသံၾကားလို႔သြားၾကည္​့ခဲ့တာပါ"
"အနားမွာလူရိပ္​လူ​ေယာင္​ျမင္​မိ​ေသးလား"
"ဘာလူမွ​ေတာ့မျမင္​ခဲ့ရပါဘူးဒါ​ေပမယ္​့ဟို​ေလ"
"ဘာဟိုလဲ​ေျပာ​ေလ"
"သရဲ​ေတာ့​ေတြ႔ရတယ္​ဆရာ"
"ခင္​ဗ်ား​ေျပာတာအထူးအဆန္​းပါလားက်ဳပ္​​ေတာ့မယံုႏိုင္​ဘူးဘယ္​လိုျမင္​ခဲ့တာလဲ​ေျပာစမ္​းပါဦး"
"ကြၽန္​​ေတာ္​အ​ေလာင္​းကိုၾကည္​့ၿပီးအ​ေပၚကျပဳတ္​က်တာဆို​ေတာ့အ​ေပၚကိုဓာတ္​ မီးနဲ႔ထိုးၾကည္​့လိုက္​တယ္​အဲမွာမ်က္​ႏွာျဖဴျဖဴႀကီးဗ်ာၾကက္​သီး​ေတြ​ေတာင္​ ထတယ္​ဗ်ာ"
"​ေအး​ေလခင္​ဗ်ား​ေျပာတာမွတ္​ထားလိုက္​ပမယ္​"
ရဲမ်ားအကုန္​ၾကည္​့႐ႈစစ္​​ေဆးၿပီး​ေသာအခါအ​ေလာင္​းကိုသယ္​သြားၾကသည္​ ။သူတို႔အားလံုးမွာည​ေတာ္​​ေတာ္​​ေမွာင္​​ေနသျဖင္​့​ေဘးျမက္​ပင္​မ်ားထဲတြင္​ ၾက​ေန​ေသာဖုန္​းကိုမျမင္​လိုက္​ၾက​ေခ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
​ေနာက္​တစ္​​ေန႔မနက္​တြင္​​ေက်ာင္​းတြင္​ဆရာဆရာမမ်ား​ေက်ာင္​းသား​ေက်ာင္​းသူမ်ားမွာ​ေၾကာက္​သူမ်ားက​ေ
ၾကာက္​ၾကတစ္​ခ်ိဳ႕ကျပန္​​ေျပာၾကႏွင္​့႐ုတ္​႐ုတ္​သဲသဲျဖစ္​​ေနၾကသည္​။
"ဟို​ေကာင္​​ေတြတကယ္​လုပ္​တာပဲကြငါတို္​႔​ေျပာတာမွမယံုတာကိုခု​ေတာ့​ ေသၿပီသူ႔​ေနာက္​လိုက္​​ေတြက​ေတာ့​ေဆးရံု​ေရာက္​တယ္​့​ေကာင္​​ေရာက္​ နဲ႔သူတို႔ဘာ​​ေတြ႔ခဲ့ရတာလဲမသိဘူး​ေနာ္​"
"​ေအးကြ​ေက်ာင္​း​ေစာင္​့​ေျပာတာ​ေတာ့မ်က္​ႏွာျဖဴုျဖဴ
ႀကီးနဲ႔​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကို​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​တယ္​့"
"ဒါဆိုတစ္​ကယ္​သူမကြၽတ္​​ေသးဘူးကြခုဆိုအ​ေဖာ္​​ေတာင္​ရသြားၿပီ​ေနာ္​"
သူတို႔လည္​း​ေျပာသာ​ေျပာရသည္​​ေနာက္​​​ေက်ာကမလံု​ေပ​ေသရတယ္​့သူကသူတို႔​ပ​ ေရာဂလည္​းပါသည္​။သူတို႔​ေျပာ​ေနတုန္​းပင္​အတန္​းပိုင္​ဆရာမက​ေခၚသည္​ဟုလာ​ ေျပာ​သည္​။သူတို႔လည္​း​ေၾကာက္​​ေၾကာက္​ႏွင္​့သြားလိုက္​ၾကသည္​။​ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ၏မ်က္​ႏွာမွာအရင္​ကထက္​ခက္​ထန္​​ေနသည္​ကို​ေတြ႔လိုက္​ရသည္​။
"မင္​းတို႔မွန္​မွန္​​ေျပာၾက​ေနာ္​မ​ေန႔ကဘာအ​ေလာင္​းအစားလုပ္​ၾကလဲ"
"ဟို​ေလဆရာမသားတို႔မ​ေန႔ကဒီအ​ေဆာင္​ကိုညပိုင္​းတစ္​ပတ္​ပတ္​ရဲရင္​တစ္​ဝိုင္​းအဝစားဆိုၿပီး​ေလာင္​းခဲ့ပါတယ္​ဆရာမ"
"နင္​တို႔​ေတာ္​​ေတာ္​မိုက္​တယ္​့​ေကာင္​​ေတြမနက္​ျဖန္​မိဘ​ေခၚလာခဲ့ၾကၾကားလား"
"ဟုတ္​ကဲ့ဆရာမ"
"​ေနပါဦးဒါနဲ႔သူတို႔သြားခဲ့တာကိုမင္​းတို႔ကိုဘာနဲ႔သက္​​ေသျပမွာလဲ"
"သူတို႔ဖုန္​းနဲ႔video႐ိုက္​ထားမယ္​လို႔​ေျပာပါတယ္​"
"​ေအးငါသိၿပီနင္​တို႔သြားလို႔ရၿပီ"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာ​ေက်ာင္​းသား​ေသဆံုးခဲ့ရ​ေသာ​ေနရာကိုသြားကာတစ္​ ခုခုကိုအသဲအသန္​႐ွာ​ေဖြ​ေနသည္​။ျမက္​ဖုတ္​တစ္​ခု၏​ေအာက္​တြင္​​ေပၚ​ေန​ ေသာအမဲ​ေရာင္​အပိုင္​းအစ​ေလးသူမဆြဲယူလိုက္​သည္​ဖုန္​းတစ္​လံုးမွန္​​ေတြ​ ေတာ့ကြဲလို႔သူမဖုန္​း၏​ေနာက္​ကိုအဖံုးခြာကာၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့sd cardကို​ေတြ႔လိုက္​ရသည္​သူမထိုsd
cardကိုပဲယူကာဖုန္​းကိုခပ္​​ေဝး​ေဝးသို႔လြင္​့ပစ္​လိုက္​သည္​။sd cardကို​ေသ​ေသခ်ာခ်ာသိမ္​းကာအမူအ
ရာမပ်က္​အတန္​းထဲသို႔ဝင္​ကာပံုမွန္​အတိုင္​းစာသင္​​ေနသည္​။ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​ ႔တို႔အတန္​းမွာတစ္​​ေယာက္​​ေနရာလြတ္​​ေနသည္​။​ေနာက္​တန္​းကလူမွာၾကပ္​​ေန​ ေသာ္​လည္​း​ေ႐ွ႕တန္​းကိုမထိုင္​တာ​ေတြ႔ရသည္​။
"ဟဲ့​ေနာက္​က​ေကာင္​မ​ေလး​ေတြၾကပ္​​ေနတာကို​ေ႐ွ႕ကိုလာထိုင္​​ေလတစ္​​ေယာက္​"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ​​ေျပာလိုက္​သည္​။​ေကာင္​မ​ေလးမ်ားမွာမရဲတစ္​ရဲျဖစ္​​ေနသည္​။ဘယ္​သူမွမသြားရဲ​ေပ။
"ဟဲ့ငါ​ေျပာ​ေနတယ္​​ေလမသြားဘူးလား"
အစြန္​မွာထိုင္​​ေန​ေသာ​ေကာင္​မ​ေလးမွာမရဲတစ္​ရဲႏွင္​့သြားထိုင္​လိုက္​သည္​ ။ဘာမွ​ေတာ့မျဖစ္​​​ေပ။ထိုစဥ္​ည​ေနပိုင္​းကို​ေရာက္​လာသည္​။​သြားထိုင္​​ေသာ​ ေကာင္​မ​ေလးမွာစာ​ေရး​ေနရင္​းၿငိမ္​သြားသည္​။
"ဒီအပိုင္​းကို​ေသခ်ာၾကၫ္​့ၾက​ေနာ္​အ​ေရးႀကီးတယ္​"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာ​ေနာက္​ကိုသတိမထားမိပဲ​ေက်ာက္​သင္​ပုန္​းတြင္​စာကိုသာ​ေရး​ေနသည္​။သူမ​ေနာက္​သို႔လွၫ္​့အ
ၾကည္​့တြင္​..
"ဟဲ့ဟို​ေကာင္​မ​ေလးဘာျဖစ္​​ေနတာလဲ"
ဘာမွျပန္​မ​ေျပာ​ေခ်ဆံပင္​​ေတြမွာလည္​း​ေ႐ွ႕ကိုၾက​ေနသည္​။
"ငါ​ေမး​ေနတယ္​​ေလ"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ​ေျပာရင္​းဆိုရင္​း​ငံု႔​ေန​ေသာ​ေခါင္​းကိုဆြဲလွန္​လိုက္​သည္​။
"အ​ေမ​ေလး"
သူမကိုယ္​တိုင္​ပင္​လန္​႔သြားသည္​။မ်က္​ျဖဴႀကီးလန္​​ေနသည္​။
"ဟားဟားဟားနင္​့ကိုငါသက္​မယ္​"
မင္​းသန္​႔စင္​ထိုင္​​ေန​ေသာဘက္​ကိုလက္​ညိွး​ေငါက္​​ေငါက္​ထိုးကာ​ေျပာသည္​။
"သမီးဘာျဖစ္​တာလဲစိတ္​ထိန္​း​ေလ"
"နင္​့ကိုဒီညလာသက္​မယ္​သတိထား​ေနဟားဟားဟား"
ထိုသို႔​ေျပာကာလဲက်သြားသည္​။မင္​းသန္​႔စင္​မွာအသက္​႐ႈရန္​ပင္​​ေမ့​ ေနသလိုျဖစ္​​ေနသည္​။​ေကာင္​မ​ေလးမွာ​ေတာ့သတိမရ​ေသး၍ဆရာမမ်ားအလုပ္​႐ႈပ္​ကုန္ ​ၾကသည္​။ခဏအၾကာတြင္​ဒီ​ေန႔ဆယ္​တန္​းမ်ားည​ေက်ာင္​းပိတ္​​ေၾကာင္​းကို​​ေလာ္​ စပီကာမွ​ေၾကညာလိုက္​သည္​မင္​းသန္​႔စင္​တစ္​​ေယာက္​လဲအိမ္​သို႔တန္​းျပန္​ကာ​ ဘုရားခန္​းမွမထြက္​​ေတာ့ပဲ​ေနလိုက္​သည္​။သူလည္​းစိတ္​ထဲတြင္​​ေနာက္​ က်ိက်ိျဖစ္​​ေနသျဖင္​့internetသံုးရန္​ဖုန္​းကိုဖြင္​့လိုက္​သည္​ ပထမဆံုးစတက္​လာ​ေသာviber
massage
"Hi my dear"
ဖုန္​းနံပါတ္​က09784111139ျဖစ္​သည္​။
"ဟင္​ငါလည္​းမသိပါဘူးဘယ္​သူလဲမသိဘူး"
မင္​းသန္​႔စင္​သည္​viber content addလိုက္​​​
​ေသာအခါ​ေပၚလာ​ေသာနာမည္​က
"ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔"
သူမ်က္​လံုးျပဴးသြားသည္​​ေနာက္​ထပ္​ဝင္​လာ​ေသာmassageက
"အခ်ိန္​မ႐ွိ​ေတာ့ဘူးနင္​့အသက္​​ေပးရ​ေတာ့မယ္​"
"အခ်ိန္​​ၾကလာၿပီနင္​​ေသရမယ္​"
မင္​းသန္​႔စင္​လည္​းဖုန္​းကိုပါဝါပိတ္​ကာ​ေဇာ​ေခြၽးမ်ားပ်ံ​ေမ​ေတာ့သည္​။
အပိုင္​း၇ဆက္​ရန္​..........

***************ည​ေက်ာင္​း(၅)**************

အ​ေ႐ွ႕အရပ္​ဆီမွ​ေနမင္​းႀကီးသည္​​ေရာင္​နီပ်ိဳ႕အန္​စျပဳလာ​ ေပသည္​။ငွက္​က​ေလးမ်ား၏​ေတးဆိုသံတို႔သည္​​ေလာကႀကီးကိုအလွတင္​​ေန​ေပသည္​ ။ပ်ားပိတုန္​း​ေလးမ်ားသည္​လည္​းဟိုဟိုဒီဒီပ်ံဝဲကာဝတ္​ရည္​မ်ားကိုကူးလူးယွက္ ​သန္​းလ်က္​႐ွိ​ေပသည္​။ထိုသို႔မဂၤလာ႐ွိ​ေသာနံနက္​ခင္​းတြင္​ရင္​ခြဲရံု​ ေ႐ွ႕မွလူတစ္​စုအ​ေျဖတစ္​ခုခုကို​ေစာင္​့ဆိုင္​​း​ေနၾကသည္​။ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​ ႔၏အသုဘအခန္​းအနားပင္​ျဖစ္​သည္​။ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏အ​ေမကိုသူ၏အ​ ေဖမွာတြဲထား၏။အ​ေတာ္​ငိုထားသျဖင္​့ျဖဴဖပ္​ျဖဴ​ေရာ္​ျဖစ္​​ေနသည္​။ရင္​ခြဲရံု ​ေ႐ွ႕တြင္​​ေစာင္​့ဆိုင္​း​ေနၾကသူမ်ားထဲတြင္​ဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳလည္​း႐ွိ​ ေနသည္​။လက္​ထဲတြင္​စာရြက္​တစ္​ရြက္​ကိုကိုင္​လို႔အမိန္​႔ျပန္​စာပင္​ျဖစ္​ သည္​။ရင္​ခြဲရံု၏တံခါးဖြင္​့သံကိုၾကားလိုက္​ရ​ေသာအခါလူအမ်ားမွာအားလံုးလႈပ္​ လူပ္​ရြရြျဖစ္​ကုန္​ၾကသည္​။ငိုသံမ်ားလည္​းထြက္​​ေပၚလာသည္​။အ​​ေခါင္​းကိုကား ​ေပၚမတင္​ခင္​တြင္​​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္​သူမ၏အမိန္​႔ျပန္​စာကိုအ​ေခါင္​း​ေပၚတင္​ ​ေပးလိုက္​သည္​။ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏နာ​ေရးမွာသိပ္​စည္​ကားလွသည္​မဟုတ္​​ ေပ။အသုဘကားကအလယ္​ကသြားသည္​။​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏​ေဆးရံုအ​ေဆာင္​​ေ႐ွ႕တြင္​ ကားမွာတုန္​႔ခနဲရပ္​တန္​႔သြားသည္​။
"ဟာဘာျဖစ္​တာလဲကားကလည္​းကြာ"
အသုကပို႔​ေသာသူမ်ားမွာခပ္​လန္​႔လန္​႔ျဖစ္​သြားသည္​။ကားမွာအ​ေၾကာင္​းမဲ့ရပ္​ စရာမ႐ွိ​ေပ။ကားသမားမ်ားလည္​းဆင္​း၍ၾကၫ္​့ၾကသည္​။ကားမွာဘာမွမျဖစ္​​သို႔​ေသာ္ ​စက္​မွာလံုးဝႏႈိးမရ​ေတာ့​ေပ။
"​ေသခ်ာၾကည္​့ပါဦးဟဘာျဖစ္​တာလဲကြာအသုဘ႐ွင္​​ေတြကိုအားနာဖို႔​ေကာင္​းၿပီကြ"
ကားမွာဘယ္​လိုႏႈိးႏႈိးမရ​ေပ။ထိုစဥ္​​ေဆးရံုအ​ေဆာင္​အ​ေပၚထက္​မွ​ေအာ္​သံတစ္​ ခုထြက္​လာသည္​။ကားမွာလည္​းစက္​ႏိုးသြားသည္။ပံုမွန္​အတိုင္​းဆက္​ၿပီးထြက္​ ခြာလာခဲ့သည္​။လူအမ်ားသတိမထားမိသည္​ကစာရြက္​
ျဖဴ​ေလးတစ္​ရြက္​မွာ​ေလထဲမွာလြင္​့၍က်က်န္​ခဲ့သည္​။
စာရြက္​က​ေလးမွာ​ေလလြင္​့၍လမ္​း​ေပၚသို႔ျပန္​႔ခနဲၾကသြားသည္​။စာရြက္​က​ေလးမွာ​ေရးထားတာကအမိန္​႔ျပန္​
ၾကားျခင္​းဆို​ေသာစာ​ေၾကာင္​း​ေလးျဖစ္​သည္​။
~~~~~~~~~~~~~~~~
​ေဆာင္​းႏွင္​းသူတစ္​​ေယာက္​လည္​းဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏​ေႏွာက္​ယွက္​ျခင္​ းကိုခံ​ေနရသျဖင္​့​ေဆးရံုတြင္​မ​ေနရဲ​ေတာ့သျဖင္​့​ေဆးရံုအျမန္​ဆင္​း​ေျပး​ ေတာ့သည္​။သူမ၏အ​ေမမွာလည္​းအ​ေႏွာက္​အယွက္​ကင္​း​ေအာင္​သိမ္​ဝင္​ ပုတီးကိုအျမဲလည္​ပင္​းတြင္​ဆြဲထား​ေပးသျဖင္​့ခုရက္​ပိုင္​းအ​ေႏွာက္​အယွက္​ ကင္​း​ေဝး​ေနသည္​။သူမလည္​းလူႀကီး​ေတြနားသာ​ေန​သည္​အျပင္​လည္​းမထြက္​​ေပထို႔ ​ေၾကာင္​့သူမအ​ေဖႏွင္​့အ​ေမသည္​​ေက်ာင္​းျပန္​တက္​​ေစသည္​။​ေဆာင္​းႏွင္​ းသူလည္​းမျငင္​းသာ၍​​ေက်ာင္​းျပန္​တက္​ရသည္​။
အ.ထ.က(၃)​ေက်ာင္​းက​ေလးသည္​အရင္​လိုတည္​ၿငိမ္​စြာပင္​႐ွိၾကသည္​။​​ေဆာင္​ းႏွင္​းသူဆံုးတာဒီ​ေန႔ရက္​လည္​​ေန႔ပင္​ျဖစ္​သည္​။​ေက်ာင္​းမွာလည္​းပရိတ္​​ ေတြရြက္​အိမ္​မွာလည္​းပရိတ္​ရြက္​ကာဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကိုအမ်ွအတန္​း​ေပး​ ေဝၾကသည္​။သို႔​ေသာ္​...
"ဟဲ့​ေက်ာင္​းမွာညပိုင္​းဆို​ေက်ာင္​းမွာသရဲ​ေျခာက္​​တယ္​တယ္​့​ေက​်ာင္​း​ေစာင္​့ဦး​ေလးႀကီးက​ေျပာတယ္​"
"ဟယ္​...ဟုတ္​လားဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔နဲ႔တူတယ္​​ေနာ္​"
"​ေလ်ွာက္​မ​ေျပာနဲ႔​ေနာ္​နင္​့ကိုလာ​ေျခာက္​လိမ္​့မယ္​"
"အမ​ေလးနင္​​ေနာ္​"
​ေက​်ာင္​းသား​ေတြ၏ပါးစပ္​ဖ်ားတြင္​တကယ္​သရဲ​ေျခာက္​သည္​ဟူ​ ေသာစကားမ်ားမွာပ်ံ႕လြင္​့​ေနသည္​​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔မွာမကြၽတ္​​မလြတ္​ဘဝႏွင္ ​့​ေက်ာင္​းကိုလာ​ေန​ေၾကာင္​းအစ႐ွိသည္​မ်ားကို​ေျပာ၍မဆံုးႏိုင္​​ ေပ။ထိုအရာမ်ားကိုမယံု​ေသာ​ေက်ာင္​းသားတစ္​စု႐ွိၾကသည္​။သူတို႔အဖြဲ႔ႏွင္​့တစ္ ​ျခား​ေက်ာင္​းသားအဖြဲ႔မ်ားအျငင္​းအခုန္​
ျဖစ္​ၾကသည္။
"​ေဟ့​ေကာင္​​ေတြမင္​းတို႔​ေျပာ​ေနတာ​ေတြဘာမွအဓိပၸါယ္​မ႐ွိဘူးသရဲဆိုတာမ႐ွိဘူးကြမယံုဘူးကြာ"
"မ႐ွိဘူးလို႔ဘယ္​သူ​ေျပာႏိုင္​မလဲကြ​ေျခာက္​ခံရတယ္​့သူ​ေတြအမ်ားႀကီးကြ"
"မယံုဘူးကြသရဲ​ေဘာ​ေၾကာင္​တယ္​့အလုပ္​​ေတြပါကြာ
ဟားဟားဟား...."
"မင္​းကအဲ​ေလာက္​​ေတာင္​ျဖစ္​​ေနတာမင္​းသြားရဲလားညပိုင္​းငါတို႔အ​ေဆာင္​ကိုပဲပတ္​ကြာ"
"ရတယ္​​ေလမင္​းတို႔ဘာ​ေၾကးလဲ​ေျပာ"
"မင္​းပတ္​ခဲ့တာကိုvideo႐ိုက္​ထားအဲတာကိုငါတို႔အဖြဲ႔ကၾကည္​့မယ္​မင္​ းတို႔အဖြဲ႔ပတ္​လို႔ရရင္​ငါတို႔မင္​းတို႔ကိုအဝတစ္​ဝိုင္​း​ေပးမယ္​ဟုတ္​ ၿပီလား"
"​ေအးမင္​း​ေယာက်ာ္​းကတိ​ေနာ္​"
"ကတိကြာ​ေဟ့​ေကာင္​မင္​းသာလုပ္​လိုက္​"
"​ေကာင္​းၿပီ​ေလဒီ​ေန႔ည​ေက်ာင္​းၿပီးရင္​ငါတို႔အိမ္​မျပန္​ပဲ
ငါတို႔ပတ္​မယ္​"
သူတို႔အ​ေလာင္​းအစားကိုသ​ေဘာတူလိုက္​ၾကသည္​။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အခ်ိန္​ကားညကိုးနာရီခန္​႔သိပ္​မိုးမခ်ဳပ္​​ေသာ္​လည္​းက်ယ္​ဝန္​းလွ​ေသာ​ ေက်ာင္​းဝန္​းႏွင္​့မီး​ေရာင္​သိပ္​​ေသာအ​ေမွာင္​ထုကညသန္​း​ေခါင္​ယံအလားမဲ​ ေမွာင္​​ေနလွ​ေပသည္​။တစ္​ခါတစ္​ရံသစ္​ပင္​​ေပၚမွဖ်က္​ခနဲထပ်ံသြား​ေသာအ​ ေကာင္​မ်ားကသရဲတစ္​​ေကာင္​လို​ေခ်ာက္​လန္​႔​ေနသည္​။တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​ မွတိုက္​ခက္​သြား​ေသာ​ေလ
မ်ားကဝိညာဥ္​တစ္​​ေကာင္​​တိုး​ေဝွ႕သြားသလိုခံစား​ေနရသည္​။
"​ေဟ့​ေကာင္​​ေတြမ​ေၾကာက္​ၾကနဲ႔​ေနာ္​ခဏ​ေလးနဲ႔တစ္​ဝိုင္​းဖူလံုမွာ"
"​ေအးပါကြာျမန္​ျမန္​​ေတာ့လုပ္​ၾကမယ္​ကြာစိတ္​ထဲ​ေလး​ေနလို႔ကြ"
"​ေအးပါကြာမင္​းကလဲ..ဖုန္​း​ေပး​ေဟ့​ေကာင္​"
"​ေအး​ေရာ့"
ဖုန္​းကင္​မရာကိုဖြင္​့လိုက္​သည္​ဖလက္​မီးကာအသင္​့ဖြင္​့ထားသည္​။သူတို႔အ​ ေဆာင္​၏​ေအာက္​ကိုစတင္​​ေလ်ွာက္​သြား​ေတာ့သည္​။သူတို႔​ေလ်ွာက္​​ေနစဥ္​​ ေ႐ွ႕မွဝုန္​းခနဲျဖတ္​​ေျပးသြားသလိုအရိပ္​ႀကီးတစ္​ခု..
"ဟာ...​ေဟ့​ေကာင္​ဘာႀကီးလဲဟျပန္​ရ​ေအာင္​ကြာစိတ္​မသန္​႔​ေတာ့ဘူးကြာ"
"ဟာကြာအ​ေကာင္​တစ္​​ေကာင္​​ေနမွာပါမင္​းကလဲ"
သူတို့ေ႐ွ႕ကိုဆက္​​ေလ်ွာက္​ၾကသည္​။​ေအာက္​ထပ္​​ေကာ္​ရစ္​တာၿပီး​ေသာအခါအ​ ေပၚထပ္​သို႔တက္​လိုက္​သည္​​ေမွာင္​​ေနသျဖင္​့​ေ႐ွ႕သို႔ပင္​​ေကာင္​း​ေကာင္​ းမျမင္​ရပဲ
ျဖစ္​​ေနသည္​။​ေကာ္​ရစ္​တာဆံုးခါနီး​ေ႐ွ႕သို႔ဆက္​​ေလ်ွာက္​ရာတြင္​ရယ္​သံတစ္​ခုၾကားလိုက္​ရသည္​။
"ဟား...ဟာ...ဟား..."
"ဟာဘာလဲဟ"

ဖုန္​းဖလက္​မီးႏွင္​့ထိုးၾကည္​့ရာတြင္​ပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​ႏွင္​့သူတို႔ကိုျပံဳးျပ​ေန​ေသာမ်က္​ႏွာႀကီးဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔
"အား...သရဲ "
ငယ္​သံပါ​ေအာင္​​ေအာ္​၍​ေျပးၾကသည္​အလာကခဏလာ​ေသာ​ေကာ္​ရစ္​တာကခု​ေတာ္​​ေတာ္​ ႐ွည္​သလိုခံစား​ေနရသည္​။အ​ေနာက္​မွလည္​းလိုက္​လာ​ေနသည္​ရယ္​သံႀကီးကဟိန္​ းလို႔​ေ႐ွ႕တြင္​ဘာမွန္​းမသိပဲအ႐ွိန္​လြန္​ကာ​ေကာ္​ရစ္​တာအဆံုးမွ​ေအာက္​ သို႔က်သြား၏။က်န္​ႏွစ္​​ေယာင္​မွာ​ေျခဦးတည္​့ရာ​ေျပးၾကသည္​။​ေက်ာင္​း​ ေစာင္​့မွာလည္​းဝုန္​းဝုန္​းဒိုင္​းဒုိင္​းအသံမ်ား​ေၾကာင္​့လာၾကည္​့ရာ​ ေျမျပင္​​ေပၚတြင္​ပက္​လက္​အ​ေနအထားႏွင္​့​ေက်ာင္​းသားတစ္​​ေယာက္​အသက္​မ႐ွိ​ ေတာ့​ေပ​ေဘးနားမွာကင္​မရာမီးကအ​ေဖြးသားဝရံတာ​ေပၚကိုဓာတ္​မီးျဖင္​့ထိုး
ၾကည္​့လိုက္​​ေသာအခါ​ေအာက္​သို႔ၾကည္​့​ေန​ေသာမ်က္​ႏွာျဖဴႀကီးကို​ေတြ႔လိုက္​ရသည္​။

***************ည​ေက်ာင္​း(၄)***************

မင္​းသန္​႔စင္​​တစ္​​ေယာက္​စာၾကည္​့စားပြဲ​ေပၚတြင္​​ေမွာက္​၍​ ေနသည္​။သူအထိတ္​တလန္​႔ႏွင္​့႐ွိ​ေနသည္​သူကိုယ္​တိုင္​တကယ္​ျဖစ္​မွန္​ းမသိမျဖစ္​မွန္​းမသိျဖစ္​​ေနသည္​။သို႔​ေသာ္​​ေသခ်ာသည္​သူတကယ္​​ေတြ႔တာ​ ေအးစက္​​ေသာလက္​ႏွစ္​ဖက္​၏အထိအ​ေတြ႔သူဘယ္​လိုမွ​ေမ့မရ​ေခ်။သူ႔လည္​ပင္​ းကိုသူစမ္​းၾကည္​့သည္​။
"ငါဘာျဖစ္​သြားတာလဲသူတကယ္​လာတာလားမသိဘူး"
​ေၾကာက္​စိတ္​ကအႀကီးအက်ယ္​​လႊမ္​းမိုး​ေနသည္​​ေနာက္​ဆံုး​ ေတာ့သူစာထဲကိုပဲစိတ္​ႏွစ္​မယ္​ဆိုၿပီးသူစာၾကၫ္​့ရန္​ဆံုးျဖတ္​လိုက္​သည္​ ။စာၾကည္​့​ေနလို႔နာရီဝက္​ပင္​မျပည္​့​ေသးသူ၏​ေနာက္​စာအုပ္​စင္​မွစာအုပ္​တစ္ ​အုပ္​ကသူ႔အလိုလို​ေနရင္​းျပဳတ္​က်သည္​သူထိတ္​ခနဲလန္​႔သြားသည္​။
"အင္​းငါဆက္​​ေနလို႔မျဖစ္​​ေတာ့ဘူးအ​ေမတို႔အခန္​းထဲသြားအိပ္​မွျဖစ္​​ေတာ့မယ္​"
သူ႔အ​ေမတို႔အခန္​း​ေ႐ွ႕​ေရာက္​​ေသာအခါအခန္​းတံခါးကို​ေခါက္​လိုက္​သည္​။
"အ​ေမတံခါးဖြင္​့ပါဦး....အ​ေမ"
သူ႔အ​ေမမွာအိပ္​ခ်င္​မူးတူးႏွင္​့တံခါးကိုလာဖြင္​့​ေပးသည္​
"သားဘာျဖစ္​လို႔လဲ"
"သားအ​ေမတို႔နဲ႔အိပ္​ခ်င္​လို႔အ​ေမ"
"ဟယ္​သား​ေခြၽး​ေတြလဲရႊဲလို႔ပါလားဘာျဖစ္​တာလဲသား"
"ဘာမွမျဖစ္​ပါဘူးအ​ေမအိပ္​မက္​ဆိုး​ေတြမက္​လို႔ပါ"
"သားဘုရားမ႐ွစ္​ခိုးဘူးနဲ႔တူတယ္​လာလာသားလာအိပ္​"
သူ႔ကို​ေခၚသြား၏။မင္​းသန္​႔စင္​မွာလည္​းအနည္​းငယ္​စိတ္​​ေအးသြားသည္​။အ​ေဖအ​ေမတို႔၏အရိပ္​သည္​​ေအး
ျမပါလားဟု​ေတြးကာစိတ္​​ေအးလက္​​ေအးျဖင္​့အိပ္​​ေပ်ာ္​သြား၏။
"ကလင္​....ကလင္​....ကလင္​"
အိပ္​​ေ႐ွ႕ကလူ​ေခၚဘဲလ္​သံ​ေၾကာင္​့သူတို႔မိသားစုလန္​႔ႏိုးသြားၾကသည္​။
"ဒီအခ်ိန္​ႀကီးဘယ္​သူလဲကြာ​အိပ္​​ေရးပ်က္​လိုက္​တာ"
"အ​ေရးႀကီးလို႔လားမသိဘူးသြားဖြင္​့​ေပးလိုက္​ပါဦး"
မင္​းသန္​႔စင္​၏အ​ေဖသည္​တံခါးကိုမဖြင္​့ခင္​အိမ္​​ေ႐ွ႕ကိုတစ္​ခ်က္​လွမ္​ းၾကည္​့လိုက္​သည္​။ပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​ႏွင္​့​ေကာင္​မ​ေလးသူတို႔ဘက္​ ကိုလွည္​့ၾကည္​့လို႔စိတ္​ထဲမွာမသိုးမသန္​႔ျဖစ္​သြားသည္​။
"ဘယ္​သူလဲဟ​ေကာင္​မ​ေလးတစ္​​ေယာက္​ဒီအခ်ိန္​ႀကီး"
သူတံခါးကိုဖြင္​့​ေပးလိုက္​​ေသာအခါဘယ္​သူမွမ႐ွိ​ေပ။
"ဟင္​ဘယ္​​ေရာက္​သြားပါလိ္​မ္​့ကြာ"
သူအိပ္​ခ်င္​မူးတူးျဖစ္​​ေနသည္​ထင္​၍မ်က္​လံုးကို​ေသခ်ာပြတ္​၍ၾကည္​့သည္​မ႐ွိ​ေတာ့​ေပ။ထိုစဥ္​
"ဘယ္​သူလဲအ​ေဖ"
"​ေဟ...ဘယ္​သူလဲမသိပါဘူးကြာခုမ႐ွိ​ေတာ့ဘူးကြ"
​ေျပာ​ေျပာဆိုဆိုနဲ႔ပင္​သူတံခါးကို​ေသခ်ာျပန္​ပိတ္​လိုက္​သည္​မ်က္​ႏွာအမူအရာမွာ​ေတာ့သိပ္​မ​ေကာင္​း​ေပ။
"အ​ေဖဘယ္​သူလဲဗ်​ေသခ်ာ​ေျပာပါဦး"
"​ေအးငါလည္​းထူးဆန္​း​ေနတာကြပန္​​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​နဲ႔​ေကာင္​မ​ေလးကြငါသြားၾကည္​့​ေတာ့မ​ေတြ႔​ေတာ့ဘူးကြ"
"ပန္​း...ပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​နဲ႔​ေကာင္​မ​​ေလးဟုတ္​လား"
မင္​းသန္​႔စင္​၏​ေၾကာက္​လန္​႔​ေသာအမူအရာ​ေၾကာင္​့သူ၏အ​ေမမွာပို၍စိတ္​ထဲတြင္​တစ္​မ်ိဳးႀကီးျဖစ္​သြားသည္​။
"ဟုတ္​တယ္​​ေလကြာဘာျဖစ္​လဲ"
"အဲတာ​ေလဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ဗ်"
"ဟာအဲတာဆိုဟိုတစ္​​ေန႔ကကားတိုက္​လို႔ဆံုးသြားနယ္​့​ေကာင္​မ​ေလး​ေပါ့"
"ဘုရားဘုရား"
သူတို႔မိသားစုသံုး​ေယာက္​အိပ္​ရာထဲမွာအ​ေတြးကိုယ္​စီႏွင္​့ျပန္​အိပ္​၍မရပဲျဖစ္​​ေန​ေတာ့သည္​။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ညအ​ေမွာင္​၏စိုးမိုးမႈ​ေအာက္​တြင္​​ေဆးရံု၏မီးအလင္​း​ေရာင္​မွာမထိုး​ေဖာက္​ ႏိုင္​​ေအာင္​ပင္​ပိန္​းပိန္​း​ေမွာင္​​ေနသည္​လမိုက္​ညလည္​းျဖစ္​သျဖင္​ ့ပိုဆိုးသည္​။ညဘက္​၏ပိုး​ေကာင္​မ်ား​ေအာ္​သံသည္​ဆူညံလ်က္​႐ွိသည္​။​ေဆာင္​ းႏွင္​းသူမွာတစ္​​ေရးႏိုးလာသည္​။သူမ်က္​လံုးဖြင္​့ဖြင္​့ျခင္​း
ဟိုတစ္​ခါကလိုဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏မ်က္​ႏွာႀကီးမျမင္​ရသ
ျဖင္​့စိတ္​အနည္​းငယ္​သက္​သာသြားသည္​။
"အ​ေမ..အ​ေမ"
သူမ​ေခၚ​ေသာ္​လည္​းသူ႔အ​ေမမွာမႏိုး​ေပ။သူမ​ဆက္​မႏိုးရန္​ဆံုးျဖတ္​လိုက္​သည္​။
"အင္​းငါ့အ​ေမလည္​းပင္​ပန္​း​ေန႐ွာမွာအိပ္​ပါ​ေစ​ေလ"
​ေဆာင္​းႏွင္​းသူသည္​သူ၏ကတင္​ခုတင္​​ေဘးခံု​ေပၚမွ​ေရပုလင္​းကိုယူ၍ဖန္​ခြက္​ ထဲသို႔ငွဲ႔ကာ​ေသာက္​လိုက္​သည္​။​သူမစိတ္​ထဲတြင္​နည္​းနည္​းစိမ္​့တိမ္​့တိမ္ ​့ျဖစ္​​ေနသည္​။
"​ေအးလိုက္​တာျပတင္​း​ေပါက္​ႀကီးကပြင္​့​​ေနတာပဲ"
သူမထကျပတင္​း​ေပါက္​ကိုပိတ္​ရန္​အတြက္​တံခါးကိုဆြဲလိုက္​ၿပီးအျပင္​ကိုအမွတ္ ​မထင္​လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​သည္​။ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏အ​ေလာင္​းထားရာရင္​ ခြဲရံုႏွင္​့ကကၠိဳပင္​အိုႀကီးအဲဒီအနားတြင္​ရပ္​​ေန​ေသာ​ေကာင္​မ​ေလးနစ္​​ ေယာက္​သူတို႔အ​ေဆာင္​႐ွိရာကို​ေလ်ွာက္​လာ​ေနသည္​။
"ညဘက္​ႀကီးဘယ္​သူလဲမသိဘူး​ေလ်ွာက္​သြား​ေနပါလားလူနာ​ေစာင္​့လားမသိဘူး"
သူမကအ​ေပၚထပ္​ျဖစ္​သျဖင္​့​ေအာက္​ကိုဆက္​၍ၾကည္​့​ေနမိသည္​။ထို​ေကာင္​မ​ ေလးမွာတျဖည္​းျဖည္​းနဲ႔သူ႔​ေအာက္​ဖက္​သို႔​ေရာက္​လာသည္​။ထို​ေကာင္​မ​ ေလးမွာအ​ေ

ပၚသို႔​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။​ေဆာင္​းႏွင္​းသူမွာ
"အား......."
ငယ္​သံပါ​ေအာင္​​ေအာ္​လိုက္​သည္​။သူမ၏အ​ေမမွာလည္​းလန္​႔ႏိုးလာသည္​။
"သမီး​ေဆာင္​းႏွင္​းသူဘာျဖစ္​တာလဲ"
"​ေအာက္​မွာအ​ေမဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကို​ေတြ႔တယ္​အ​ေမ"
​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏အ​ေမမွာ​ေအာက္​သို႔ၾကည္​့လိုက္​သည္​ဘာမွမ႐ွိ​ေပ။​ေဆာင္​ းႏွင္​းသူမွာ​ေတာ့​ေၾကာက္​လြန္​းသျဖင္​့တုန္​တုန္​ရီရီျဖင္​့ကို​ေန႐ွာသည္​ ။ခဏအၾကာဆရာဝန္​​ေရာက္​လာၿပီးအိပ္​​ေဆးထိုး​ေပးမွၿငိမ္​ၾကသြားသည္​။အစြဲအလမ္​ းႏွင္​့ဝိညာဥ္​သည္​တကယ္​႐ွိ​ေနသည္​ပင္​ျဖစ္​သည္​။

************ည​ေက်ာင္​း(၃)*************

ဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္​မ​ေန႔ကျဖစ္​ပ်က္​သြား​ ေသာကိစၥကိုမယံုႏိုင္​​ေလာက္​​ေအာင္​ပင္​ျဖစ္​​ေနသည္​ဆရာမမ်ားကလည္​းသူ႔ကို​ ေမးျမန္​းၾကသည္​။မည္​သို႔​ေျဖရမွန္​းပင္​မသိ​ေျခ။
"ဟဲ့မခ်ိဳနင္​့အတန္​းက​ေကာင္​မ​ေလးသနားပါတယ္​​ေနာ္​သူကိုဂုဏ္​ထူး​ေတာင္​မွန္​းထားတာဆိုသနားပါတယ္​​ေနာ္​"
"ဟုတ္​တယ္​​ေနာ္​မ​ေန႔က​ေဆာင္​းႏွင္​းသူမူးလဲသြားတာဆိုဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကိုျမင္​ၿပီး​ေတာ့​ေလ"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာသူ၏တပည္​့အရင္​းကိုမကြၽတ္​မလြတ္​​ေသးဘူးလို႔​ေျပာရ​ေကာင္​းလားဆိုၿပီး​ေဒါသကထြက္​သြား၏
"အဲတာဘယ္​သူ​ေျပာတာလည္​းအမအဲလိုမဟုတ္​တာကိုမ​ေျပာပါနဲ႔"
"အဲလိုသ​ေဘာမဟုတ္​ပါဘူးခ်ိဳခ်ိဳရယ္​အမ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​​ေနာ္​"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာဘာမွျပန္​မ​ေျပာႏိုင္​​ေလာက္​​ေအာင္​​ေဝ့တက္​လာ​ေသာမ်က္​ရည္​မ်ားကိုသာထိန္​းထားရ၏။
​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ သူမမွာသူငယ္​ခ်င္​းအ​ေပၚသစၥာ​ေဖာက္​မိသလိုျဖစ္​သြားမိသည္​မ​ေန႔ကသူမျမင္​ လိုက္​ရသည္​မွာဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔အစစ္​​ေပသူမကိုယ္​ကိုလည္​း​ေနာက္​​ေက်ာမလံု ​ေပ။သူမကခု​ေဆးရံု​ေပၚမွာျဖစ္​သည္​။
မ်က္​လံုးမ်ားမွာ​ေလးလံလွ​ေသာ္​လည္​းအားယူၿပီးဖြင္​့
ၾကည္​့လိုက္​သည္​။မ်က္​ႏွာၾကက္​ျဖဴျဖဴႀကီးမ်ားႏွင္​့လည္​ပတ္​​ေန​ေသာပတ္​ကာသူ႔ကိုၾကည္​့​ေန​ေသာမ်က္​ႏွာ
ႀကီးဝသုန္​၏မ်က္​ႏွာႀကီးျဖစ္​သည္​။
"အား................."
သူ​ေၾကာက္​လန္​႔သြား၍​ေအာ္​လိုက္​မိသည္​။​ေဘးနားမွ​ေစာင္​့​ေန​ေသာသူမအ​ေဖႏွင္​့အ​ေမပင္​လန္​႔သြား၏။
"ဘာျဖစ္​တာလဲသမီးရလာၿပီလားဟင္​"
သူမဘာကိုမွမ​ေျပာႏိုင္​​ေပအရင္​ဆံုး​ေတာင္​းမိတာကတစ္​ခုတည္​းသာ
"အ​ေမ..​ေရ...​ေရ​ေပးပါ"
​"​ေအးသမီး​ေရာ့ျဖည္​းျဖည္​း​ေသာက္​သမီး"
သူမအငမ္​းမရ​ေရကို​ေသာက္​ၿပီး​ေဘးတစ္​ဝိုက္​ကိုငဲ့ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ကိုယ္​မွာလည္​း​ေခြၽး​ေတြနဲ႔​ေနာက္​​ေက်ာမလံုသလိုျဖစ္​​ေနသည္​။
"သမီးဘာျဖစ္​​ေနတာလဲဘာကို႐ွာ​ေနတာလဲဟင္​"
"ဟို...ဟို..ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔​ေလသူ႔ကို​ေတြ႕တယ္​အ​ေမသမီးသူ႔ကို​ေၾကာက္​တယ္​"
"ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔မ႐ွိပါဘူးဘယ္​သူမွမ႐ွိဘူးအ​ေဖနဲ႔အ​ေမပဲ႐ွိပါတယ္​"
"မဟုတ္​ဘူးသူ႐ွိတယ္​႐ွိကို႐ွိတယ္​"
"ဆရာဝန္​​ေခၚ​ေပးမယ္​​ေနာ္​သမီး​ေနာ္​"
​ေဆာင္​းႏွင္​းသူမွာတစ္​ခုခုကိုအလြန္​အမင္​း​ေၾကာက္​လန္​႔​ေနဟန္​တူသည္​။သိပ္​မၾကာလိုက္​ပါဆရာဝန္​​ေရာက္​လာသည္​။
"သမီး​ေခါင္​းမူး​ေသးလား"
"ဟင္​့အင္​းမမူးဘူးဆရာသမီးသူ႔ကို​ေတြ႔​ေနရတယ္​"
"သမီးဆရာ့ကိုၾကည္​့ဆရာ​ေျပာမယ္​သမီးခု​ေနမ​ေကာင္​း​ေသးလို႔​ေနာ္​ျမင္​ခ်င္​ရာျမင္​​ေနတာ​ေနာ္​ဆရာအိပ္​​ေဆးထိုး​ေပးမယ္​​ေနာ္​"
ဆရာ၀န္​မွာသူမကိုအိပ္​​ေဆးထိုး​ေပးလိုက္​သည္​သူမအိပ္​​ေပ်ာ္​သြားသည္​။
"ဆရာသူ႔အ​ေျခအ​ေနကို​ေျပာပါဦးဆရာ"
"အင္​းဒါမ်ိဳးကျဖစ္​တက္​ပါတယ္​စိတ္​မပူပါနဲ႔ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔အ​ေကာင္​းဆံုးႀကိဳးစား​ေနပါတယ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့ပါဆရာအားကိုးပါတယ္​​ေနာ္​"
ဆရာဝန္​၏​ေနာက္​​ေၾကာကိုၾကည္​့ရင္​းသူမသမီးအတြက္​စိတ္​ပူ​ေနသျဖင္​့ရနက္​မ​ေအးႏိုင္​႐ွာ​ေပ။
​ေက်ာင္​းဆင္​း​ေခါင္​း​ေလာင္​းသံမွာက်ယ္​​ေလာင္​စြာထြက္​​ေပၚလာသည္​ ။အ.ထ.က(၃)​ေက်ာင္​းမွာည​ေန​ေက်ာင္​းဆင္​းခ်ိန္​ျဖစ္​သည္​။ဆရာမ​ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳႏွင္​့ဆုလဲ့​ေအာင္​တို႔မွာ​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏သတင္​းကို​ေမးရန္​​ ေဆးရံုထဲသို႔​ေရာက္​လာၾကၿပီျဖစ္​သည္​။​ေဆးရံုအတြင္​းလႈပ္​႐ွားသြားလာ​ ေနသူမ်ားျဖင္​့စည္​ကား​ေနသလိုပင္​ျဖစ္​​ေနသည္​။​ေဆာင္​းႏွင္​းသူတို႔၏အခန္​ းနားကို​ေရာက္​လာသည္​​​ေကာ္​ရစ္​တာက​ေနအ​ခန္​းဘက္​သို႔​ေလ်ွာက္​လာခ်ိန္​ တြင္​​ေဘးမွပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​ႏွင္​့​ေကာင္​မ​ေလးတစ္​​ေယာက္​​ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကိုဝင္​တိုက္​သြား၏။သိပ္​အရမ္​းႀကီးတိုက္​တာမဟုတ္​သျဖင္​ ့သူမမွာစိတ္​ထဲသိပ္​မထား​ေပ။သို႔​ေသာ္​အ​ေမႊးနံ႔တစ္​ခုကသူမအားသတိထားမိ​ ေစသည္​။အိုဒီကလုန္​း​ေရ​ေမႊးနံ႔ထို​ေရ​ေမႊးသည္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔သံုး​ေနၾက​ ေရ​ေမႊးပင္​ျဖစ္​သည္​။သူမ​ေနာက္​ကိုျမန္​ျမန္​လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​ခ်ိန္​တြင္ ​ပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​ႏွင္​့​ေကာင္​မ​ေလးမွာမ႐ွိ​ေတာ့​ေပ။
"စိတ္​ထင္​လို႔​ေနမွာပါဒီ​ေရ​ေမႊးသံုးတယ္​့လူ​ေတြ႐ွိတာပဲငါကလည္​း​ေနာ္​"
သူမစိတ္​ထဲက​ေရရြတ္​မိသည္​။​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏အခန္​း​ေ႐ွ႕ကို​ေရာက္​ လာၿပီျဖစ္​သည္​သူမတံခါးကို​ေခါက္​လိုက္​သည္​။အထဲမွ​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏အ​ ေမမွာတံခါးလာဖြင္​့​ေပး၏။​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာျပံဳးျပလိုက္​သည္​။
"ဪ..ဆရာမတို႔လာပါလာပါ"
​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏အ​ေမမွာဝမ္​းသာအားရပင္​ဆီးႀကိဳသည္​။​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳလည္​းအခန္​းထဲသို႔ဝင္​လိုက္​သည္​။
"က​ေလးအ​ေျခအ​ေနဘယ္​လို​ေနလဲအမ"
"မ​ေျပာခ်င္​ပါဘူးဆရာမရယ္​ခု​ေလးတင္​အိပ္​​​ေဆးထိုးလိုက္​ရတယ္​သူ႔နားကိုဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ဆိုလားပဲသူလာ​ေနတယ္​ပဲ​ေျပာ​ေနတယ္​ဆရာမရယ္​"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳႏွင္​့ဆုလဲ့​ေအာင္​တို႔မွာတစ္​​ေယာက္​ကိုတစ္​​ေယာက္​ၾကည္​့ရင္​းအံ​့​ေအာ​ေနၾကသည္​။
"ဘယ္​သူဆရာမသူျမင္​​ေနရတယ္​ဆိုတာ"
""ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔​တယ္​့ဆရာမ""
သူတို႔​ေျပာ​ေနရင္​းအမွတ္​မထင္​ျပတင္​း​ေပါက္​မွတဆင္​့
ျမင္​လိုက္​​ေသာအရာကကကၠိဳပင္​အိုႀကီး​ေအာက္​မွတိုက္​ခန္​း​ေလးအဲမွာဝသုန္​ ႐ွင္​းသန္​႔ရဲ႕အ​ေလာင္​းက႐ွိ​ေသးသည္​။ထိုကၠိဳပင္​ဘက္​မွလာ​ေသာ​ေလၾကမ္​းတစ္​ ခုကတံခါးကိုဝုန္​းခနဲ​ေစာင္​့ပိတ္​သြား​ေစသည္​။
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္​​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏အ​ေမကိုဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏အ​ေၾကာင္​းကိုအလံုးစံု​ေျပာျပလိုက္​၏။
"ဒါဆိုကြၽန္​မသမီး​ေလးကိုကလဲ့စား​ေျခမလို႔​ေပါ့"
"အဲလို​ေတာ့မ​ေျပာပါနဲ႔အမကြၽန္​မတို႔ကဗုဒၶဘာသာ​ေတြပါဘုရား​ေဟာနဲ႔ဆန္​႔ၾကင္​တာလား"
"ကြၽန္​မက​ေတာ့ဘုရားကိုလည္​းယံုတယ္​ဝိညာဥ္​​ေတြကိုလည္​းယံုတယ္​"
သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​စကား​ေျပာ​ေနသည္​ကိုဆုလဲ့​ေအာင္​မွၾကားဖ်က္​၍​ေျပာလိုက္​သည္​။
"အန္​တီဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကစိတ္​​ေကာင္​းအရမ္​း႐ွိတယ္​့သူပါသူမ်ားအ​ေပၚနစ္​နာ​ေအာင္​သူတစ္​ခါမွမလုပ္​ခဲ့ပါဘူး"
"ဟုတ္​တယ္​အမကြၽန္​မတပည္​့အ​ေၾကာင္​းကိုကြၽန္​မသိတယ္​သူကသိပ္​ျဖဴစင္​တယ္​့မိန္​းက​ေလးပါ"
"အင္​းကြၽန္​မလည္​းနားလည္​ပါတယ္​သူ႔မိဘ​ေတြရင္
က်ိဳး႐ွာမွာ​ေနာ္​"
"ဟုတ္​တာ​ေပါ့ခုထိအ​ေလာင္​းျပန္​​ေတာင္​မသယ္​ရ​ေသးဘူး​ေလဒီ​ေဆးရံုမွာပဲ"
​ေဆာင္​းႏွင္​းသူ၏အ​ေမသည္​​စိုးရိမ္​မႈကပိုမိုျမင္​့တက္​သြား၏။
"ကဲအမစကား​ေျပာလည္​း​ေကာင္​း​ေနလို႔အခ်ိန္​​ေတာင္​လင္​့​ေတာ့မယ္​သြားခြင္​့ျပဳဦး​ေနာ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့ပါဆရာမ"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳလည္​းခပ္​သုတ္​သုတ္​ပင္​ျပန္​၍ထြက္​လာခဲ့သည္​။​ေကာ္​ရစ္​ တာကိုျဖတ္​အ​ေလ်ွာက္​ခုနအိုဒီကလုန္​း​ေရ​ေမႊးနံ႔ကိုရလိုက္​သည္​ဒီတစ္​ခါ​ ေတာ့​ေနာက္​ကိုလွည္​့အၾကည္​့သူမႏွင္​့ခပ္​လွမ္​းလွမ္​းတြက္​​ပန္​း​ေရာင္​ ဝမ္​းဆက္​ႏွင္​့​ေကာင္​မ​ေလးရင္​ခြဲရံုဘက္​သို႔ဦးတည္​သြား​ေနသည္​ သူတို႔နဲ႔တျဖည္​းျဖည္​း​ေဝးၿပီးရင္​ခြဲရံုနားအ​ေရာက္​​ေကာင္​မ​ ေလးကသူတို႔ကိုလွည္​့ၾကည္​့​ေနသည္​​ေသခ်ာပါသည္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ဆရာမ​ ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳလည္​းစိတ္​ထဲမွ
"သမီး​ေလး​ေရအမ်ွအမ်ွအမ်ွသမီးရယ္​ဆရာမတို႔နဲ႔ဘဝျခား​ေနၿပီ​ေလသမီ​ေလးရယ္​"
မ်က္​ရည္​မ်ားက​ေဝ့တက္​လာသည္​ဆုလဲ့​ေအာင္​သတိ​ေပးကာမွသူမရိပ္​မိ​ေအာင္​​ေန၍အမူအရာကိုျပင္​လိုက္​သည္​။
"ဆရာမဘာၾကည္​့​ေနတာလဲသြားမယ္​​ေလ"
"​ေအး​ေအးသမီး"
သူလမ္​း​ေလ်ွာက္​ရင္​း​ေနာက္​ကိုလွည္​့အၾကည္​့​တြင္​​ေပ်ာက္​ကြယ္​ သြားၿပီျဖစ္​သည္​။အနီ​ေရာင္​​ေတာက္​​ေန​ေသာည​ေနဆည္​းဆာတိမ္​အလွနဲ႔အိပ္​တန္​ းဝင္​ငွက္​တို႔ပ်ံ
သန္​း​ေနပံုကသူမကိုပိုမိုငိုခ်င္​လာ​ေအာင္​လႈံ႔​ေဇာ္​​ေနသလိုပင္​ျဖစ္​​ေနသည္​။
<))<<<))<<<)<
မင္​းသန္​႔စင္​တစ္​​ေယာက္​စိတ္​ထဲတြင္​တစ္​မ်ိဳးႀကီးျဖစ္​​ေနသည္​စာလုပ္​ ရမွာသိပ္​စိတ္​မပါ​ေပ။သူ၏စိတ္​ထဲတြင္​ဘာမွအျပစ္​​ေျပာစရာမ႐ွိ​ေသာဝသုန္​ ကိုလမ္​းခြဲမိတာကတစ္​မ်ိဳးသူနဲ႔လမ္​းခြဲၿပီးမိနစ္​ပိုင္​းမွာတင္​မယံုႏိုင္​ ​ေလာက္​​ေအာင္​ဝသုန္​​ေသဆံုးသြား၏။ဝသုန္​သူ႔ကိုမ​ေက်မနပ္​ျဖစ္​မွာအမွန္​ပင္ ​ျဖစ္​သည္​။ညပိုင္​းအစကစာၾကည္​့ရတာသူ႔အတြက္​ဘယ္​လိုမွမျဖစ္​​ေပခု​ ေတာ့စာၾကည္​့ရတာစိတ္​ထဲမသိုးမသန္​႔ျဖစ္​​ေနသည္​။ထိုစဥ္​အ​ေပၚမွပ်ံငန္​း​ ေအာ္​ဟစ္​သြား​ေသာငွက္​ဆိုးထိုးသံ​ေၾကာင္​့​ေနာက္​​ေၾကာမလံုသလိုျဖစ္​လာသည္​ ။သို႔​ေသာ္​သူစိတ္​တင္​းထား၍စာကိုအာရံုစိုက္​ကာၾကည္​့​ေနသည္​။သူ၏နားထဲတြင္​ ​ေျခသံတ႐ွပ္​႐ွပ္​ၾကား​ေနသည္​။
"႐ွပ္​....႐ွပ္​.....႐ွပ္​...."
ညီးညဴသံလိုလိုတစ္​ခုခုကိုအခဲမ​ေက်သလို​ေအာ္​ဟစ္​သလိုငိုသံလိုလိုအသံကိုလည္​ းၾကားလိုက္​သည္​။သူစာကိုပဲအာရံုစိုက္​သည္​မည္​သည္​ကိုမွမၾကည္​့သို႔​ေသာ္​ သူ၏မ်က္​ႏွာျခင္​းဆိုင္​တံခါး​ေပါက္​အ​ေပၚမွက်လာ​ေသာ​ေရတစ္​စက္​ကသူ႔စာအုပ္​ ​ေပၚ​ေပါက္​ခနဲ...
"ဟင္​"
သူအ​ေပၚသို႔​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​ခ်ိန္​တြင္​ျပတင္​း​ေပါက္​အ​ေပၚ​ေဘာင္​မွ​ ေအာက္​သို႔​ေစာက္​ထိုးအ​ေနအထားႏွင္​့ဂသုန္​႐ွင္​းသန္​႔။သူအရမ္​းလန္​႔ကာခုန္ ​ျဖင္​့​ေနာက္​ျပန္​လဲ
ၾကသည္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကအ​ေပၚမွာလက္​႐ွည္​႐ွည္​ႀကီးႏွစ္​ဖက္​ကိုဆန္​႔တန္​း၍ႏႈတ္​မွလဲအက္​ကြဲကြဲသံႀကီးျဖင္​့
"မင္​းသန္​႔စင္​နင္​​ေျပးမလႊတ္​ဘူးသစၥာမ႐ွိတယ္​့​ေကာင္​နင္​့ကိုငါသက္​မယ္​"
"ဝသုန္​မဟုတ္​ဘူးငါ​ေျပာျပမယ္​မဟုတ္​ဘူးမဟုတ္​
ဘူး"
"ဟားဟားဟား....သက္​မယ္​မင္​းသန္​႔စင္​နင္​့ကို...
ဟားဟားဟား"
သူမ၏႐ွည္​လ်ွား​ေသာလက္​ႀကီးႏွစ္​ဖက္​ျဖင္​့မင္​းသန္​႔စင္​၏လည္​ပင္​ းကိုညစ္​လိုက္​သည္​​ေအးစက္​​ေသာအထိအ​ေတြ႔​ေၾကာင္​့လိပ္​ျပာလြင္​့မတက္​ျဖစ္​ ​ေနရင္​းအသက္​ကလည္​း႐ႈမရပဲ​ေလာကႀကီးႏွင္​့အဆက္​အသြယ္​ပ်က္​သြားသည္​။

*************ည​ေက်ာင္​း(၂)***************
ထိုသို႔မျဖစ္​ခင္​တစ္​ပတ္​ခန္​႔အလို........
​ေက်ာင္​း၏နာမည္​ႀကီးအ​ေခ်ာအလွဟုလည္​းမမွားႏိုင္​​ေပ။စာကလည္​း​ေတာ္​၏မိဘအသိုင္​းအဝိုင္​းကလည္​း
ျပည္​့စံုသျဖင္​့ဘာမွ​ေျပာစရာမလို​ေပသူ၏နာမည္​မွာဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ျဖစ္​သည္ ​အတန္​းထဲမွာစာကလည္​း​ေတာ္​သျဖင္​့ဆရာမ၏အ​ေရး​ေပးျခင္​းခံရသည္​့အျပင္​​ ေကာင္​​ေလးမ်ား၏အထူးအ​ေရး​ေပးခံရသူတစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​သည္​။သူနဲ႔ခ်စ္​ႀကိဳက္​​ ေန​ေသာ​ေကာင္​​ေလးတစ္​​ေယာက္​႐ွိသည္​။သူ႔ကစာလည္​းအသင္​့တင္​့​ေတာ္​သည္​ သူ႔နာမည္​မွာမင္​းသန္​႔စင္​ျဖစ္​သည္​။တစ္​​ေန႔​ေက်ာင္​းအျပန္​ဝသုန္​ တို႔သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​သိုက္​​ေပ်ာ္​​ေပ်ာ္​ရႊင္​ပဲျပန္​လာ
ၾကသည္​။​ေက်ာင္​းႏွင္​့ခပ္​လွမ္​းလွမ္​းအ​ေရာက္​တြင္​
"ဟဲ့...ဝသုန္​ဟိုဘက္​က​ေကာင္​မ​ေလးတစ္​​ေယာက္​နဲ႔တြဲလာတာမင္​းသန္​႔စင္​မဟုတ္​လား"
"ဟင္​....ဟုတ္​တယ္​မင္​းသန္​႔စင္​မွမင္​းသန္​႔စင္​အစစ္​သူတစ္​ျခားတစ္​​ေယာက္​နဲ႔တြဲ​ေနတာ​ေပါ့"
ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔မွာႏႈတ္​ဆိတ္​​ေနသည္​သူမ၏​ေအာက္​ႏွာခမ္​းကိုကိုက္​လိုက္​ သည္​သူမ၏မ်က္​ႏွာျဖဴျဖဴ​ေလးမွာ​ေဒါသ​ေၾကာင္​့အနီ​ေရာင္​အသြင္​​ေျပာင္​ းသြား၏။
"​ေတာက္​​.....​ေတ​ြ႔မယ္​"
ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔မွာ​သူ၏သူငယ္​ခ်င္​းမ်ားကိုပင္​မ​ေစာင္​့ပဲ​ ေျပးသြား၏။သူမအိမ္​ထဲသို႔ခပ္​သုတ္​သုတ္​ဝင္​လိုက္​သည္​။​ေက်ာင္​းလြယ္​အိတ္​ က​ေလးကိုခ်ၿပီးသူမအခန္​းထဲသို႔​ေျပးဝင္​သြား၏။သူမငိုသည္​ဘာမွမစဥ္​းစားႏိုင္ ​​ေတာ့​ေပ။သူမ၏အ​ေမ​ေနာက္​တြင္​​ေရာက္​လာသည္​ကိုပင္​မသိ​ေခ်။
"သမီး​ေလးဝသုန္​ဘာျဖစ္​တာလဲသမီးငို​ေန​တာလား"
သူမဘာမွမ​ေျပာ​ေခ်။သူ႔အ​ေမမွာႏွဖူးကိုလက္​ျဖင္​့စမ္​းလိုက္​သည္​...
"ကိုယ္​လည္​းမပူပါဘူးသမီးဘာျဖစ္​လို႔လဲဟင္​"
"ဘာမွမျဖစ္​ပါဘူးအ​ေမသမီး​ေခါင္​းကိုက္​လို႔ပါ"
"​ေဆး​ေသာက္​ၿပီးအိပ္​လိုက္​​ေနာ္​​ေကာင္​းသြားမွာပါသမီး"
"ရတယ္​အ​ေမသမီးသက္​သာပါတယ္​သမီးအျပင္​ခဏသြားဦးမယ္​​ေနာ္​"
"သိပ္​မၾကာ​ေစနဲ႔​ေနာ္​သမီး"
"ဟုတ္​အ​ေမ"
သူမစက္​ဘီး​ေလးဆြဲကာထြက္​လာခဲ့သည္​။သူမစိတ္​ထဲမွ​ေတြးလိုက္​သည္​...
"အင္​းဒီအခ်ိန္​ဆိုမင္​းသန္​႔စင္​က်ဴ႐ွင္​ျပန္​မွာသူ႔ကို​ေတြ႔မွျဖစ္​မယ္​​ေတြ႔ကို​ေတြ႔ရမယ္​"
သူမ​ေစာင္​့​ေနသည္​သိပ္​မၾကာလိုက္​ပါမင္​းသန္​႔စင္​​ေကာင္​မ​ေလးတစ္​​ေယာက္​ႏွင္​့ထြက္​လာသည္​။
"​ေတာက္​ထင္​တယ္​့အတိုင္​းပဲ​ေတြ႔မယ္​"
မင္​းသန္​႔စင္​တို႔မွာသူမကိုျမင္​ရသားႏွင္​့ပင္​စက္​ဘီးကိုမရပ္​ပဲဆက္​နင္​းသြား၏သူမလည္​းစက္​ဘီးကိုနင္​း၍လိုက္​သြား၏။
"ဟဲ့ဝသုန္​နင္​ဘာကိစၥနဲ႔လိုက္​တာလည္​းနင္​မ​ေႏွာက္​ယွက္​နဲ႔"
"ဪ...နင္​က​ေျပာၿပီ​ေပါ့အသစ္​ရ​ေတာ့ငါ့ကို​ေျပာၿပီ​ေပါ့"
"ဟုတ္​တယ္​ဝသုန္​နင္​​ေျပာသလိုပဲခုငါနင္​့ကိုမခ်စ္​​ေတာ့ဘူးငါသူ႔ကိုပဲခ်စ္​တယ္​နင္​ဆက္​မလိုက္​နဲ႔​ေတာ့"
"ဘာ....ငါလိုက္​ခ်င္​လိုက္​မယ္​နင္​့အ​ေၾကာင္​းပါလားနင္​့​ေကာင္​မ​ေလးကဘယ္​သူလဲမွတ္​တယ္​​​ေဆာင္​းႏွင္​းသူပဲခ်စ္​ၾကပါဟာရပါတယ္​"
သူမစက္​ဘီးကိုအ႐ွိန္​စက္​၍ဆက္​မလိုက္​​​ေတာ့ပဲ​ေနလိုက္​သည္​။မ်က္​ရည္​မ်ားမွာလည္​းစီးၾကလာခဲ့သည္​။
သူမဘယ္​အခ်ိန္​ထိပင္​​ေၾကာင္​၍ရပ္​​ေနမိမွန္​းမသိ​ေပသူမသူငယ္​ခ်င္​းဆုလဲ့​ေအာင္​လာမွသတိထားမိ​ေတာ့သည္​။
"ဟဲ့ဝသုန္​နင္​ဘာျဖစ္​​ေနတာလဲဟ"
"ငါဘာမွမျဖစ္​ပါဘူးဟာ"
"ဪ..ဒါနဲ႔နင္​သိလားမင္​းသန္​႔စင္​​ေလငါတို႔လမ္​းထိပ္​ကအ​ေအးဆိုင္​မွာဟို​ေဆာင္​းႏွင္​းသူနဲ႔ထိုင္​​ေနတယ္​ဟအဲတာဘာသ​ေဘာလဲဟင္​"
"နင္​​ေျပာတာတကယ္​လားလဲ့​ေတြ႔မယ္​အဲ​ေကာင္​ကိုငါအဲလိုသစၥာမ႐ွိတယ္​့​ေကာင္​​ေတြကိုမုန္​းတယ္​"
ဆုလဲ့​ေအာင္​ပင္​တားခ်ိန္​မရလိုက္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔စက္​ဘီးႏွင္​့လွည္​့အထြက္​ကားတစ္​စီးကအလာလံုးဝရပ္​တန္​႔ခ်ိန္​မရလိုက္​ပဲ....
"က်ီ............ဒုန္​း......"
"ဝသုန္​.......သူငယ္​ခ်င္​း"
အနား႐ွိလူမ်ားမွာလည္​းဝိုင္​းလာၾကသည္​။
"ဟယ္​အသက္​႐ွိ​ေသးလားမသိဘူး​ေဆးရံုကား​ေခၚၾကပါဟျမန္​ျမန္​​ေလး"
တစ္​​ေယာက္​တစ္​​ေပါက္​နဲ႔ဆူညံသြားၾကသည္​။ဆုလဲ့​ေအာင္​မွာသူ၏သူငယ္​ခ်င္​းကို​ေပြ႔ထား၏။
"ဝသုန္​နင္​ဘာမွမျဖစ္​ဘူး​ေနာ္​အားတင္​းထား​ေနာ္​​ေဆးရံုကားလာ​ေနၿပီ​ေနာ္​အားတင္​းထား​ေနာ္​"
"ငါ....မင္​း..မင္​းသန္​႔စင္​နဲ႔သူ႔​ေကာင္​မကိုမ​ေက်နပ္​ဘူး....အ...ငါ..ငါ...ကလဲ့စား​ေခ်.....အ"
​ေသြးမ်ားပါးစပ္​ထဲမွအန္​ထြက္​လာကာၿငိမ္​ၾကသြား၏။
"သူငယ္​ခ်င္​းဝသုန္​....ဝသုန္​အျဖစ္​ဆိုးလွပါလားဟာ"
"ဟယ္​​ေကာင္​မ​ေလး​ေသသြားၿပီနဲ႔တူတယ္​ငယ္​ငယ္​​ေခ်ာ​ေခ်ာ​ေလးနဲ႔သနားပါတယ္​"
​ေဝဖန္​သံမ်ားစုပ္​သပ္​သံမ်ားကို​ေက်ာ္​လြန္​၍လူနာတင္​ကားသံမွာ​ေပၚ​ေပါက္​ လာ၏။ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏အ​ေလာင္​းကိုလာ၍သယ္​သြားၾက၏။ဒါ​ေပမယ္​ ့လူအမ်ားသတိမထားမိသည္​မွာ​ေသြးအလိမ္​းလိမ္​းၾကားထဲမွအျဖဴ​ေရာင္​မ်က္​ရည္​ တစ္​​ေပါက္​​ေဝ့ခနဲၾကလာျခင္​းပင္​ျဖစ္​သည္​
သိပ္​မၾကာပါမိုး​ေပါက္​မ်ားမွာလည္​းသဲသဲမဲမဲရြာခ်လာသည္​ညိဳမဲ​ေန​ေသာ​ေကာင္​ းကင္​ႀကီးႏွင္​့မိုး​ေရ​ေပါက္​တို႔မွာဝမ္​းနည္​း​ေနသည္​ကို​ေဖာ္​ျပသ​ ေလာကံဆိုးမိုး​ေမွာင္​ၾကသည္​ကို​ေဖာ္​ၫႊန္​းသည္​​ေလာ​ေတြး၍မရႏိုင္​​ေပ။
ထို​ေန႔ည​ေနအခ်ိန္​အ.ထ.က(၃)​ေက်ာင္​း​ေလးမွဆယ္​တန္​းည​ေက်ာင္​းမွာလူအ​ေတာ္​ အသင္​့ဆံု​ေနၿပီျဖစ္​သည္​။ဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတစ္​​ေယာက္​စဥ္​းစား​ေနသည္​...
"ဒီ​ေန႔ဟို​ေကာင္​မ​ေလးဝသုန္​​ေတာ္​​ေတာ္​​ေနာက္​က်​ေနပါလားဘာမ်ားလုပ္​​ေနလဲမသိဘူး​ေနမ​ေကာင္​းဘူးလား"
ဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳႏွင္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​တို႔မွာအလြန္​ပင္​ရင္​းႏွီးၾကသည္​ စာကလည္​း​ေတာ္​သျဖင္​့ဆရာမအလိုလိုက္​ထားသူလည္​းျဖစ္​သည္​။ဝသုန္​မွာ​ေက်ာင္​ းလာရင္​အျမဲတမ္​းဆရာမဆီသို႔သြားကာဆရာမကိုကူလုပ္​​ေပးရင္​းဆရာမႏွင္​ ့အတူတူပင္​အခန္​းထဲသို႔ဝင္​​ေနၾကျဖစ္​သည္​။​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳစိတ္​ထဲမွာ​ေတာ့ထင္​ ့​ေနသည္​နား​ေနခန္​းထဲမွာလည္​းသူတစ္​​ေယာက္​သာ႐ွိ​ေတာ့သည္​သူခဏ​ေစာင္​့​ ေနသည္​တံခါးဘက္​ကိုလွည္​့ထိုင္​လို႔​ေပါ့..
ပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​က​ေလးနဲ႔ခပ္​သုတ္​သုတ္​​ေလ်ွာက္​လာ​ေသာ​ေကာင္​မ​ ေလးတစ္​​ေယာက္​​ေသခ်ာပါသည္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔...။မ်က္​ႏွာကျဖဴဖက္​ျဖဴ​ေရာ္​ နဲ႔တစ္​ကိုယ္​လံုးလဲ​ေရ​ေတြရႊဲလို႔
"သမီးဝသုန္​ဘာျဖစ္​လာတာလဲ​ေနမ​ေကာင္​းဘူးလားမိုး​ေတြလည္​းစိုလို႔...ဟင္​ ..အသား​ေတြလည္​း​ေအးစက္​​ေနပါလားျဖဴဖက္​ျဖဴ​ေရာ္​နဲ႔သမီးဒီ​ေန႔နားလိုက္​​ ေနာ္​"
"ဟုတ္​ကဲ့ဆရာမ"
အသံကလည္​းတစ္​မ်ိဳးအက္​ကြဲကြဲ႐ွတတျဖစ္​​ေနသည္​
"သမီးအသံလည္​းမ​ေကာင္​းပါလားအရမ္​း​ေနမ​ေကာင္​းျဖစ္​​ေနလားဆရာမတစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​ကိုလိုက္​ပို႔ခိုင္​းရမလား"
"ရတယ္​ဆရာမသမီးအ​ေဖာ္​ပါတယ္​ျပန္​​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​"
"​ေအးသမီးဂ႐ုစိုက္​​ေနာ္​"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔၏​ေနာက္​​ေၾကာကိုၾကည္​့ရင္​းထူး​ ေတာ့ထူးပါတယ္​ဟု​ေကာက္​ခ်က္​ခ်လိုက္​သည္​။သူမလည္​းအခ်ိန္​ဆြဲမ​ေန​ ေတာ့ပဲအတန္​းထဲသို႔ဝင္​လိုက္​သည္​။႐ုတ္​တရက္​​ေဝါခနဲရြာခ်လာ​ေလမိုးကသဲသဲမည္ ​းမည္​းဆိုင္​းမဆင္​့ဘံုမဆင္​့ပဲရြာခ်လိုက္​သည္​
"ဪ...မိုးကလည္​း​ေကာင္​မ​ေလး​ေတာ့မိုးထပ္​မိျပန္​ၿပီ"
သူမအတန္​းထဲသို႔ဝင္​လိုက္​​ေသာအခါပထမဆံုးသတိထားမိသည္​ကဝသုန္​႐ွင္​းသန္​ ႔၏အတန္​းပင္​ျဖစ္​သည္​ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ပင္​မဟုတ္​ဆုလဲ့​ေအာင္​ပါမလာ​ေခ်။
"မဂၤလာပါဆရာမ.."
"​ေအးကြယ္​မဂၤလာပါ..ဒါနဲ႔ဆုလဲ့​ေအာင္​ဘာျဖစ္​တာလဲဒီ​ေန႔မလာဘူးလားဝသုန္​က​ေတာ့​ေနမ​ေကာင္​းလို႔ခုန​ေလးတင္​ဆရာမျပန္​လႊတ္​လိုက္​တယ္​"
"ဆုလဲ့​ေအာင္​​ေန​ေကာင္​းပါတယ္​ဆရာမသား​ေတာင္​
ျမင္​လိုက္​​ေသးတယ္​ဆရာမ"
"​ေအး​ေအးအ​ေၾကာင္​း႐ွိလို႔​ေနမယ္​​ေအး​ေအးမ​ေန႔ကဘယ္​​ေရာက္​သြားၿပီလဲ"
မင္​းသန္​႔စင္​၏​ေျဖ႐ွင္​းခ်က္​ကိုဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာစာနဲ႔အ​ေၾကာင္​းျပကာ​ ေက်ာက္​သင္​ဘုန္​းတြင္​စာ​ေရးမလို႔လုပ္​​ေနစဥ္​အခန္​း​ေ႐ွ႕မွ​ေခၚသံႏွင္​ ့အတူဆုလဲ့​ေအာင္​မ်က္​ႏွာလည္​းပ်က္​​ေနသည္​ငိုထားဟန္​တူသည္​။
"ဆရာမ...."
"ဟင္​...သမီးဘာျဖစ္​လာတာလဲ​ေျပာ​ေလ"
သူမငိုရင္​း​ေျပာလိုက္​သည္​
"ဆရာမဝသုန္​ရယ္​ကားတိုက္​လို႔ဆံုးၿပီဆရာမည​ေန၅နာရီခြဲ​ေလာက္​က"
​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ၏မ်က္​ႏွာမွာအလြန္​အံ့​ေအာသြားပံု​ေပၚ​ေနသည္​အတန္​ းထဲ႐ွိလူမ်ားမွာလည္​း​ေတာ္​​ေတာ္​အံ့​ေအာတုန္​လႈပ္​​ေနသည္​အထူးသျဖင္​့မင္​ းသန္​႔စင္​ႏွင္​့​ေဆာင္​းႏွင္​းသူတို႔ပင္​ျဖစ္​သည္​။
"သမီးရယ္​ဟုတ္​လို႔လားခုန​ေလးမွဆရာမနဲ႔​ေတြ႔​ေသးတယ္​​ေလသမီးရယ္​့"
"သမီးလက္​ထဲမွာသူဆံုးသြားတာဆရာမခုသူ႔အ​ေလာင္​း​ေတာင္​ရင္​ခြဲရံုမွာအိမ္​​ေတာင္​မသယ္​ရ​ေသးဘူးဆရာမ"
ဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳဘာ​ေျပာရမွန္​းပင္​မသိ​ေပအတန္​းထဲ႐ွိလူမ်ားမွာလည္​းတစ္​​ေယာက္​တစ္​​ေပါက္​နဲ႔ဆူညံ​ေနၾကသည္​။
"ဒါဆိုခုမဆရာမဆီလာတယ္​့​ဝသုန္​က......"
ထိုစဥ္​ဖ်က္​ခနဲပ်က္​သြား​ေသာလ်ွပ္​စစ္​မီးႏွင္​့အားခနဲ​ေအာ္​သံ​မီးဖ်က္ ​ခနဲျပန္​လာ​ေသာအခါရိပ္​ခနဲအရိပ္​တစ္​ခုနဲ႔ပံုလ်က္​သားလဲက်​ေန​ေသာ​ေဆာင္​ းႏွင္​းသူကို​ေတြ႔လိုက္​ရသည္​။​ေက်ာင္​းအျပင္​ဘက္​မွ​ေက်ာင္​းထဲသို႔လွမ္​ းၾကည္​့​ေန​ေသာပန္​း​ေရာင္​ဝတ္​ဝမ္​းဆက္​နဲ႔​ေကာင္​မ​ေလးကိုျမင္​လိုက္​ရသည္ ​။

**************ည​ေက်ာင္​း(၁)**************
​အံု႔မႈိင္​းလာ​ေသာတိမ္​တိုက္​ႀကီးသည္​တအိအိႏွင္​့မည္​သည္​ကိုသြားမည္​မွန္​ းမသိဘဲအံု႔မႈိင္​းလာ​ေတာ့သည္​မိုးဖြဲ​ေလးမ်ားမိုးစက္​​ေလးမ်ားမွတဆင္​့တျဖည္ ​းျဖည္​းသဲ
ႀကီးမဲႀကီးရြာလာ​ေပသည္​။
အ.ထ.က(၃)........​ေက်ာင္​း​ေလးသည္​အံု႔မႈိင္​း​ေန​ေသာအ​ေရာင္​ကိုသူတို႔​ ေက်ာင္​း၏လ်ွပ္​စစ္​မီးမွာအန္​မႏုိင္​ပဲ႐ွိ​ေနသည္​။လ်ွပ္​စီးတစ္​ဝင္​းဝင္​ းၾကားထဲတြင္​ဆရာမ၏မ်က္​ႏွာမွာတစ္​ခုခုကိုစိုးရိမ္​​ေနသလို႐ွိသည္​ညပိုင္​ းအပိုခ်ိန္​ကို၁၀တန္​း​ေက်ာင္​းသား​ေက်ာင္​းသူမ်ားသာတက္​ရသျဖင္​့တစ္​​ ေက်ာင္​းလံုးတြင္​သူတို႔အ​ေဆာင္​သာလူ႐ွိ၏ဆရာမက၇​ေယာက္​သာ႐ွိ၏။ဝုန္​းဟူ​ ေသာလ်ွပ္​စီးလက္​သံႏွင္​့အတူ​ေက်ာင္​းသူတစ္​ခ်ိဳ႕မွာလန္​႔၍​ေအာ္​ၾကသည္​။​ ေက်ာင္​းသူ​ေလးတစ္​​ေယာက္​သည္​မိုးရြာ​ေန​ေသာျပတင္​း​ေပါက္​မွအျပင္​ကိုလွမ္ ​းၾကည္​့လိုက္​သည္​။သူမ၏အမည္​မွာဆုလဲ့​ေအာင္​ျဖစ္​သည္​။သူမျပတင္​း​ေပါက္​ မွဘာရယ္​​ေတာ့မဟုတ္​ပဲအမွတ္​မထင္​လွမ္​း
ၾကည္​့လိုက္​သည္​။မႈန္​ဝါးဝါးႏွင္​့​ေက်ာင္​းအ​ေဆာင္​၏​ေဘး​ေရတမာပင္​​ေအာက္ ​တြင္​​ေကာင္​မ​ေလးတစ္​​ေယာက္​ရပ္​​ေနသည္​။ပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​နဲ႔​ေကာင္​ မ​ေလးနစ္​​ေယာက္​သူတို႔ဘက္​ကိုၾကည္​့​ေနသည္​။
"ဟင္​ဘယ္​သူပါလိမ္​့ဒီ​ေလာက္​မိုးရြာႀကီးထဲမွာရပ္​​ေနတာ"
သူမစိတ္​ထဲမွ​ေရရြတ္​လိုက္​ကာျပတင္​း​ေပါက္​မွန္​ကိုလက္​ျဖင္​့​ေသခ်ာသုပ္​ ၍ၾကည္​့လိုက္​သည္​မ​ေတြ႔ရ​ေတာ့​ေခ်သူမ​ေသခ်ာၾကည္​့​ေနသည္​အမွတ္​မထင္​သူၾကည္ ​့​ေန​ေသာျပတင္​း​ေပါက္​မွန္​​ေ႐ွ႕တြင္​မ်က္​ႏွာႀကီး​ေပၚလာသည္​ ။သူမစူးစူးဝါးဝါးႏွင္​့ထ​ေအာ္​လိုက္​သည္​။
"""အား........"""
အလိုလို​ေၾကာက္​စိတ္​ျဖင္​့​ေန​ေနသူမ်ားျဖစ္​သျဖင္​့အကုန္​လံုးမွာ​ေၾကာက္​ ၿပီးသူမဘက္​ကိုၾကည္​့လိုက္​ၾကသည္​။​သူမမွာေၾကာက္​လြန္​းသျဖင္​ ့အသားမ်ားပါတဆက္​ဆက္​တုန္​​ေနသည္​။
"ဟဲ့သမီးဘာျဖစ္​တာလဲ"
အတန္​းပိုင္​ဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ​ေျပာလိုက္​သည္​
"သမီး​ေလဟိုဟိုဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ကို​ေတြ႔လိုက္​တယ္​ဆရာမ"
ဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ၏မ်က္​ႏွာမွာဟန္​မ​ေဆာင္​ႏိုင္​​ေအာင္​ပင္​ပ်က္​သြား၏။အတန္​း​ေဖာ္​မ်ားမွာလည္​းတစ္​ခုခုကိုအထိတ္​တလန္​႔႐ွိ​ေနသည္​။
"သမီးဘယ္​သူဘယ္​သူကို​ေတြ႔လိုက္​တာဆရာမကို​ေသခ်ာ​ေျပာျပသမီး"
"ဝသုန္​....​ေလ ဆရာမ ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔​ေလ"
"ဘာသမီးဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔ဟုတ္​လားသူက​ေသၿပီ​ေလသမီးရဲ႕သမီးအျမင္​မွားတာလား"
"မဟုတ္​ဘူးဆရာမ​ေသခ်ာတယ္​သမီး​ေသခ်ာကိုျမင္​လိုက္​တာ"
"ဟင္​........"
ထိုအခ်ိန္​တြင္​မိုးခ်ဳန္​းသံဝုန္​းခနဲၾကားလိုက္​ရသည္​လန္​႔​ေန​ေသာ​ေက်ာင္​းသား​ေက်ာင္​းသူမ်ားမွာ​ေအာ္​လိုက္​
ၾကသည္​။ဆရာမ​ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအမွတ္​မထင္​​ေဝ့ၾကည္​့လိုက္​​ေသာအခါသူတို႔စာသင္​​ ေဆာင္​​ေ႐ွ႕တြင္​ရပ္​​ေန​ေသာပန္​း​ေရာင္​ဝမ္​းဆက္​ႏွင္​့​ေကာင္​မ​ေလးတစ္​ ကိုယ္​လံုးလဲ​ေရ​ေတြစိုရႊဲလို႔​ေသခ်ာပါသည္​။
"ဟင္​.....ဝသုန္​႐ွင္​းသန္​႔"
သူမပါးစပ္​မွ​ေယာင္​၍ထြက္​သြားသည္​။

မိုးရြာခ်ိန္ေလး❆
အခ်စ္ဆိုတာစသိခဲ့တယ့္အခ်ိန္အခ်စ္ဆိုတာေလးကိုစိတ္ကူး
ယဥ္မိခဲ့တယ္လိုခ်င္ခဲ့မိတယ္ဘာမွန္းေတာ့ေသခ်ာမသိခဲ့ပါဘူး
အခ်စ္ကိုခံစားမႈၾကံဳေတြ႔မႈစားသံုးမႈေတြမ်ားလာမွတစ္ျဖည္းျဖ
ည္းနားလည္သေဘာေပါက္မိတယ္။မခ်စ္ဖူးေသးေတာ့အခ်စ္႐ူ
းတယ္စကားေတြေတာ့စံုလို႔ပဲဘယ္စကားကိုယံုရမွန္းမသိပါဘူး
သိခဲ့တယ့္အခ်ိန္ကလံုေလာက္မႈတစ္စံုတစ္ရာေတာ့႐ွိပါလိမ့္မ
ယ္။အပင္ေအာက္မွာတစ္ေယာက္ထဲရပ္ေနတယ့္ေကာင္မေလ
းတစ္ေယာက္လူအမ်ားအျမင္မွာသိပ္မေခ်ာသိပ္မလွေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲကအလွနတ္သမီးေလးကသူပါ။မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္မွာ႐ွိသင့္တယ့္ေအးေဆးစြာေနထိုင္တက္မႈလည္း
သူပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။ေျဖာင့္စင္းေနတယ့္ႏွာတံေလးအသား
ေရာင္ကျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေျပပစ္တယ့္မ်က္ႏွာစူး႐ွတယ့္အၾကည့္
ပန္းေရာင္ေသြး႐ွိတယ့္သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္အတြက္အ
ျပစ္ေျပာစရာလံုးဝမ႐ွိခဲ့ပါဘူး။သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာပံုအရကြၽန္
ေတာ္သူ႔အခ်စ္ကိုရႏိုင္ေလာက္တယ္တယ့္ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေ
တာ္ေၾကာက္ေနမိပါတယ္။မရဲတစ္ရဲနဲ႔အနားကိုတိုးကပ္ၿပီးစ
ကားစလိုက္မိပါတယ္။
"ဟိုေလ....ကားေစာင့္ေနတာလား"
နည္းနည္းတုန္ရီသလိုျဖစ္ေနတယ့္ကြၽန္ေတာ့္အသံကိုသူရိပ္မိ
ေလာက္ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွည့္ၾကည့္တယ္။
"အင္း...ဟုတ္တယ္"
"ကြၽန္ေတာ္မႏွင္းေကခိုင္ကိုေျပာစရာစကား႐ွိတယ္နားေထာင္
ေပးပါလား"
"ေျပာပါကြၽန္မနားေထာင္ေပးပမယ္"
"ဟိုေလ...ကြၽန္ေတာ္ေျပာမယ့္စကားက...."
တစ္ျခားဟာပဲေျပာလိုက္ရမလားတည့္ပဲေျပာလိုက္ရမလားေဝ
ခြဲမရေခြၽးကထြက္ခ်င္လာၿပီ။
"ဘာစကားမိုလို႔လဲကြၽန္မတို႔ကေမဂ်ာတူသူငယ္ခ်င္းေတြပဲေ
ျပာပါ"
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္ကြၽန္ေတာ္မႏွင္းေကခိုင္ကိုခ်စ္
တယ္..."
"႐ွင္........"
သူမစကားသံေနာက္ၿပီးကြၽန္ေတာ္ေျပာစရာမ႐ွိလိုက္သူ႔ကိုဘာ
ဆက္ေျပာရမလဲကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲကမထြက္ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခု
န္သံေတာင္သူၾကားလားမသိပါဘူးပြင့္ထြက္ေတာ့မလိုအရမ္းပဲ
"ကြၽန္ေတာ္တစ္ကယ္ခ်စ္တာပါကြၽန္ေတာ့္ကိုစဥ္းစားေပးပါ"
"႐ွင္ေျပာတာကိုစဥ္းစားေပးပမယ္ေနာက္မွကြၽန္မအေၾကာင္း
ျပန္ပမယ္"
ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္လိုက္တာသူကြၽန္ေတာ့္ကိုမမုန္းေလာက္ပါဘူး
ရင္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးႀကီးေျပာမျပႏိုက္ေလာက္ေအာင္ခံစားမႈကန
က္႐ႈိင္းခဲ့တယ္ပထမဆံုးေျခလွမ္းရဲ႕ရင္ခုန္ခံကေတာ္ေတာ္ျပင္း
တယ္။
"ေဟ့ေကာင္မင္းအစဥ္ေျပလား...."
အတန္းမတက္ခင္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ခဏထိုင္
ရင္းသူငယ္ခ်င္းကေမးလာပါတယ္။
"စဥ္းစားေပးမယ္တယ့္..."
"ဟာမင္းပထမအဆင့္ေအာင္ျမင္တယ္ေပါ့ကြ"
"ေအး...."
အတန္းတက္ရင္ေတြ႔ရမယ့္သူ႔ကိုေတြးရင္ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳတင္
ရင္ခုန္ေနမိပါတယ္။အက်ီအနီေရာင္ေလးနဲ႔ေကာ္ရစ္တာကေန
လမ္းေလ်ွာက္လာသူကကြၽန္ေတာ့္ေကာင္မေလး....။
"မႏွင္းေကခိုင္ဟိုေလ......"
သူမ႐ွက္ျပံဳးေလးျပံဳးေနသည္။ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနေသာမ်
က္လံုးေလးကအဓိပၸါယ္တစ္ခုခုကိုေဖာ္ျပေနသည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိစၥေလ...အဲတာဘယ္လိုစဥ္းစားလဲ"
"ဟုတ္ကြၽန္မလက္ခံပါတယ္"
"တစ္ကယ္ေနာ္ႏွင္း....ဟာေပ်ာ္လိုက္တာ"
ေကာင္းကင္တြင္ေနလတို႔ထြန္းလင္းေနသည္။ၾကယ္တာယာ
အစုေတြနဂါးေငြ႔တန္းစၾကၤဝ႒ာႀကီးတစ္ခုလံုးကိုပိုင္ဆိုင္မိသလို
ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္မိပါသည္။ဟိုစာေရးဆရာႀကီးေရးခဲ့တယ့္ကဗ်ာ
မွန္တယ္။အခ်စ္ဆိုတာပန္း႐ိုင္းေလးတစ္ပြင့္ပါတယ့္ဘယ္ေန
ရာမဆိုေပါက္ႏိုင္တယ္တယ့္။
♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕ ♕
ေန႔ေတြညေတြေန႔ေတြလေတြေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီးကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်စ္
သူသက္တန္းက၃လျပည့္ပါၿပီ။သူႀကိဳက္တယ့္အစားအစာအျပဳ
အမူအေနအထိုင္အေရာက္ပစၥည္းအကုန္လံုးကိုကြၽန္ေတာ္ႏွစ္
သက္ခဲ့ပါတယ္။သူ႔ကိုခ်စ္သူအျဖစ္ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီးကတည္းကဘ
ယ္သူ႔ကိုမွကြၽန္ေတာ္မ်က္စိထဲမဝင္ေတာ့ပဲသူ႔တစ္ေယာက္ထဲ
တစ္ဘဝလံုးအတြက္ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။သူကအေနအထိုင္
လည္းေအးေတာ့သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္စိတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။သူကကဗ်ာ
ဆိုရင္သိပ္ႀကိဳက္တာပဲ....။
"ကိုေနာင္...ႏွင္းႀကိဳက္တယ့္ကဗ်ာေလး႐ွိတယ္ဖက္ျပရမလား"
"ႏွင္းကဖက္ျပမလို႔လားဘာကဗ်ာမိုလို႔ႀကိဳက္တာလဲ"
"ႏွင္းဖက္ဖူးတယ့္ကဗ်ာေလးပါဝတၳဳထဲကပါတာေလ"
"ကဲဖက္ျပစမ္းပါဦး"
"ေကာင္းကင္မွာၾကယ္မ႐ွိဘူး၊တိမ္ျပာမ႐ွိဘူး၊ကြၽန္မမ်က္ႏွာနဲ႔
အနီးဆံုးေကာင္းကင္မွာကိုယ့္မ်က္ႏွာတစ္ခုပဲ႐ွိတယ္တယ့္.."
"ဒါဆိုႏွင္းမ်က္ႏွာနားမွာကိုယ့္မ်က္ႏွာေနေပးရမယ္ေပါ့..."
"ဟာ...ကိုေနာင္ေနာ္..."
"ခ်စ္တယ္ႏွင္း...သိပ္ခ်စ္တယ္"
"အင္းႏွင္းလည္းခ်စ္တယ္..."
အခ်စ္ကိုဘယ္သူကစခဲ့လည္းေရေရရာရာဘယ္သူမွမသိဘူး
ဘယ္သူမွအခ်စ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကိုမဖြင့္ဆိုတက္ဖူးကြၽန္ေတာ္ကေ
တာ့သူ႔အခ်စ္ကေရာင္မဲ့တယ္။သူရဲ႕အနမ္းေတြကေႏြးေထြးတ
ယ္။အဲလိုပဲမွတ္ယူတယ္တယ္....။
"ကိုေနာင္ဒီေန႔ႏွင္းအိမ္ကိုေစာေစာျပန္မွရမယ္"
"ဘာလို႔လဲကြာ..."
"ဒီေန႔အိမ္မွာလုပ္စရာ႐ွိလို႔...."
"အင္းပါကိုလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
"ရတယ္ကိုေနာင္လည္းေစာေစာျပန္ေနာ္...."
"ေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္...ႏွင္း"
ကြၽန္ေတာ္အိမ္ကိုတန္းမျဖစ္ေသးေပ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လက္ဖက္ရ
ည္ဆိုင္ထိုင္ေနမိသည္။
"ေဟ့ေကာင္...လြမ္းေဝေနာင္မင္းအဆင္ေျပေနတယ္ဆို..."
"ေအးကြငါသူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္...သူကလည္းငါ့ကိုခ်စ္တယ္"
"ေအးပါကြာမင္းတို႔အခ်စ္ကေတာ့စံပဲခုထိဘာျပသနာမွမျဖစ္
ဘူးေနာ္..."
"အင္းသူနဲ႔ငါကတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္နားလည္ၾကၿပီးသာ
း"
ေျပာရင္းဆိုရင္းေကာင္းကင္ႀကီးကအံု႔ဆိုင္းလာၿပီးမိုးနံ႔ေလနံ႔မ်ာ
းပါလာေနသည္။တစ္ကယ္ရြာေတာ့မယ့္ပံုစံႀကီးလ်ွပ္စီးကတစ္
ဝင္းဝင္းနဲ႔...။
"မိုးရြာေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္..."
ခပ္သုတ္သုတ္သြားလာေနၾကသူေတြမိုးခိုေနၾကသူေတြနဲ႔မိုးမ
ရြာခင္ေ႐ွ႕ေျပးနိမိတ္ေတြျပေနသည္။
"ဝုန္း....."
မိုးခ်ိန္းသံကက်ယ္ေလာင္လွေပသည္။
"ႏွင္းအိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီလားမသိဘူးမိုးေတြရြာေတာ့မယ္"
ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းျမည္သံကိုၾကားလိုက္ရတယ္ႏွင္းတယ့္..။
"ဟဲလို...ႏွင္းျပန္ေရာက္ၿပီလား"
"ကိုႏိုင္...ႏွင္းဆီလာေပးပါလား...."
သူမအသံေတြတုန္ရီေနသည္။တစ္ခုခုကိုေၾကာက္ရြံ႔တယ့္အသံ
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပူသြားမိသၫ္။
"ဟင္...ႏွင္းဘာလို႔လဲကိုလာခဲ့မယ္ေလႏွင္းဘယ္နားမွာလဲ"
"ကားမွတ္တိုင္မွာမိုးေတြရြာတယ္အရမ္းပဲေၾကာက္တယ္..."
"ႏွင္းခဏေစာင့္ေနာ္ေနာ္...."
ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းကိုသူငယ္ခ်င္းဆီေပးလိုက္ၿပီးဆိုင္အျပင္သို႔ေျပး
ထြက္လိုက္ၿပီးသူ႔ဆီကိုအေျပးလာမိေတာ့သည္။မိုးစက္မိုးေပါ
က္ေတြကကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚအညိဳးနဲ႔ေျပးဝင္ေနေတာ့သည္။
ကားမွတ္တိုင္ေဒါင့္ေလးမွာဘယ္မွမၾကည့္ပဲထိုင္ေနေသာေကာ
င္မေလးအရမ္းေၾကာက္ေနဟန္႐ွိသည္။ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုသြား
ေခၚလိုက္ေသာအခါသူလန္႔သြား႐ွာသည္။
"ဟင္...ႏွင္းကိုေလမေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ကို႐ွိတယ္"
"ကိုေနာင္...ႏွင္းေၾကာက္တယ္"
ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္မ်က္ႏွာေလးနဲ႔သူငိုေန႐ွာသည္။
"ကိုဖက္ထားေပးမယ္ေနာ္မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ကို႐ွိတယ္ႏွင္းကြာ
အဲလိုေၾကာက္တက္တယ္ဆိုတာဘာလို႔မေျပာတာလဲ..."
သူ႔အသားကကြၽန္ေတာ္မိုးစိုေနေသာအသားထက္ပင္ပိုေအးသ
ည္ဟုထင္မိသည္။
"ခုမေၾကာက္ေတာ့ဘူး....ကိုေနာင္႐ွိတာပဲ"
"ႏွင္းရယ္...."
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္မိသြားတယ္ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္
ေအာင္ခ်စ္တယ္အရမ္းခ်စ္တယ္ႏွင္းရယ္........။
"ဟိတ္...ႏွင္း.."
"ဟာ..လန္႔လိုက္တာကိုေနာင္ေနာ္..."
"မိုးလည္းေၾကာက္တယ္ကေလးၾကေရာ..."
"ဘာျဖစ္လဲေၾကာက္တာ...."
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးႏွင္းေဘးမွာကိုယ္အျမဲ႐ွိေနမယ္"
"တစ္ကယ္ေနာ္"
"မိုးရြာတိုင္းႏွင္းမေၾကာက္ေစရဘူး..."
"အဲ့ကတိတည္ေနာ္...."
"အင္းအျမဲတည္မယ္"
အခ်စ္ရဲ႕ေနာက္မွာလြမ္းေမာမႈဝမ္းနည္းမႈေႂကြကြဲမႈေတြဟာပါ
လာစျမဲပါသူဖက္ျပဘူးတယ့္ကဗ်ာေလးအတိုင္းေပါ့...။
"တစ္ေန႔ၾကရင္ေတြ႔ရမယ္လို႔ေမ်ွာင္လင့္မထားလဲ
တစ္ေန႔ေန႔မွာေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္......။
တစ္ေန႔ေန႔မွာၿငိတြယ္ျခင္းေတြ႐ွိမွာမဟုတ္ဖူးလို႔
သံသယမ႐ွိခဲ့လည္းႀကိဳးတစ္ခုရဲ႕ၿငိတြယ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရတယ္
ၾကည္ႏႈးမႈ+ရင္ခုန္မႈ၊ေပါင္းစပ္ထားတယ့္
ရင္ခုန္သံမွာဟန္ခ်က္ပ်က္ေနၿပီလား
စကားလံုးမ႐ွိေခါင္းစဥ္မ႐ွိ၊အေျခအေနတစ္ခုေအာက္မွာ
ႏွလံုးသားေတြအိပ္စက္ခြင့္ရဖို႔၊ကံၾကမၼာႀကီးက
ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ေပးလာမလဲ.....။
"ေဟ့ေကာင္လြမ္းေဝေနာင္.....လြမ္းေဝေနာင္...."
"ဟာမင္းအေမာတစ္ႀကီးနဲ႔ဘာျဖစ္လာတာလဲ..."
"ေဟ့ေကာင္မင္းေသခ်ာနားေထာင္ႏွင္းေကခိုင္ဆံုးၿပီ"
"ဟာ....ေဟာ့ေကာင္ျပန္ေျပာစမ္းကြာ....."
"ေအးႏွင္းေကခိုင္ဆံုးၿပီခုနေလးတင္သူ႔အေလာင္းရင္ခြဲရံုသယ္
သြားၾကၿပီ...."
"ဟာ...ဘာလို႔လဲကြာ..."
"သူတို႔စီးလာတယ့္ကားေမွာက္တာတယ့္"
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ေတြႏွလံုးသားေတြမွတ္ဉာဏ္ေတြဘာမွမ႐ွိေတာ့
ဘူးအကုန္ေသဆံုးကုန္ၿပီကြၽန္ေတာ္ဘာမွမသိေတာ့ဘူးေျပး
သြားမိတယ္....။
"ႏွင္း......"
"ဟာေဟ့ေကာင္....."
အျဖဴေရာင္အဝတ္တစ္ထည္ေအာက္မႏိုးေသာအိပ္ခ်င္းျဖင့္
အိပ္ေနေသာခ်စ္သူ၏႐ုပ္အေလာင္းႏႈတ္မဆက္ပဲသူသြားေခ်
ၿပီ။ကြၽန္ေတာ္လာတာလည္းသူမသိေတာ့။မေခၚေတာ့ေပ။
"ႏွင္းႏႈတ္မဆက္ပဲဘာလို႔ခြဲသြားတာလဲကြာ.."
ေျပာစရာစကားေတြအကုန္ဆို႔နင့္လို႔ဘာမွကြၽန္ေတာ္မေျပာႏိုင္
ေတာ့ပဲသူ႔အိပ္စက္ရာေအးစက္စက္ေနရာကေနျပန္လာခဲ့သ
ည္။
"ေဟ့ေကာင္မင္းရလား"
သူငယ္ခ်င္းကိုကြၽန္ေတာ္ဂ႐ုမစိုက္ပဲျပန္လာခဲ့တယ္။ေမွာင္မဲေ
နတယ့္အခန္းတစ္ခုထဲမွာပူေလာင္ပ်င္း႐ွခါးသီးတယ့္အရည္တ
စ္မ်ိဳးကိုေသာက္ေနမိတယ္။အဲ့အရသာကိုကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ဖူး
ဒါေပမယ့္အဲတာထက္ဆိုးတယ့္ခံစားမႈကိုတြန္းလွန္ရေတာ့အရ
သာဘာမွမ႐ွိpH7ေရကိုေသာက္ေနရသလိုကြၽန္ေတာ့ဘာမွမ
ျဖစ္ပါဘူး........။ထိုစဥ္အခန္းတံခါးေခါက္သံကိုၾကားလိုက္ရသ
ည္။
"ဘယ္သူလဲကြ...."
"ငါပါမင္းသူငယ္ခ်င္း.."
"ဘာကိစၥလဲ...."
"မင္းႏွင္းေကခိုင္ရဲ႕ဆြမ္းသြတ္ကိုသြားသင့္တယ္လို႔ထင္တယ္
မင္းသူ႔ေနာက္ဆံုးခရီးလည္းမသြားခဲ့ဘူး...."
"မသြားဘူး....ႏွင္း...ႏွင္းမေသဘူး...သူမေသဘူး....ငါ့ရင္ထဲ
ေဟာဒီငါ့ရင္ထဲမွာသူ႐ွိတယ္..."
"စိတ္ထိန္းပါကြာ.....ငါျပန္မယ္...."
အခ်စ္ဆိုတာဒါလားဒီလိုခံစားရတာလားဘာေတြလဲအခ်စ္က
ဘာလဲဒီလိုဝမ္းနည္းမႈေတြရဲ႕ျမစ္ဖ်ားခံအစပ်ိဳးခဲ့တာလားဘာ
လို႔ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲအဲလိုဘာလို႔လဲေမးခြန္းေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေန
စဥ္အျပင္ဘက္ကမိုးခ်ိဳန္းသံကသူ႔ကိုလႈပ္ႏႈိးလိုက္သလိုအတိ
တ္ဆီသို႔ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
"ကိုေနာင္.....ႏွင္းေၾကာက္တယ္.."
"ႏွင္းေၾကာက္တယ္....."
သူ႔အသံေလးကကြၽန္ေတာ့္နားထဲ.....
"ႏွင္း....မေၾကာက္နဲ႔....ကိုလာခဲ့မယ္...မေၾကာက္နဲ႔"
သဲႀကီးမဲႀကီးရြာေနေသာမိုးေအာက္တြင္လူငယ္တစ္ေယာက္ေ
ျပးေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။သူ႔လက္ထဲမွာထီးတစ္လက္ပါေသာ္
လည္းထိုထီးကိုမေဆာင္းပဲေျပးလႊားေနသူေကာင္ေလး၏အဆံု
းသက္ေနရာက.......
"(.........)သုသာန္"
"မႏွင္းေကခိုင္"
"အသက္(၂၀)ႏွစ္"
အျဖဴေရာက္အုတ္ဂူေလးေပၚသို႔သူပါလာေသာထီးေလးႏွင့္မိုးေ
ပးလိုက္သည္။
"ႏွင္း....မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ကို႐ွိတယ္ကတိေပးထားတယ့္အ
တိုင္းကို႐ွိေနတယ္ႏွင္း......"
မိုးကေတာ့ညာတာမႈကင္းမဲ့စြာသဲသဲမည္းမည္းရြာခ်လ်က္႐ွိသ
ည္။ဘာလို႔ရြာေနရတာလဲ......။သူတိုးတိတ္စြာေရရြတ္လိုက္ပါ
တယ္...။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္မိုးရယ္ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ခ်မ္းေန႐ွာေတာ့မ
ယ္တိတ္ေပးပါဗ်ာ....."
၂ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာအခါ...........
"ဟင္မိုးကလည္း႐ုတ္တရက္ဘာလို႔လဲမသိဘူးထီးမပါဘူးဆိုေ
နမွပဲ"
"ဝုန္း....."
မိုးခ်ိဳန္းသံအၾကားလန္႔ေနေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္....
ထီးျဖင့္ေရာက္လာေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္........
"အခ်စ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုနည္းနည္းေနာက္ၾကတယ္"
"ေနာက္တစ္ခါေနာက္မက်နဲ႔ေနာ္..."
"အင္းပါ...အခ်စ္"
သိပ္ခ်စ္ၾကဟန္တူေသာခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ဟန္တူသည္။
သုသာန္ထဲတြင္အုတ္ဂူက၂လံုးေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္႐ွိေနေတာ့
သည္.............................။
မွတ္ခ်က္။ ။"မႏိုးပါေစနဲ႔မိုးရယ္" သီခ်င္းကိုခံစားေရးသည္။

မိုးေရထဲမွာေတြ႔ၾကသည္^
အေနာက္ေတာင္အရပ္မွညိဳ႕မႈိင္းလ်က္႐ွိေသာတိမ္တိုက္ၾကီးသည္ေနမင္း၏အလင္းေရာင္ကိုၾကံ့ၾကံ့ခိုင္ပိတ္ဆို႔ထားသည္။ေန၏အလင္းေရာင္ကြယ္သျဖင့္ေလတို႔မွာလည္းျမဴးတူးေနၾကသည္။မိုးနံ႔ေလနံ႔မ်ားကိုလည္း႐ႈ႐ႈိက္မိေလသည္။လမ္းမ်ားမွာလည္းလူအသြားပ်က္လ်ွက္႐ွိသည္။အခ်ိန္မွာည၇နာရီခန္႔ကားမွတ္တိုက္တြင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္မွာကားေပၚမွဆင္း၍မိုးေတြရြာေနသျဖင့္မွတ္တိုင္ေလးတြင္ရပ္ေစာင့္ေနသည္။
"ဒီေန႔မွထီးကလည္းပါမလာဘူးဒုကၡပါပဲလူကပ်က္ပါတယ္ဆိုေနမွ"
မိုးကလည္းတေဝါေဝါႏွင့္သဲသဲမဲမဲရြာေနသည္ကားမ်ားမွာလည္းတစ္ဝီးဝီးႏွင့္ျဖတ္ေမာင္းသြားၾကသည္သူမကားရပ္ေစာင့္ေနေသာမွတ္တိုင္တြင္လည္းသူတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္သည္။ေၾကာက္စိတ္ကေတာ္ေလးပင္ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ထိုစဥ္လူတစ္ေယာက္သူရပ္ေနေသာမွတ္တိုင္တြင္ထီးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္လာ၍ရပ္သည္။သူမွာေဘးဘီဝဲယာသို႔လည္းမၾကည့္ေပ။သူမလည္းထီးပါေသာလူျမင္သျဖင့္အားတက္သြားသည္
လူမလ်ွပ္တစ္ျပက္အတြင္းထိုသူကိုအကဲခက္လိုက္သည္။ေကာင္ေလးမ်ား၂၀ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ပင္႐ွိေသးပံုေပၚသည္ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံႏွင့္ေယာက်ာ္းပီသမၫ့္႐ုပ္မ်ိဳးျဖစ္သည္အသားမွာအလယ္အလတ္ေလာက္ပင္ျဖစ္သည္။သူဆီမွႏိုင္ငံျခားသီခ်င္းျဖစ္ေသာi miss you သီခ်င္းကိုခပ္တိုးတိုးဖြင့္ထားသည္။သူ
မလည္းမရဲတစ္ရဲႏွင့္စကားစလိုက္သည္။
"ဒီမယ္အကိုညီမကိုတစ္ခုေလာက္ကူညီပါလားဟင္"
"ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ"
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔အသံကအသံဩဇာႏွင့္ျပည့္စံုသည္ဟုသူမမွတ္ယူလိုက္သည္။
"ညီမေလဒီမွာမိုးတိတ္မလားလို႔ေစာင့္ေနတာ၇နာရီကတည္းကပါခု၇နာရီေတာင္ခြဲေတာ့မယ္မိုးကသည္းတုန္းပဲအိမ္ကစိတ္ပူေနေတာ့မွာအဲတာေလထီးနဲ႔လိုက္ပို႔လို႔ရမလားဟင္အိမ္ကသိပ္မေဝးပါဘူးအေရးႀကီးတယ့္စာရြက္ေတြစိုကုန္မွာဆိုးလို႔ပါကူညီမလားဟင္"
"ရပါတယ္ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္"
သူတစ္ပါးကိုကူညီတက္ေသာစိတ္ထား႐ွိသည္ဟုလည္းသူမသက္မွတ္လိုက္သည္။သူမလည္းအရပ္ပုသျဖင့္သူမိုးေပးေသာထီးေအာက္မွပဲလိုက္လိုက္သည္။
"အကိုရလားကြၽန္မထီးကိုကိုင္ရမလားဟင္"
"ရပါတယ္မင္းမွာအထုပ္အပိုးေတြနဲ႔ေလ"
ေကာင္းေလးမွာေကာင္မေလးကိုသာလံုေအာင္မိုးေပးသည္။သူ႔ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ပင္မိုးေရရႊဲေနၿပီျဖစ္သည္။
"အကိုစိုေနၿပီေနာ္အားနာလိုက္တာ"
"ရပါတယ္ကြၽန္ေတာ္ကဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
သူ႔ပံုစံမွာေအးတိေအးစက္နဲ႔ဘာမွလည္းလည္းသိပ္မေျပာပါေမးထူးေခၚေျပာပဲေနသည္တစ္ျခားေကာင္ေလးေတြနဲ႔မတူဟုသူမေတြးမိသည္။မိုးကလည္းေတာ္ေတာ္သည္းေနသည္။ေဘးနားမွာလည္းေမွာင္မဲလို႔မိုးေရေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ပိုဆိုးသည္။ကြၽန္မအိမ္နားကိုေရာက္လာသည္။ထီးေလးနဲ႔ေမာင္ေလးကလာႀကိဳေနသည္။
"ေဟာဟိုမွာေမာင္ေလးရယ္အကို႔ရၿပီေနာေက်းဇူးပါအက်ီေတြလည္းစိုေနၿပီအားနာလိုက္တာအိမ္ကိုခဏဝင္ပါလားဟင္"
"ရပါတယ္ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကေ႐ွ႕လမ္းမွာပါ"
"ေက်းဇူးပါေနာ္အကို"
"ဟုတ္ကဲ့"
သူမေတာ့ခပ္သုတ္သုတ္ပင္သူမေမာင္ေလးနဲ႔အိမ္ကို
ျပန္လာခဲ့သည္။သူမေနာက္သို႔တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ထီးကိုေဆာင္းလို႔ျပန္ေလ်ွာက္သြားတယ့္ေကာင္ေလးသူ႔ကိုေတာင္လွည့္မၾကည့္ပဲသြားေနသည္။သူမလည္းအိမ္ေရာက္အဝတ္အစားလဲထမင္းစား
ၿပီးသူမထိုေကာင္ေလးအေၾကာင္းကိုေတြးမိသည္ထူးေတာ့ထူးဆန္းသည္သူဖြင့္ထားတယ့္သီခ်င္းေလးက
I miss you...
"ငါဒီသီခ်င္းကိုသိတယ္အဲတာi miss youဆို
တယ့္သီခ်င္းပဲအဲတာ႐ွာၾကည့္ဦးမယ္"
သူမသည္လက္ကိုင္ဖုန္းကိုယူလိုက္ကာinternetမွထိုသီခ်င္းကို႐ွာေဖြလိုက္သည္ေနာက္ဆံုးသူမေတြ႔လိုက္သည္သနားစရာအလြမ္းသီခ်င္းေလးျဖစ္ေနသည္။
Mtvပံုေလးမွာေကာင္ေလးမွာကားတိုက္ေသသြားၿပီ
ျဖစ္ေသာ္လည္းသူမႀကိဳက္ေသာေကာင္မေလးကိုလိုက္၍ေစာင့္ေ႐ွာက္ေနပံုေလးျဖစ္သည္သူမလည္းညာဥ့္နက္ၿပီျဖစ္သျဖင့္အိပ္လိုက္သည္။
မနက္ခင္းရဲ႕အလင္းေရာင္သည္သူမ၏အိပ္ခန္းထဲသို႔တိုးဝင္လာသည္။ညကရြာခဲ့ေသာမိုးသည္ခုသူရြာထားသည္မဟုတ္သလိုၿငိမ္ေနသည္။သူမႏိုးလာသည္နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္မနက္၇နာရီသူမထေန
ၾကအခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ထလိုက္သည္။သြားတိုက္မ်က္ႏွာသစ္ရင္းညကအေၾကာင္းျပန္စဥ္းစားမိသည္။
"လမ္းမွာေတြ႔ရင္ေက်းဇူးစကားေျပာဦးမွနာမည္ေတာင္မေမးလိုက္ရဘူး"
သူမလည္းရံုးသြားဖို႔ျပင္ဆင္ၿပီးလမ္းကိုထြက္ခဲ့သည္ဟိုေန႔ကေကာင္ေလးကိုေတြ႔မလားလို႔သတိထားၿပီး႐ွာသည္မေတြ႔ပါသူမလည္းညကဘက္စ္ကားမွတ္တိုင္ေလးတြင္ကားေစာင့္စီးၿပီးရံုးသို႔သြားလိုက္သည္။ရံုးအလုပ္အားခ်ိန္တြင္သူမညကdownloadဆြဲထားေသာသီခ်င္းေလးကိုျပန္ၾကည့္ေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ရံုးဆင္းခ်ိန္ကိုေရာက္လာသည္။ျပန္ေနၾကပံုအတိုင္းပဲကားစီးကာျပန္လာခဲ့သည္။ဘက္စ္ကားမွတ္တိုင္ေလးတြင္ဆင္းခဲ့သည္။မေန႔ကေကာင္ေလး႐ွိမလားဟုၾကည့္မိေသးသည္မ႐ွိေပ။သူမကားမွတ္တိုင္ေလးကထြက္ၿပီးခပ္သုတ္သုတ္လမ္းေလ်ွာက္ျပန္ခဲ့သည္။သူတို႔လမ္းထဲအဝင္မေန႔ကေကာင္ေလးနဲ႔ျပန္ေတြ႔သည္သူမလည္းဝမ္းသာအားရႏွင့္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"အကိုကြၽန္မကိုမွတ္မိလားဟင္ဟိုေန႔ကထီးနဲ႔လိုက္ပို႔တာေလ"
"ဟုတ္ကဲ့"
သူမေန႔ကဖြင့္ေသာi miss you သီခ်င္းကိုပဲဖြင့္
ထားသည္။
"အကိုကအဲဒီသီခ်င္းကိုႀကိဳက္တယ္နဲ႔တူတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့တိုက္ဆိုင္မႈေလး႐ွိလို႔ပါ"
"မေန႔ကေက်းဇူးတင္စကားေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေျပာလိုက္ရဘူးအားနာလိုက္တာ"
"ရပါတယ္ကြၽန္ေတာ့္အတြက္အေရးမႀကီးပါဘူး"
"ကြၽန္မနာမည္ကႏွင္းဆီျဖဴပါအကို႔နာမည္ကေရာ"
"ဇြဲထက္သာပါ"
ေျပာရင္းဆိုရင္းသူမ၏အိမ္ေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာသျဖင့္ႏႈတ္တက္ၿပီးအိမ္ထဲသို႔ဝင္လာမိသည္။သူမအိပ္ရာဝင္ေသာအခါတြင္လည္းထိုသီခ်င္းကိုနားေထာင္မိသည္။
မနက္ရံုးသို႔ေရာက္ေသာအခါထိုသီခ်င္းကိုနားေထာင္ေနသည္ထိုအခါသူ၏သူငယ္ခ်င္းမွ
"ဪ...နင္လည္းအဲသီခ်င္းအေၾကာင္းကိုသိသြားၿပီေပါ့စိတ္ဝင္စားလို႔နားေထာင္ေနတာလား"
"ဟင္ဘာအေၾကာင္းလဲမသိပါဘူး"
"တကယ္မသိတာလားဟ"
"တကယ္ပါေျပာျပပါလား"
"နင္ဆင္းတယ့္မွတ္တိုင္မွာေလေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လြန္ခဲ့တယ့္တစ္လေလာက္ကသူ႔ရည္းစားကိုေစာင့္ေနရင္းကားကဘရိတ္ေပါက္ၿပီးဝင္တိုက္လို႔ေကာင္ေလးပြဲခ်င္းၿပီးေသတာေလအဲဒီမွတ္တိုင္မွာညပိုင္းဆိုေကာင္ေလးတသ္ေယာက္ထီးေလးနဲ႔အဲသီခ်င္းကိုဖြင့္ၿပီးေစာင့္ေနတယ္တယ့္အဲတာေၾကာင့္ညပိုင္းအဲနားကလူပ်က္တာဟ"
"နင္တို႔ကလည္းေလ်ွာက္ေျပာၿပီငါဘာမွမေတြ႔ပါဘူးဟ"
သူမမယံုေပယံုတမ္းေတြေလ်ွာက္ေျပာေနတာေပါ့ဟုစိတ္ထဲေတြးလိုက္သည္။ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္ျပန္ေနၾကအတိုင္းျပန္ၾကသည္။ကားေပၚတြင္သူမေဘးတြင္အေဒၚ
ႀကီးတစ္ေယာက္ထိုင္ေနသည္။
"............မွတ္တိုင္ပါလား"
သူမဆင္းေနၾကမွတ္တိုင္ျဖစ္သျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
"ပါတယ္႐ွင့္"
ေဘးနားကအေဒၚႀကီးကသူ႔ကိုတစ္အံ့တစ္ေအာၾကည့္ကာ...
"သမီးအဲဒီမွာဆင္းမွာလားမဆင္းပါနဲ႔လား"
"ဘာလို႔လဲအန္တီ"
"အဲဒီမွတ္တိုင္မွာ...........ျဖစ္သြားတာေလေကာင္ေလးနာမည္ကဇြဲထက္သာတယ့္အန္တီသတင္းစာမွာဖက္လိုက္ရတာအဲေကာင္ေလးကေျခာက္တယ္တယ့္သီခ်င္းသံေလးေပးၿပီးဘာဟိုေလi miss youဆို
လားအဲဒီသီခ်င္းသံၾကားရတယ္တယ့္"
"ေက်းဇူးပါသတိေပးတာဒါေပမယ့္ကြၽန္မမယံုပါဘူး"
သူမမွတ္တိုင္အေရာက္ဆင္းလာခဲ့သည္။မိုးက႐ုတ္တစ္ရက္ရြာခ်လိုက္သည္။
"ဟာထီးကလည္းမပါျပန္ဘူး"
သူမရပ္ေစာင့္ရင္းစဥ္းစားမိသည္..
"ဇြဲထက္သာ...ဟင္ဟိုဟိုနာမည္တူေနပါလားတကယ္လားမသိဘူး"
ထိုစဥ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထီးႏွင့္လာရပ္သည္သီခ်င္းကဖြင့္ထားလို႔ေသခ်ာပါသည္i miss you
သီခ်င္း။သူမမရဲတစ္ရဲေမးလိုက္သည္။
"ဟို...ကိုဇြဲထက္သာလား"
"ေကာင္ေလးကလွည့္၍ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္မ်က္ႏွာက
ျဖဴျဖဴႀကီး....။သူမဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ပဲအထိတ္တစ္လန္႔နဲ႔မိုးရြာထဲေျပးထြက္လိုက္သည္ကားမီးေရာင္ႏွင့္အတူကားတစ္စီးေ႐ွာင္ခ်ိန္မရလိုက္ေပသူအေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္သည္ကားဘရိန္အုပ္သံၿပီးေတာ့ဝုန္းခနဲ
သူမလဲေနသည္သို႔ေသာ္မ်က္လံုးကကားမွတ္တိုင္ကို
ၾကည့္လိုက္သည္သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္လို႔.......။ေနာက္အေမွာင္အတိ။

^^^^^^^^^^^^^ႏွင္းဝိညာဥ္^^^^^^^^^^^^^^
ေဆာင္းတြင္းမနက္ခင္းေလးကေအးေပမယ့္သာယာပါတယ္အရာရာကိုမသဲမကြဲျမင္ေနရေပမယ့္ကြၽန္မ၏စိတ္ႏွလံုးသားအစံုက႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းကြဲကြဲျပားျပားျမင္ေနရပါတယ္။သဇင္ပန္းေလးေတြကေတာ့ႏွင္းရည္ေသာက္ၿပီးလွပစြာပြင့္ဖူးေနပါတယ္။ေနေရာင္ျခည္ကိုေမ်ွာ္လင့္ေနတယ့္ပန္းေလးေတြကေတာ့ခ်မ္းလို႔နဲ႔တူသည္အဖူးအငံုေလးေတြအတိုင္းခိုက္ခိုက္တုန္ေနၾကေပသည္။ကြၽန္မကေဆာင္းရာသီမွာမေမြးေပမယ့္အေမနဲ႔အေဖကကြၽန္မနာမည္ကိုႏွင္းသစၥာလို႔ေပးခဲ့တယ္ဒါကိုပဲေက်းဇူးတင္ရမယ္ကြၽန္မႏွင္းကိုခ်စ္တက္တယ့္စိတ္ပါလာခဲ့တယ္ေလ။ေဆာင္းရာသီေရာက္ၿပီႏွင္းက်ၿပီဆိုရင္ကြၽန္မမနက္တိုင္းေစာေစာထၿပီးလမ္းေလ်ွာက္ျဖစ္ပါတယ္ႏွင္းေတြကိုလည္းတစ္ဝႀကီးထိေတြ႔ရတယ္ေနာက္ၿပီးေဆာင္းရာသီရဲ႕အလွကိုလည္းသိတာေပါ့။ဒီေန႔လည္းအေစာႀကီးထျဖစ္ပါတယ္အားကစားလက္႐ွည္အက်ီေလးဝတ္ၿပီးကြၽန္မလမ္းေလ်ွာက္ထြက္လာခဲ့တယ္။လမ္းကေတာ့လူနည္းနည္းပ်က္ေပမယ့္စိတ္ပူစရာမလိုပါဘူးလူတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့႐ွိပါတယ္။ႏွင္းေတာအၾကားကိုတိုးေဝွ့ေနေသာမာက်ဴရီမီးေရာင္နဲ႔ႏွင္းမႈန္တို႔ႏွင့္ေရာေထြးကာေရႊဝါေရာင္သန္းေနသည္။ကြၽန္မအႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းျဖစ္ေသာ"My Heart Will Go on"ဟုအမည္ရ
ေသာသီခ်င္းေလးကိုလည္းဖြင့္ထားသည္။သီခ်င္းသံေလးနဲ႔ေဆာင္းရာသီမနက္ခင္းေလးကလိုက္ဖက္လွပါတယ္သံစဥ္ေလးကေတာ္ေတာ္ႏူးညံ့လွၿပီးေဆာင္းရာသီႏွင့္ထပ္တူျပဳေနသလိုထင္ေနရသည္။
"Every night in my dream I see you i feel you there is how i know you go on....."
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုက္ခက္သြားေသာႏွင္းေရာေလေအးေလးကၾကက္သီးေမႊးညင္းထေလာက္ေအာင္တိုက္ခက္သြားသည္။နားၾကပ္ျဖင့္နားေထာင္သျဖင့္အသံမ်ားကိုမသဲမကြဲသာၾကားရသည္။ေနာက္မွစက္ဘီးတစ္စီးလာေနသည္ကိုမသိလမ္းေပၚတက္မိသည္သူလည္းအ႐ွိန္မထိန္းႏိုင္သျဖင့္တိုက္မိသြားသည္။
"ဟာ......အ..."
စက္ဘီးေမွာက္သံကဝုန္းခနဲကြၽန္မလည္းေ႐ွ႕ကိုပစ္ၾကသြားသည္။မနက္ေစာေစာေအးလည္းေအးသျဖင့္ေတာ္ေတာ္ပင္နာသြားသည္။စက္ဘီးစီးလာသူကပိုဆိုးလိမ့္မည္ထင္သည္။
"အား.....ညီမရလား"
သူလူးလဲထၿပီးလာေမး႐ွာသည္ကြၽန္မကေတာ့လမ္းမေပၚထိုင္လ်က္သားေပါ့ပြန္းပဲ့ရံုအေပၚယံဒဏ္ရာေလာက္ေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ေတာ့နာပါသည္။
"ရပါတယ္...အား..."
"ထႏိုင္လားညီမလာေလ"
ထိုင္လ်က္အေနအထားကေနျပန္ထဖို႔အားယူလိုက္စဥ္မထႏိုင္ျဖစ္သြားေသာကြၽန္မကိုသူလက္ကမ္းေပးသည္မထင္မွတ္ေသာအခိုက္အတန္႔ေလးမွာအၾကည့္ခ်င္းဆံုမိသည္ဒါသဘာဝပါပဲအရြယ္ေရာက္ေသာမိန္းကေလးနဲ႔ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္အနည္းငယ္ေတာ့ရင္ခံုမိမွာပဲျဖစ္သည္။
"ညီမရလားအရမ္းနာသြားေသးလားဟင္"
"ရတယ္နည္းနည္းပါ"
သူကမ္းလင့္ေသာလက္ကိုကြၽန္မဆုပ္ကိုင္လိုက္ေသာအခါေႏြးေထြးေသာထိေတြ႔မႈေနာက္ၿပီးသူ႔လက္ေတြၾကမ္းမေနပံုေထာက္ေတာ့သူကအလုပ္ၾကမ္းသမားတစ္ေယာက္ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ဟုေကာက္ခ်က္ခ်မိသညိ။
"ညီမေတာင္းပန္ပါတယ္ေ႐ွ႕ကိုသိပ္မျမင္ရလို႔ပါ"
"ရပါတယ္ကြၽန္မအမွားလည္းပါပါတယ္႐ွင္ေရာဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
"ဒါဆိုလည္းကြၽန္မပဲေတာင္းပန္ပါတယ္ကြၽန္မအေရးႀကီးလို႔သြားခြင့္ျပဳဦးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ကြၽန္မျမန္ျမန္ထြက္လာမိပါတယ္သူ႔နားမွာဆိုရင္ေတြခုန္လို႔အို...မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီးကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲအျပစ္တင္မိသည္။သူကြၽန္မေဘးကေနစက္ဘီးျဖတ္စီးသြားပါတယ္ျပံဳးျပသြားေသးတယ္ကြၽန္မကိုသူ႔အျပံဳးကကြၽန္မအဓိပၸါယ္မဖြဲ႔တက္ေပမယ့္ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီးသလိုခံစားေနရတယ္။႐ွင့္ကိုကြၽန္မေကာင္းေကာင္းမွတ္ထားလိုက္မယ္။နားၾကပ္ထဲကသီခ်င္းသံေလးေတာင္သတိမထားမိလိုက္ဘူးကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုပဲ။နာရီကိုၾကည့္ေတာ့၇နာရီထိုးေတာ့မယ္။
"ဟာငါဂ်ဴတီဝင္ရဦးမယ္ေမ့ေနလိုက္တာ"
တစ္ေယာက္ထဲေရရြတ္လိုက္ၿပီးခပ္သြပ္သြပ္ေလ်ွာက္လိုက္သည္။အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါမနက္စာကအဆင္သင့္ပဲအေဖနဲ႔အေမလည္းႏိုးေနၾကၿပီ။
"ကဲသမီးေလးျပန္လာၿပီစားၾကစို႔ကြာ"
"သမီးရယ္လမ္းေလ်ွာက္တာလည္းၾကာလိုက္တာခုမွျပန္ေရာက္တယ္သမီးကိုေစာင့္ေနတာလာ"
"ဟုတ္အေမသမီးျမန္ျမန္စားမွျဖစ္မယ္ဒီေန႔ဂ်ဴတီ႐ွိတယ္"
မနက္စာကိုအျမန္စားၿပီးျမန္ျမန္လက္စသိမ္းလိုက္သည္။တစ္ျခားမိန္းကေလးေတြလိုအလွျပင္ခ်ိန္သိပ္မယူပဲလူၾကည့္ေကာင္းရံုေလာက္ပဲခ်ယ္သလိုက္သည္။ေနာက္ၿပီးေရေမႊးကိုအနံ႔သိပ္မျပင္းေသာေရေမႊးသံုးလိုက္သည္။လူနာေတြၾကားမွာကိုယ့္အနံ႔ေၾကာင့္ေရာဂါတိုးသလိုျဖစ္မွာဆိုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။သြားေနၾကအတိုင္းဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ေဆးရံုဆီသို႔ဦးတည္ေမာင္းႏွင္ခဲ့သည္။ႏွင္းကြဲခ်ိန္ဆိုေတာ့ေနေရာင္ျခည္ေတြျဖာၾကေနၿပီေလႏွင္းကိုမႀကိဳက္တယ့္ပန္းေလးေတြကေတာ့ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ေႏြးေထြးေသာရင္ခြင္ထက္မွာဖူးပြင့္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
"ေဒါက္တာမဂၤလာပါ"
"မဂၤလာပါေဒါက္တာဒီေန႔ေစာေနပါလား"
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဆရာဝန္ျဖစ္သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခင္ၾကသည္သြားအတူလာအတူ။
"ဒီေန႔ေနာက္ၾကတယ္ေနာ္ႏွင္းသစၥာ"
"အင္းဟန္နီေရစက္ဘီးတိုက္ခံရလို႔"
"ျဖစ္ရမယ္သတိကိုမထားဘူးေနာ္နင္ကေတာ့"
ဟန္နီေက်ာ္မွာႏွင္းသစၥာလိုပဲလက္ေထာက္ဆရာဝန္ေပါက္စေလးေတြေပါ့တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္ေကာင္းေကာင္းႀကီးနားလည္တယ္။
"ဒီေန႔ဘာcaseေတြ႐ွိလဲ"
"မေန႔ကတစ္ခုပဲေလဒီေန႔ငါတို႔outdoorမွာေနာ္"
"ဟုတ္သားပဲဒီေန႔လူနာလာတာနည္းပါေစလို့္ဆုေတာင္းရမယ္"
"ေအးပါဟယ္"
ျပင္ပလူနာ႒ာနဆိုအလုပ္႐ႈပ္သည္တစ္ခါတစ္ေလထမင္းစားေနရင္းပင္အေရးေပၚေရာက္လာရင္စားလက္စလည္းဆက္မစားႏိုင္ပဲျဖစ္ခဲ့ရသည္ေတြကလည္းမနည္းလွေပႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အဖို႔ေတာ့ဒီလိုပါပဲေလအသက္တစ္ေခ်ာင္းကယ္လိုက္ရရင္ကိုအလိုလိုဝၿပီးသားက်န္တာေတြမလိုပါဘူး။ေျပာရင္းဆိုရင္းအေရးေပၚကားသံကၾကားရသည္။
"ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
"ကားနဲ႔ခ်ိတ္မိတာေဒါက္တာ"
"အို.....ေသြးေတြမနည္းပါလားေသြးသြင္းဖို႔အျမန္ဆံုးလုပ္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
အနား႐ွိတာဝန္ၾကဆရာဝန္မ်ားႏွင့္သူနာျပဳဆရာမမ်ားအလုပ္႐ႈပ္သြားသည္။လူနာကေသြးထြက္လြန္ေနသည္ေသြးသံရဲရဲနဲ႔အသက္ကယ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနၾကသည္။သူနာျပဳဆရာမေျပာလိုက္သည္ကႏွင္းသစၥာ၏ေခါင္းကိုမိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။
"ေဒါက္တာလူနာနဲ႔ေသြးကRH-Oျဖစ္ေနတယ္ေသြးမ႐ွိဘူး"
"ဟင္ဒါဆိုေသြးလွဴအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ဆက္သြယ္ပါအခ်ိန္သိပ္မရဘူးခုေတာင္ထိန္းထားရတာ"
"ဟုတ္ကဲ့အျမန္ဆံုးလုပ္လိုက္ပမယ္"
လူနာကအေရးႀကီးေနတယ္ေသြးကလည္း႐ွားပါးေသြးျဖစ္ေနသျဖင့္ပ်ာရာခက္ေနၾကသည္။
"ေဒါက္တာေသြးရၿပီလွဴမယ့္လူရၿပီေက်ာင္းဆရာတယ့္"
"ဟင္....okဟန္နီနင္ၾကည့္ထားလိုက္ေနာ္လူနာကိုငါေသြးသြားေဖာက္လိုက္မယ္"
သူဝမ္းသာအားရနဲ႔ေသြးလွဴမယ့္လူကိုအေျပးအလႊားသြားၾကည့္လိုက္သည္။
"ေဒါက္တာလာၿပီ"
"ေသြးလွဴမယ့္သူကဘယ္သူလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ပါေဒါက္တာ"
ေတြ႔ဆံုမႈကအမွတ္မထင္ပဲေတြ႔ရသည္။မနက္ကလူေပါ့သူကေက်ာင္းဆရာပဲထင္ေတာ့ထင္သားပဲ။
"ဪ....မနက္က"
"ေဒါက္တာကမနက္ကကြၽန္ေတာ္နဲ႔"
"ကဲေနာက္မွမိတ္ဆက္တာေပါ့လွဲလိုက္ပါ"
"ေသြးေပါင္ခ်ိန္အေျခအေနကဘယ္လိုလဲဆရာမ120/80 normalပါပဲ"
သူမနားၾကပ္ျဖင့္ရင္ဘက္ကိုစမ္းလိုက္သည္။အားပါးရင္ခုန္သံေတြပ်င္းလိုက္တာကိုေတာ္ေခ်ာကရင္ေတြခုန္ေနတာပဲလူကိုၾကည့္ေနတာလည္းမ်က္ေတာင္ေတာင္မခက္ဘူး။
"႐ွင္ဘာနဲ႔လာတာလဲေျပးလာတာလား"
"မဟုတ္ပါဘူးဆိုင္ကယ္နဲ႔လာတာပါ"
"ႏွလံုးခုန္ျမန္ေနလို႔ေျပာတာပါ"
"အဲတာခုမွပါေဒါက္တာ့ကိုအနီးကပ္ေတြ႔ရလိုက္လို႔ပါ"
"႐ွင္"
ေတာ္ေတာ္စကားတက္တယ့္လူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ေကာင္းေကာင္းဖမ္းစားႏိုင္သားပဲေက်ာင္းဆရာဆိုေတာ့လည္းခုအခ်ိန္မွာရင္ခုန္ေနလို႔မရေသးဘူးျမန္ျမန္သူ႔ေသြးကိုေဖာက္မွ
"ကဲေသြးေဖာက္မယ္ေနာ္"
ေသြးတစ္ပုလင္းျပည့္ေတာ့ကြၽန္မလည္းသူ႔ကိုဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ပဲလူနာစီသို႔ေသြးပုလင္းကိုကိုင္ကယအျမန္ေသြးသြင္းေပးလိုက္သည္လူနာတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ကယ္တင္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္ဟိုလူရဲ႕ေက်းဇူးလည္းပါတာေပါ့သူ႔စီကိုသြားေမးဦးမွဆိုေသာအေတြးဝင္လာသျဖင့္သူ႔ဆီျပန္သြားလိုက္သည္သူမျပန္ေသးပါဘူးလွဲေနတုန္းပါပဲ။
"ဘယ္လိုေနေသးလဲဆရာေခါင္းထဲကမူးေနေသးလား"
"မမူးပါဘူးေဒါက္တာဒါနဲ႔ေဒါက္တာ့နာမည္က"
"ဟုတ္ကဲ့ႏွင္းသစၥာပါ"
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကလြမ္းေဝေနာင္ပါ"
သူ႔လက္ကိုကိုင္ကာကြၽန္မေသြးခုန္ႏႈန္းစမ္းလိုက္သည္စမ္းၿပီးကြၽန္မလက္ကိုလႊတ္လိုက္ေပမယ့္သူကြၽန္မလက္ကိုတင္းေနေအာင္ကိုင္ထားသည္။
"ေဒါက္တာလူနာအေျခအေနေရာ"
"ေကာင္းပါတယ္႐ွင့္ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါ"
"ဝမ္းသာလိုက္တာဗ်ာ"
"လက္ကိုလႊတ္ပါ႐ွင္...နာေနၿပီ"
"ဪ......sorry"
ဒီလိုနဲ႔တစ္ျဖည္းျဖည္းသူနဲ႔ခင္လာတယ္သံေယာဇဥ္ေတြပိုလာတယ္ကြၽန္မလမ္းေလ်ွာက္ထြက္ရင္လည္းသူအျမဲတမ္းကြၽန္မနဲ႔ေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္သူ႔အခ်စ္ကိုလည္းလက္ခံလိုက္ပါတယ္သူကလူေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔လည္းထင္မိပါတယ္တစ္ျဖည္းျဖည္းအခ်စ္ေတြပိုလာမိပါတယ္။
"ႏွင္းေမာင့္ကိုတစ္ကယ္ခ်စ္လား"
"ခ်စ္တာေပါ့ေမာင္ရယ္"
"ႏွင္းဘာသီခ်င္းနားေထာင္ေနတာလဲႏွင္းလမ္းေလ်ွာက္ရင္အျမဲတမ္းသီခ်င္းနားေထာင္တယ္ေနာ္"
"ဪဒီသီခ်င္းေလးကႏွင္းသိပ္ႀကိဳက္တယ္နားေထာင္ၾကည့္မလား"
"အင္းတစ္ဖက္ေပးေလ"
"Far across the distance and spaces between us you has come to show you go on........"
ႏူးညံေသာသံစဥ္ႏွင္းျမဴေတြနဲ႔ကြၽန္မတို႔ခ်စ္သူႏွစ္ဦးအၾကားသာယာမႈၾကည္ႏႈးမႈေတြအတိုင္းအတက္လြန္ေပါ့သာယာမႈေနာက္မွာေၾကကြဲမႈေတြကပါလာစျမဲပဲေလကြၽန္မခုတစ္ေလာႏွာေခါင္းေသြးေတြခဏခဏၾကလာတယ္အျမင္ေတြလည္းေဝဝါးလာတယ္ေခ်ာင္းလည္းဆိုးလာတယ္ေသခ်ာေအာင္သူငယ္ခ်င္းကိုအကူအညီေတာင္းၾကည့္ေတာ့ကြၽန္မမွာေသြးကင္ဆာျဖစ္ေနၿပီတယ့္ေျခာက္လေတာင္မေသခ်ာတာကြၽန္မရယ့္ဘဝပါ။
"ဟဲလိုေမာင္လား"
"ႏွင္းေမာင္အလုပ္႐ွပ္ေနတယ္ေနာက္မွဆက္ေနာ္"
ရက္စက္လိုက္တာေမာင္ရယ္ေနေကာင္းလားေတာင္မေမးဘူးေနာ္ႏွင္းဆိုရင္ေမးမိမွာပဲမရခင္တုန္းကေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေနာ္ေမာင့္ကိုစိတ္မဆိုးပါဘူးႏွင္းနာလည္ပါတယ္။အျပင္မွာေတြ႔ေတာ့လည္း
"ေမာင္ႏွင္းနားမွာေျခာက္လေလာက္ေနေပးပါေနာ္"
"ႏွင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲခုတစ္ေလာအစကနဲ႔မတူဘူးေနာ္"
"ေမာင္ရယ္..."
"ေမာင္နယ္ဘက္ခဏသြားရမယ္ႏွင္း၆လေလာက္ၾကာမယ္"
"ဟင္ေမာင္မသြားပါနဲ႔ေနာ္"
"မရဘူးႏွင္းဒါေမာင့္တက္လမ္းပဲႏွင္းမတားပါနဲ႔ကြာ"
"ဒါဆိုလည္းသြားပါေမာင္"
ခြင့္ျပဳလိုက္ေပမယ့္ရင္ထဲမွာဗေလာင္ဆူလို႔ဖြင့္လည္းမေျပာခ်င္ပါဘူးေမာင္ႏွင္းေၾကာင့္ဝမ္းနည္းမွာမလိုလားဘူးေမာင္ေပ်ာ္ေနပါေစ။ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ကြၽန္မေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ပါေဘးမွာအေမအေထသူငယ္ခ်င္းဟန္နီလည္း႐ွိတယ္။
"ႏွင္းသူငယ္ခ်င္းေနသာလား"
"ငါ့ကိုဖုန္းေခၚေပးပါဟာ"
ဘယ္သူ႔ဆီကိုလဲဆိုေတာ့ေမာင့္ဆီကိုပါဖုန္းဝင္သံတူတူဆိုတာေလးေတြနဲ႔အညီကြၽန္မအသက္ကို႐ွိက္ၿပီး႐ႈေနရပါတယ္။
"ဟဲလို"
"ေမာင္ေနေကာင္းလား"
"အင္းေကာင္းပါတယ္ႏွင္းညမွဆက္ေနာ္ခုစာသင္ေနလို႔"
"ေမာင္ဖုန္းမခ်ပါနဲ႔ေမာင့္အနားမွာအျမဲေနမယ္ေနာ္......."
"ဟဲလိုႏွင္း....ဟဲလို"
ကြၽန္မတစ္ခ်က္ကေလးပါပဲကြၽန္မေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းသြားတယ္အေဖနဲ႔အေမေနာက္ၿပီးဟန္နီငိုေနၾကတယ္။ကြၽန္မအသံကုန္ေခၚလည္းသူတို႔မၾကားဘူး။
"အေမ...အေဖ....ဟန္နီ...."
ကြၽန္မသိလိုက္ၿပီကြၽန္မေသၿပီေလ။ကြၽန္မရယ့္အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးေမာင္ေတာ့လာပါတယ္သူမငိုဘူးကြၽန္မဘဝကိုေမ့သြားၿပီးေခၚမိပါေသးတယ္။
"ေမာင္....ေမာင္..."
မထူးပါဘူးပန္းစည္းေလးတင္ထားခဲ့ၿပီးဘာမွေတာင္မေျပာပါဘူးလွည့္ထြက္သြားတယ္ရင္ေတြနာလိုက္တာအသဲေတြကြဲထက္ေတာ့မယ္ေမာင့္ေနာက္ကိုပဲကြၽန္မလိုက္ေနမိတယ္။သူ႔၃လေလာက္ၾကာေတာ့တစ္ျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ရည္းစားေတြျဖစ္ေနၿပီသူတို႔လက္ထက္လိုက္ၾကတယ္ကြၽန္မေတာ္ေတာ္ရင္ေတြနာလိုက္တာ....။ကြၽန္မႏွင္းေတြျဖစ္ခ်င္တယ္ကြၽန္မႏွင္းျဖစ္ပရေစ။ဒါမွေမာင္အျပင္ထြက္ရင္ေမာင့္ရင္ခြင္မွာနားခိုခြင့္ရမွာ.....။
၃ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္.....
"မိန္းမေရသမီးေလးကိုေခၚခဲ့ေဟ့လမ္းေလ်ွာက္ရေအာင္"
"႐ွင္ု႔ပဲသြားေတာ့မိန္းမညကအလုပ္လုပ္ေနလို႔အိပ္ေရးမဝဘူး"
"ေအးေအးဒါဆိုငါပဲသြားမယ္ဒီေန႔ႏွင္းေတြေတာ္ေတာ္ၾကတာပဲ"
သူတလမ္းေလ်ွာက္ရင္းတစ္ေနရာအေရာက္တြင္အသက္၁၃ႏွစ္အရြယ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကသူ႔ကိုၾကည့္၍ရပ္ေနသည္။
"ဦးဒီေနရာေလးမွတ္မိလား"
"ဟင္...."
လြန္ခဲ့ေသာအတိတ္ကာလကအေၾကာင္းအရာေတြကတစ္ေရးေရးျမင္လာသည္။
"သမီးဘယ္လို....."
"သမီးဟိုအရင္တုန္းကေျပာဖူးတယ္ေလေမာင့္နားမွာအျမဲေနမယ္လို႔"
ႏွင္းေတြအၾကားမွာလူႏွစ္ေယာက္ရပ္ေနပါသည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကားႏွင္းေတြကေတာ့အဆက္မပ်က္က်ဆင္းလ်က္ေကာင္မေလးကျပံဳးေနသည္သူ႔အျပံဳးကအဓိပၸါယ္အျပည့္နဲ႔..........။
"ဦးဆီမလာခင္ကသမီးေလဒီႏွင္းေတြထဲမွာေနတာေလသိပ္လွတာပဲအေဖရယ္သမီးေလေနာက္ဘဝၾကရင္ႏွင္းေတြပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ဦးေလးရာ......"
"ဦးေလးကေတာ့သဇင္ပန္းေလးပဲျဖစ္ခ်င္တယ္"
ႏွစ္ေယာက္စလံုးျပံဳးလိုက္သည္ေနာက္ၿပီးကားဟြန္းသံတစ္ခုခုကိုတိုက္သံႏွင္းေတြကေတာ့ေဆာင္းရာသီမွာၾကဆင္းျမဲပါပဲသဇင္ေတြလဲပြင့္ေနဆဲပါပဲ.......။

ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ^
ရင္နာစရာဝိညာဥ္ဇတ္လမ္းေလး....
အရမ္းမစည္ကားေသာ္လည္းေနခ်င္စရာၿမိဳ႕ေလးတစ္
ၿမိဳ႕စက္ဘီးစီးလို႔ေကာင္းတယ့္ေနရာေလးေတြ႐ႈခင္းေတြကိုတဝႀကီးၾကည့္ဖို႔ေကာင္းတယ့္ေနရာေလးေတြနဲ႔
ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါ။အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေနပါတယ္။သူ႔နာမည္ကဇြဲထက္သာအပ်ိဳေတြ
ၾကားထဲမွာေရပန္းစားေလာက္ေအာင္နာမည္ႀကီးသူတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ေပ။တစ္ေန႔ဇြဲထက္သာသူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ဘုရားလာဖူးၾကသည္။အဲဒီေန႔ကသူ႔ေမြးေန႔အတိအက်ဆိုလ်ွင္၇ရက္ေန႔စက္တင္ဘာလ။
ဇြဲထက္သာသည္သူ၏ေမြးေန႔ေထာင့္ျဖစ္ေသာစေနေထာင့္တြင္ဘုရားပန္းကပ္ကာဘုရားကန္ေတာ့လိုက္သည္။ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီးဘုရားကိုေရသပၸါယ္ေနခ်ိန္တြင္သူ၏ေမြးနံေထာင့္တြင္ဘုရားလာ႐ွိခိုးေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။ျမန္မာဆန္ဆန္ရင္ဖုန္းအက်ီခ်ိတ္ထဘီေလးနဲ႔မ်က္စိေလးမႈိတ္ၿပီးဘုရား႐ွိခိုးေနပံုကရင္ရင္ေလးနဲ႔လွသည္။ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံေလးႏွင့္ပန္းေရာင္သန္းေနေသာအသားအရည္ေပၚတြင္လိမ္းခ်ယ္ထားေသာသဘာဝသားနပ္ခါးပါးကြက္ကေလးမ်ားကလွသည္ထက္လွေစရန္
ျပဳလုပ္ေနသလို႐ွိ၏။သူဘယ္ေလာက္ၾကည့္မိသြားလည္းမသိေပေရသပၸါယ္ေနေသာခြက္မွာပင္ကုန္သြား၏
သူလည္းထလာသည္ေရသပၸါယ္မလို႔နဲ႔တူသည္။
"အကို႔ေရသပၸါယ္ၿပီးရင္ခြက္ကေလးခဏေလာက္ေပးပါလားဟင္"
ခ်ိဳသာေသာအသံေလးႏွင့္လံုးဝ႐ိုင္းျပမႈမ႐ွိသူ၏ရင္ကိုေတာ္ေတာ္လႈပ္႐ွားသြားေစသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ညီမေရာ့ေလ"
သူခြက္ကေလးကိုေပးလိုက္ခ်ိန္တြက္အမွတ္မထင္လက္ကေလးကိုကိုင္လိုက္မိသည္ႏူးညံ့လိုက္တာတစ္သက္လံုးကိုင္ထားလို႔ရရင္ေကာင္းမွာပဲဟုေတြးမိ၏။
"ေဟ့ေကာင္ဇြဲထက္သာလာေလကြာငါတို႔ေတာင္ဘုရားကိုပတ္လို႔ုၿပီးၿပီဘာလုပ္ေနတာလဲကြ"
"လာၿပီကြ"
သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚေနသျဖင့္သူသြားလိုက္သည္သူေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါသူမလည္းသူ႔ကိုအၾကည့္ႏွစ္ေယာက္စလံုးရင္ခုန္မိမည္မွာမလြဲေပ။သူတို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုသည္ဘုရားမွျပန္ရန္ဓာတ္ေလွကားေစာင့္ေနၾကသည္။သူ၏ေနာက္တြင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လာရပ္သည္ကိုသူသတိထားမိလိုက္သည္။႐ိုး႐ွင္းေသာေရေမြးနံ႔ေလးႏွင့္သူ၏ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးေစာေစာကေတြ႔ခဲ့ေသာေကာင္မေလးသူျပံဳးျပလိုက္သည္။ေကာင္မေလးမွာလည္းျပန္ျပံဳးျပသည္။လွလိုက္တယ့္အျပံဳးေလးကရင္ထဲစြဲၿငိသြားေစသည္။
"ျပန္ေတြ႔ရျပန္ၿပီေနာ္ဒီၿမိဳ႕ကပဲလား"
"ဟုတ္ကယ္အကိုၿမိဳ႕သစ္ရက္ကြက္ကပါ"
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔နီးတာပဲကြၽန္ေတာ္ကျပည္သာယာကေလ"
"ဟုတ္ကဲ့အကို"
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္မွတ္ထားေနာ္ဇြဲထက္သာတယ့္"
"ဟုတ္ညီမနာမည္ကႏွင္းရည္ခ်ိဳပါ"
"လွတယ္ေနာ္"
"႐ွင္"
"ဪ..နာမည္ကိုေျပာတာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"လူကလည္းလွပါတယ္"
သူမဘာမွမေျပာပဲ႐ွက္ျပံဳးေလးျဖင့္သာတုန္႔ျပန္သည္ဓာတ္ေလွကားစီးရာတြင္လည္းအတူတူျဖစ္သျဖင့္သူမ၏ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးကိုတဝႀကီး႐ႈ႐ိႈက္ရသည္။ေအာက္သို႔ေရာက္ေသာအခါကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။
"ညီမသြားေတာ့မယ္ေနာ္ေနာက္ေတြ႔ရင္တစ္ခုခုလိုက္ေကြၽးပရေစေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းထြက္လာခဲ့သည္။ေကာင္မေလးမွာေတာ့ဘာကိုေစာင့္ေနမွန္းမသိက်န္ခဲ့သည္။
ခဏသာေတြ႔ဖူးေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိသြားေသာကြၽန္ေတာ္မွာမေနႏိုင္ပဲၿမိဳ႕သစ္ဘက္ကို
ေျခဦးလွည့္ကာ႐ွာပံုေတာ္ဖြင့္ေသာ္လည္းမေတြ႔ေပကံ
ၾကမၼာကဦးစားေပးေသာအခါၾကံဳဆံုမႈကဆန္းၾကယ္သည္ေဆးခန္းမွာေတြ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။
"ညီမေနမေကာင္းဘူးလားမွတ္မိလားဟင္"
"ဪဘုရားေပၚမွာေတြ႔တာမွတ္လားသိပါတယ္"
သူမၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနပံုေပၚသည္။ျဖဴဖပ္
ျဖဴေရာ္နဲ႔။
"ေနမေကာင္းဘူးလားညီမ"
"ဟုတ္"
"ဘာျဖစ္တာလဲဟင္ဂ႐ုစိုက္မွေပါ့တစ္ေယာက္ထဲလာတာလား"
"ဟင့္အင္းအေမပါတယ္ဒီနားခဏသြားလို႔အကိုေရာဘာလာလုပ္တာလဲဟင္"
"အကိုကေဆးလာဝယ္တာပါေခါင္းကိုက္လို႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေဆးဝယ္ၿပီးကြၽန္ေတာ္သူမကိုေစာင့္ေနမိသည္။သူမ
ျပန္ထြက္လာသည္။သူ႔အေမကတြဲလို႔သက္သာဟန္မတူေပ။
"အန္တီရလားဘာကူညီရမလဲမသိဘူးညီမရလားဟင္"
"သူေခါင္းအရမ္းမူးေနလို႔သားရယ္ကားတားေပးပါလားကြယ္"
"ဟုတ္အန္တီ"
ကြၽန္ေတာ္ကားငွါးေပးၿပီးသူမကိုတင္ေပးကာေခါင္းခန္းမွကြၽန္ေတာ္သူတို႔အိမ္ထိလိုက္သြားလိုက္သည္။သူမကိုတြဲခ်ေပးၿပီးႏႈတ္ဆက္ကာကြၽန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့သည္။ေနာက္ပိုင္းသူနဲ႔ခဏခဏေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။
"ႏွင္းကိုစကားတစ္ခြန္းေလာက္ေျပာပရေစေနာ္"
"ဒီေန႔မွာဘာျဖစ္ေနတာလဲေျပာေလ"
"အကိုေလႏွင္းကိုခ်စ္တယ္စေတြ႔တယ့္ေန႔ကတည္းကခ်စ္တာပါယံုေပးပါေနာ္"
"ဟင္အကိုကလည္း"
"ယံုေပးမွာလားေျပာေလႏွင္း"
"ဟုတ္ယံုပါတယ္"
"ဝမ္းသာလိုက္တာႏွင္းရယ္အကို႔ကိုခ်စ္တယ္ေပါ့ေနာ္ဟုတ္လား"
"အယ္လူဆိုးႀကီး"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္သက္တမ္းႏွစ္လျပည့္မွာေလာကႀကီးကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုရက္ရက္စက္စက္
"ဘာအန္တီႏွင္းမွာေသြးကင္ဆာျဖစ္ေနၿပီဒါေနာက္ဆံုးလဟုတ္လားအန္တီ"
"ဟုတ္တယ္သားအရင္ကတည္းကအန္တီေျပာမလို႔ပါသားစိတ္ထိခိုက္မွာဆိုးလို႔ပါသားရယ္"
"ဟာဗ်ာအန္တီရာခုမွေျပာရလားဗ်ာ"
"သူဒီတစ္လပဲေနရေတာ့မွာပါသားရယ္အရင္ကထက္အလိုလိုက္ေပးပါေနာ္"
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲပူေလာင္ကာဘာမွေျပာမထြက္ပဲစကားလံုးမ်ားကမ်က္ရည္မ်ားအျဖစ္သာထြက္ၾကလာသည္။
``အခ်စ္ရဲ႕စလံုးေရစမွာပူေဆြးမႈေတြနဲ႔ေနာက္ဆံုး
ေတြ႔ဆံုျခင္းကစည္းတစ္ခုျခားလို႔...........
ဟိုးအေဝးဆံုးဘယ္သူမွမေတြ႔ႏိုင္တယ့္ေလာက
မေရာက္ခ်င္တယ့္ေနရာ..............
မင္းသြားခဲ့ရင္ငါလိုက္ပရေစခ်န္ထားခဲ့လည္း
ေမွာင္ခိုလက္မွတ္နဲ႔ငါအရလိုက္ခဲ့မယ္"´
"ႏွင္းေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
သူမေခါင္းသာၿငိမ့္ျပႏိုင္သည္သြင္းထားတယ့္ေဆးပိုက္ေတြက႐ႈပ္႐ွက္ခက္လို႔ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ကလည္းတန္းလန္းႀကီး။
"ႏွင္းေနသာတယ္ေနာ္အကို႐ွိတယ္ေနာ္ႏွင္းအားတင္းထားေနာ္"
"အကိုႏွင္းကိုခ်စ္လားဟင္"
"ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲႏွင္းရယ္အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ကြာ"
"ဘယ္လိုခ်စ္မွာလဲဟင္"
"ႏွင္းအခက္အခဲ႐ွိတယ့္အခါႏွင္းေ႐ွ႕မွာရပ္တည္ေပးမယ္၊ႏွင္းဝမ္းနည္းတယ့္အခါႏွင္းေဘးကအားေပးေနမယ္၊ႏွင္းေပ်ာ္ရႊင္တယ့္အခါႏွင္းေနာက္မွာ႐ွိေနေပးမယ္
အကို႔အခ်စ္ကႏွင္းအတြက္ပါ"
"ဝမ္းသာလိုက္တာကိုယ္ရယ္"
သူမၿငိမ္သက္သြားသည္အေဝးဆံုးကိုထြက္သြားၿပီျပန္ေတြ႔ဖို႔က..............
မႏွင္းဝတ္ရည္
အသက္(၂၀)
ထိုနာေရးဆိုင္းဘုတ္ေလး၏ေ႐ွ႕တြင္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရပ္ၾကည့္ေနသည္။မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ဒါေပမယ့္သူျပံဳးေနတယ္။
"အေဒၚႏွင္းဝတ္ရည္ဆံုးသြားၿပီေပါ့ေနာ္"
"အင္းသားေလးရယ္သားသူငယ္ခ်င္းေလးေရာသူလာေတာင္မလာဘူးေနာ္အရမ္းဝမ္းနည္းေနလားဟင္"
"ဘယ္သူ႔ကိုေမးတာလည္းအန္တီ"
"ေမာင္ဇြဲထက္သာေလသားရယ့္"
"ဟင္အန္တီကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူးဇြဲထက္သာဆံုးတာတစ္လျပည့္ၿပီေလႏွင္းဝတ္ရည္လဲသိတယ္ေလသူအက္စီးတန္႔ျဖစ္ၿပီးဆံုးတာေလဒီေန႔တစ္လျပည့္ပဲ
သူမဆံုးခင္တဖြဖြေျပာသြားတယ္သူကိုကြၽန္ေတာ္တကယ္ခ်စ္တာပါတယ့္"
ျမစ္ကမ္းေလးေဘးကထိုင္ခံုေလးတြင္ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနၾကသည္။
"ခ်စ္လားဟင္"
"ခ်စ္တာေပါ့"
"ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲဟင္"
"ေသသည္အထိ"
ေနာက္စံုတြဲႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။
"အခ်စ္အဲခံုမွာမထိုင္နဲ႔ေလမွားေတာ့မယ္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲကိုယ္"
"အဲခံုမွာသရဲ႐ွိတယ္တယ့္ထိုင္မိတယ့္သူေတြတြန္းခ်ခံရတယ္တယ့္"
ခံုတန္းေလးတစ္ခုမွာထိုင္သူတစ္ေယာက္မွမ႐ွိဖုန္ေလးေတြတက္လို႔ခံုတန္းေလးရဲ႕ေနာက္မွီေလးမွာဓါးနဲ႔ထြင္းၿပီးေရးထားတာေလးကေတာ့အထင္းသားျမင္ရေသးသည္။
သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ
ဇြဲ+ႏွင္း
ဆိုတယ့္စာေလးပါပဲ................
"တကယ္ခ်စ္တယ့္သူေတြအတြက္.........
ေဝးကြာခ်င္းဆိုတာမ႐ွိပါဘူး........
တမလြန္ဘဝေရာက္ခဲ့ရင္ေတာင္ျပန္လာဖို႔က......
နီးနီးေလးပါ........"

ေအးစက္ေနေသာေဆာင္းညခ်မ္းတြင္တိုက္ခက္ေနေသာေလေျပေအးေလးမ်ား၏ေခၚေဆာင္ျခင္းခံခဲ့ရေသာေအးစက္မႈ၏ေနာက္ကြယ္တြင္သာယာေသာသံစဥ္ကေလးမ်ားပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ေတးသံကသာယာသေလာက္ထိုသာယာမႈကိုရက္စက္ေသာအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကဖံုးလႊမ္းသြားသည္။
"မိန္းကေလးခဏ"
မိမိကိုေခၚလိုက္ေသာအသံေၾကာင့္႐ွီလာထြန္းတစ္ေယာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ထိုလူႀကီး၏မ်က္လံုးကရက္စက္မည့္ပံုေပၚေနသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။
"ကြၽန္မဘာကူညီေပးရမလဲ"
"ငါကအကူအညီမလိုဘူးလိုတာကနင့္ရဲ႕ပန္းခ်ီကားပဲေပးလိုက္ပါမိန္းကေလး"
"အို..ဘာအတြက္ေပးရမွာလဲဒါကြၽန္မတို႔တန္ဖိုးထားခဲ့တယ့္ပစၥည္းဦးေလးနဲ႔မဆိုင္ဘူး"
"ငါေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္းေပးလိုက္ရင္နင္သက္သာမယ္ေနာ္"
ပထမသူေျပးရန္ၾကံေသာ္လည္းမရေပလူအနည္းငယ္ပ်က္ေသာေနရာပင္ျဖစ္ေနသည္။ေျပးေပါက္ပိန္ေနသည္။လူႀကီးကတစ္ေျဖးေျဖးသူ႔နားသို႔တိုးတက္လာေနေတာ့သူဘယ္လိုလုပ္ရမလဲမသိေပ။
"႐ွင္ေအာ္လိုက္မွာေနာ္"
"ၾကာပါတယ္ကဲ...မိန္းကေလးဒီမွာၾကည့္"
လေရာက္မိႈန္မႈန္ေလး၏ေအာက္တြင္လက္ခနဲအေရာင္လက္သြားေသာဓားသြားေၾကာင့္႐ွီလာထြန္း၏မ်က္ႏွာမွာေၾကာက္လန္႔ေနဟန္႐ွိသည္။သိုေသာ္ပန္းခ်ီကားကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ကိုင္ထားသည္။
"ေပးလိုက္ပါငါမလုပ္ခ်င္ဘူးမိန္းကေလး"
"ဟင့္အင္မေပးဘူးလံုးဝပဲ"
"ရတယ္ေလဒါဆိုလဲ....ေရာ့"
အ႐ွိန္ႏွင့္ဝင္ေရာက္လာေသာဓားသြားကသူ၏ဝမ္းဗိုက္ကိုအတားအဆီးမ႐ွိတစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ေနာက္ဆံုးေသြးေတြကျမင္မေကာင္းေအာင္ထြက္လာကာေခြ၍လဲက်သြားသည္။လက္တြင္ကိုင္ထားေသာပန္းခ်ီကားကိုေတာ့ေသခ်ာသူကိုင္ထားသည္။သို႔ေသာ္အားသန္လွေသာလူႀကီး၏လက္ေၾကာင့္ပန္းခ်ီကားကေတာ့ပါသြားေပသည္။ေနာင္ဆံုးသူခံစားမိသည္ကေအးျမေသာလမ္းမ၏အထိအေတြ႔နဲ႔ဘုရားေက်ာင္းမွထြက္ေပၚလာေသာေခါင္းေလာင္းသံပင္ျဖစ္ေပသည္။သူ၏ေနာက္ဆံုးထြက္သက္သည္လည္းေဆာင္းေလေအးတို႔ေနာက္ကိုလိုက္ပါသြားေပသည္။
"ဟားဟားေအာင္ၿပီကြ.....ဟားဟား"
ေအးစက္စက္ရက္စက္စြာရီေမာသံႏွင့္အတူအရက္ေသက္ေနေသာလူႏွစ္ေယာက္ကိုျမင္ႏိုင္ေပသည္။
"ခင္ဗ်ားေတာ္တယ္ဦးသီဟ"
"ရပါတယ္ဆရာေလးကြၽန္ေတာ္အျပစ္ခံၿပီးရင္ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ေက်ၿပီေနာ္"
"ေကာင္းၿပီဗ်ာခင္ဗ်ားလြတ္လာရင္ေဝစုတစ္ပံုကအဆင္သင့္ပဲခုလည္းခင္ဗ်ားမိသားစုကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးထားမယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ယံုပါတယ္...ဒီမွာပန္းခ်ီကား"
ေလာဘမ်က္လံုးမ်ားအေရာင္လက္သြားသည္။တုန္႔ဆိုင္းမေနပဲသူပန္းခ်ီကားကိုယူလိုက္ၿပီးအျမန္ျပန္ရက္လုပ္လိုက္သည္။
"က်ဳပ္ျပန္မယ္ဦးသီဟ"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာေလး"
လူလတ္ပိုင္းအသက္၂၅ႏွစ္ခန္႔႐ုပ္ရည္ေျပပစ္ေသာေဒးဗစ္တစ္ေယာက္ခပ္ျမန္ျမန္ထြက္သြားၿပီးသိပ္မၾကာလိုက္ပါကားစက္ႏႈိးသံကိုဦးသီဟၾကားလိုက္သည္။႐ုတ္တစ္ရက္ေလေၾကာင့္ဝုန္းခနဲပြင့္သြားေသာတံခါးကိုသြား၍ဦးသီဟပိတ္စဥ္အ႐ွိန္ေျဖးေျဖးေမာင္းသြားေသာေဒးဗစ္၏ကားကိုၾကည့္လိုက္ေသာအခါေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သူ႔ကိုျပံဳးျပသြားသည္ကိုျမင္လိုက္သည္။
အံ့ဩတုန္လႈပ္သည့္အျပင္ၾကက္သီးမ်ားလည္းထသြားသည္။
"ဟာ....ဒါ..ဒါ..."
ထိုေကာင္မေလးမွာတစ္ျခားသူမဟုတ္သူသတ္လိုက္ေသာ႐ွီလာထြန္းပင္ျဖစ္ေပသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းသံမွေရၾကသံသဲ့သဲ့ႏွင့္အတူေဒးဗစ္တစ္ေယာက္ေရခ်ိဳးရင္းျပန္ျမင္ေယာင္မိေနသည္။
"ေမာင္႐ွီလာ့ကိုခ်စ္လားဟင္"
"ခ်စ္တာေပါ့႐ွီလာရယ္အရမ္းခ်စ္တယ္"
ဘုရားေက်ာင္းႀကီးတြင္အတူတူဘုရား႐ွစ္ခိုးဓမၼေတးမ်ားသီဆိုသည့္ေန႔ကိုသူျမင္ေယာင္မိသည္။သို႔ေသာ္ပစၥည္းဥစၥာလိုခ်င္မႈေလာဘေၾကာင့္သူအခ်စ္ကိုစြန္႔လႊတ္မိၿပီျဖစ္ေပသည္။
"သားမင္းေကာင္မေလး႐ွီလာထြန္းတို႔အိမ္ကပန္းခ်ီကားကိုမင္းဘယ္လိုထင္လဲ"
"ဪ..သူတို႔အိမ္ဧည့္ခန္းကပန္းခ်ီကားလားေတာ္ေတာ္လက္ရာေျမာက္တယ္ၾကည့္လဲေကာင္းတယ္"
"ဒါပဲလားသား.."
"ဒါအျပင္ဘာ႐ွိေသးလဲသိလား."
"ဟင္ဘာ႐ွိေသးလို႔လဲအေဖ.."
"ေအးအဲဒီပန္းခ်ီကားရဲ႕ေနာက္မွာအံဝွက္နဲ႔ကြအဲဒီထဲမွာရတနာေျမပံု႐ွိတယ္ကြသူ႔လူယံုေတာ္ကိုအပိုင္ေပါင္းၿပီးေမးထားတာ"
"ဒါဆိုအေဖခုလိုျဖစ္သြားတာအဲတာနဲ႔ဆိုင္တာလား"
"ေအးငါႀကိဳးစားခဲ့တာအဲဒီေျမပံုမရခဲ့ဘူးခုလိုမသန္မစြမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္မင္းရေအာင္ယူရမယ္ငါ့သား"
သူအေဖမေသခင္ေျပာခဲ့ေသာစကားကိုလည္းျပန္လည္ၾကားေရာင္ေနမိသည္။သူသက္ျပင္း႐ွည္ႀကီးတစ္ခ်လိုက္ၿပီးေရပိတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္တစ္ေယာက္ထဲ
"ငါလုပ္တာမွန္တယ္....မွန္တယ္..."
မနက္ျဖန္ညသူရတနာမ်ားတူးယူရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ပန္းခ်ီကား၏ေနာက္ေက်ာဘက္ကိုသူ႔အေဖေျပာသည့္အတိုင္းဓားျဖင့္ခြဲ၍ၾကည့္လိုက္ေသာအခါေျမပံုတစ္ခုကိုေတြ႔၏။သူအရမ္းဝမ္းသာသြားၿပီးေျမပံုကိုယူလိုက္ကာေသခ်ာေအာင္သူ႔ေခါင္းအံုးထဲထည့္ကာအိပ္လိုက္သည္။ည၂နာရီခန္႔....
ေခြးတစ္ေကာင္၏ဆြဲဆြဲငင္ငင္အူလိုက္ေသာအသံေၾကာင့္သူလန္႔ႏိုးသြားသည္။
"ေတာက္.......ေခြးကလည္းကြာ"
သူ႔အခန္း၏ပြင့္ေနေသာတံခါးတစ္ခ်ပ္ေၾကာင့္ေလေအးမ်ားတိုးဝင္၍ျပန္မအိပ္ႏိုင္သျဖင့္တံခါးကိုပိတ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္သူ႔စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာပန္းခ်ီကားကိုယူလိုက္ၿပီးေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။
"လက္ရာေတာ္ေတာ္ေျမာက္တာပဲ"
"ဝုန္း........."
"ဟင္..."
အိမ္၏ေအာက္ထပ္မွတစ္ခုခုျပဳလဲသံေၾကာင့္သူလန္႔သြားမိသည္။
"ဘယ္သူလဲ...."
ေျဖၾကားျခင္းမ႐ွိတိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္သူအိမ္ေအာက္ထပ္သို႔သြားၾကည့္ရန္လုပ္လိုက္သည္။ေၾကာင္နစ္ေကာင္၏ေအာ္သံကိုၾကားလိုက္ရသျဖင့္အျမန္ေျပးသြားလိုက္သည္ေတြ႔လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းမွာကား......
သူ႔ဘက္ကိုေက်ာေပးရပ္ေနေသာလူတစ္ေယာက္ကိုမသဲမကြဲျမင္လိုက္သျဖင့္သူၾကက္ေသေသျဖစ္သြားသည္။
"ဘယ္သူလဲ...."
မည္သို႔မွတုန္႔ျပန္မႈမ႐ွိေသာေၾကာင့္သူစိတ္တိုကာပါးခံုးကိုလွမ္း၍ကိုင္လိုက္သည္။ထိုသူ၏ေအးစက္စက္လက္ႀကီးကသူ႔လက္ကိုျပန္လည္ကိုင္၍ထိုသူမွာတစ္ေျဖးေျဖးလွည့္လာၿပီးျပံဳးျပလိုက္သည္။ပါးစပ္မွာလည့းေသြးေတြနဲ႔လန္႔သြား၍သူေနာက္သို႔လဲက်သြားသည္။
"နင္.....နင္....ေသၿပီမဟုတ္ဖူးလား"
"ကိုက႐ွီလာေသတာသိေနတယ္ေပါ့...."
အသံကအက္ကြဲကြဲစူး႐ွ႐ွႏွင့္အရင္ကထက္ဩေနသည္။
"မလာနဲ႔ငါ့နားကိုမလာနဲ႔...."
"ဟားဟား....ခုမွမလာနဲ႔ဟုတ္လား"
"မလုပ္ပါနဲ႔......"
ေအးစက္ေနေသာလက္ကသူ၏လည္ပင္းကိုတင္းၾကပ္စြာဖစ္လိုက္သျဖင့္သူမ်က္လံုးမ်ားျပာေဝသြားသည္။
"မလုပ္နဲ႔....အ...."
သူေနာက္ဆံုးၾကံမိၾကံရာသူ၏လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေသာလက္ဝါးကပ္တိုင္ကိုယူကာ႐ွီလာထြန္းကိုဖိလိုက္သည္။စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံႀကီးကေတာ္ရံုလူဆိုလ်ွင္လိပ္ျပာလြင့္ေစလိမ့္မည္။
"အားးး......နင္ကို႔ဘယ္ေတာ့မွမေက်ဘူးငါျပန္လာၿပီးနင့္ကိုသက္ျပမယ္"
ေဒးဗစ္၏အသက္႐ႈသံမွာဖားတစ္ေကာင္လိုပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္ပင္ျဖစ္ေနသည္။တုန္တုန္ရင္ရင္ႏွင့္လက္တြင္ကိုင္ထားေသာလက္ဝါးကပ္တိုင္ပါဆြဲႀကိဳးေလးပါလြတ္ၾကသြားသည္။
♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨ ♨
ေနာက္ေန႔ည၁၂နာရီတိတိ......
ေဒးဗစ္တစ္ေယာက္စိတ္လႈပ္႐ွားမိေနသည္။သြားမလားမသြားဖူးလားကိုယ့္စိတ္ကိုေဝခြဲမရျဖစ္ေနသည္။သူေနာက္ဆံုးတြင္ပစၥည္းကရိယာကိုယူကာသြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ေျမပံုပါအရဘုရားေက်ာင္း၏မလွမ္းမကမ္းသခ်ိဳင္းေဟာင္း၏ေဒၚခရစ္စတီးနားအသက္မ်ား၇၀ႏွစ္ခုေရးထားေသာအုတ္ဂူထဲတြင္႐ွိေၾကာင္းေဖာ္ျပထားသျဖင့္သူသြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ဘုရားေက်ာင္းေ႐ွ႕မွျဖတ္သြားရသျဖင့္သူခဏရပ္ကာဘုရားသခင္ကိုတိုင္တယ္လိုက္သည္။
"အဖဘုရားသခင္...ကိုယ္ေတာ္၏သန္႔႐ွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ကြၽႏု္ပ္ေပၚသို႔သက္ေရာက္ပါေစ"
မေကာင္းမႈျပဳလုပ္မည့္ဟန္ျပင္ေသာ္လည္းသခင့္ကိုတိုင္တယ္သြားေသးသည္။သခ်ိဳင္းေဟာင္းတြင္မီးေရာင္လဲ့လဲ့ကိုျမင္ႏိုင္ေပသည္။ထို႔အျပင္တစ္ခုခုကို႐ိုက္ဖြင့္သံကိုလည္းအဆက္မပ်က္ၾကားေနရသည္။
"ေတာက္မာလိုက္တာ..."
တစ္ခ်က္သူေစာင့္ထုလိုက္ေသာအခါအုတ္ဂူမွာပြင့္သြားသည္။အေခါင္းတစ္ကိုကိုသူေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္တူျဖင့္႐ိုက္ဖြင့္လိုက္သည္။လက္ျဖင့္သူစမ္းၾကည့္ေသာအခါစီးကပ္ကပ္မာေက်ာေက်ာအရာမ်ားကိုစမ္းမိသည္။
"ဟာဘာေတြလဲ....."
သူေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေသာအခါအနီေရာင္ေသြးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
"ဟာ....."
"ဟားဟားဟား......"
အေခါင္းထဲမွရယ္သံကက်ယ္ေလာင္စြာေပၚထြက္လာသည္။
"နင္ငါ့လက္ကေျပးမလြတ္ပါဘူးေဒးဗစ္"
"ဟာ..နင္..မလုပ္နဲ႔ေနာ္..မလုပ္နဲ႔.."
သူေၾကာက္အားလန္႔အားႏွင့္ေျပးသြားလိုက္ရာေတာင္ကုန္းေပၚမွတစ္လိမ့္ေကာက္ေကြးျပဳတ္က်သြားသည္။
"အား........."
သိပ္မျမင့္ေသာ္လည္းေအာက္မွာကားလမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေတာ္ေတာ္နာသြားသည္။သူနာတာကိုသတိမထားပဲအေပၚသို႔ေမာၾကည့္လိုက္သည္ခနၶာကိုယ္ႀကီးေလေပၚသို႔ေျမာက္တက္၍လာေနေသာ႐ွီလာထြန္းကိုျမင္သျဖင့္ေျပးလိုက္ခ်ိန္တြင္အဝါေရာင္မီးေရာင္ႏွင့္အ႐ွိန္ျဖင့္ေမာင္းႏွင္လာေသာကားတစ္စီးႏွင့္အတူသူတိုက္မိကာေသလုဆဲဆဲေသြးအိုင္ထဲတြင္မ်က္လံုးကစိုးရိမ္တစ္ႀကီးတစ္ေနရာကိုၾကည့္လ်က္ၿငိမ္သက္သြားသည္။ေနာက္ေန႔သတင္းစာထဲတြင္လူသက္သမားႏွင့္သူႏွင့္ဆက္ႏြယ္သူတို႔တစ္ခ်ိန္ထဲတြင္ေသဆံုးဟူေသာသတင္းသာျဖစ္ေပေတာ့သည္။