*************ညေက်ာင္း(၂)***************
ထိုသို႔မျဖစ္ခင္တစ္ပတ္ခန္႔အလို........
ေက်ာင္း၏နာမည္ႀကီးအေခ်ာအလွဟုလည္းမမွားႏိုင္ေပ။စာကလည္းေတာ္၏မိဘအသိုင္းအဝိုင္းကလည္း
ျပည့္စံုသျဖင့္ဘာမွေျပာစရာမလိုေပသူ၏နာမည္မွာဝသုန္႐ွင္းသန္႔ျဖစ္သည္
အတန္းထဲမွာစာကလည္းေတာ္သျဖင့္ဆရာမ၏အေရးေပးျခင္းခံရသည့္အျပင္
ေကာင္ေလးမ်ား၏အထူးအေရးေပးခံရသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။သူနဲ႔ခ်စ္ႀကိဳက္
ေနေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္႐ွိသည္။သူ႔ကစာလည္းအသင့္တင့္ေတာ္သည္
သူ႔နာမည္မွာမင္းသန္႔စင္ျဖစ္သည္။တစ္ေန႔ေက်ာင္းအျပန္ဝသုန္
တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ပဲျပန္လာ
ၾကသည္။ေက်ာင္းႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္တြင္
"ဟဲ့...ဝသုန္ဟိုဘက္ကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲလာတာမင္းသန္႔စင္မဟုတ္လား"
"ဟင္....ဟုတ္တယ္မင္းသန္႔စင္မွမင္းသန္႔စင္အစစ္သူတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲေနတာေပါ့"
ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မွာႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္သူမ၏ေအာက္ႏွာခမ္းကိုကိုက္လိုက္
သည္သူမ၏မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလးမွာေဒါသေၾကာင့္အနီေရာင္အသြင္ေျပာင္
းသြား၏။
"ေတာက္.....ေတြ႔မယ္"
ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မွာသူ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုပင္မေစာင့္ပဲ
ေျပးသြား၏။သူမအိမ္ထဲသို႔ခပ္သုတ္သုတ္ဝင္လိုက္သည္။ေက်ာင္းလြယ္အိတ္
ကေလးကိုခ်ၿပီးသူမအခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္သြား၏။သူမငိုသည္ဘာမွမစဥ္းစားႏိုင္
ေတာ့ေပ။သူမ၏အေမေနာက္တြင္ေရာက္လာသည္ကိုပင္မသိေခ်။
"သမီးေလးဝသုန္ဘာျဖစ္တာလဲသမီးငိုေနတာလား"
သူမဘာမွမေျပာေခ်။သူ႔အေမမွာႏွဖူးကိုလက္ျဖင့္စမ္းလိုက္သည္...
"ကိုယ္လည္းမပူပါဘူးသမီးဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးအေမသမီးေခါင္းကိုက္လို႔ပါ"
"ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္လိုက္ေနာ္ေကာင္းသြားမွာပါသမီး"
"ရတယ္အေမသမီးသက္သာပါတယ္သမီးအျပင္ခဏသြားဦးမယ္ေနာ္"
"သိပ္မၾကာေစနဲ႔ေနာ္သမီး"
"ဟုတ္အေမ"
သူမစက္ဘီးေလးဆြဲကာထြက္လာခဲ့သည္။သူမစိတ္ထဲမွေတြးလိုက္သည္...
"အင္းဒီအခ်ိန္ဆိုမင္းသန္႔စင္က်ဴ႐ွင္ျပန္မွာသူ႔ကိုေတြ႔မွျဖစ္မယ္ေတြ႔ကိုေတြ႔ရမယ္"
သူမေစာင့္ေနသည္သိပ္မၾကာလိုက္ပါမင္းသန္႔စင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ထြက္လာသည္။
"ေတာက္ထင္တယ့္အတိုင္းပဲေတြ႔မယ္"
မင္းသန္႔စင္တို႔မွာသူမကိုျမင္ရသားႏွင့္ပင္စက္ဘီးကိုမရပ္ပဲဆက္နင္းသြား၏သူမလည္းစက္ဘီးကိုနင္း၍လိုက္သြား၏။
"ဟဲ့ဝသုန္နင္ဘာကိစၥနဲ႔လိုက္တာလည္းနင္မေႏွာက္ယွက္နဲ႔"
"ဪ...နင္ကေျပာၿပီေပါ့အသစ္ရေတာ့ငါ့ကိုေျပာၿပီေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ဝသုန္နင္ေျပာသလိုပဲခုငါနင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးငါသူ႔ကိုပဲခ်စ္တယ္နင္ဆက္မလိုက္နဲ႔ေတာ့"
"ဘာ....ငါလိုက္ခ်င္လိုက္မယ္နင့္အေၾကာင္းပါလားနင့္ေကာင္မေလးကဘယ္သူလဲမွတ္တယ္ေဆာင္းႏွင္းသူပဲခ်စ္ၾကပါဟာရပါတယ္"
သူမစက္ဘီးကိုအ႐ွိန္စက္၍ဆက္မလိုက္ေတာ့ပဲေနလိုက္သည္။မ်က္ရည္မ်ားမွာလည္းစီးၾကလာခဲ့သည္။
သူမဘယ္အခ်ိန္ထိပင္ေၾကာင္၍ရပ္ေနမိမွန္းမသိေပသူမသူငယ္ခ်င္းဆုလဲ့ေအာင္လာမွသတိထားမိေတာ့သည္။
"ဟဲ့ဝသုန္နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟ"
"ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဟာ"
"ဪ..ဒါနဲ႔နင္သိလားမင္းသန္႔စင္ေလငါတို႔လမ္းထိပ္ကအေအးဆိုင္မွာဟိုေဆာင္းႏွင္းသူနဲ႔ထိုင္ေနတယ္ဟအဲတာဘာသေဘာလဲဟင္"
"နင္ေျပာတာတကယ္လားလဲ့ေတြ႔မယ္အဲေကာင္ကိုငါအဲလိုသစၥာမ႐ွိတယ့္ေကာင္ေတြကိုမုန္းတယ္"
ဆုလဲ့ေအာင္ပင္တားခ်ိန္မရလိုက္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔စက္ဘီးႏွင့္လွည့္အထြက္ကားတစ္စီးကအလာလံုးဝရပ္တန္႔ခ်ိန္မရလိုက္ပဲ....
"က်ီ............ဒုန္း......"
"ဝသုန္.......သူငယ္ခ်င္း"
အနား႐ွိလူမ်ားမွာလည္းဝိုင္းလာၾကသည္။
"ဟယ္အသက္႐ွိေသးလားမသိဘူးေဆးရံုကားေခၚၾကပါဟျမန္ျမန္ေလး"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ဆူညံသြားၾကသည္။ဆုလဲ့ေအာင္မွာသူ၏သူငယ္ခ်င္းကိုေပြ႔ထား၏။
"ဝသုန္နင္ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္အားတင္းထားေနာ္ေဆးရံုကားလာေနၿပီေနာ္အားတင္းထားေနာ္"
"ငါ....မင္း..မင္းသန္႔စင္နဲ႔သူ႔ေကာင္မကိုမေက်နပ္ဘူး....အ...ငါ..ငါ...ကလဲ့စားေခ်.....အ"
ေသြးမ်ားပါးစပ္ထဲမွအန္ထြက္လာကာၿငိမ္ၾကသြား၏။
"သူငယ္ခ်င္းဝသုန္....ဝသုန္အျဖစ္ဆိုးလွပါလားဟာ"
"ဟယ္ေကာင္မေလးေသသြားၿပီနဲ႔တူတယ္ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔သနားပါတယ္"
ေဝဖန္သံမ်ားစုပ္သပ္သံမ်ားကိုေက်ာ္လြန္၍လူနာတင္ကားသံမွာေပၚေပါက္
လာ၏။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အေလာင္းကိုလာ၍သယ္သြားၾက၏။ဒါေပမယ္
့လူအမ်ားသတိမထားမိသည္မွာေသြးအလိမ္းလိမ္းၾကားထဲမွအျဖဴေရာင္မ်က္ရည္
တစ္ေပါက္ေဝ့ခနဲၾကလာျခင္းပင္ျဖစ္သည္
သိပ္မၾကာပါမိုးေပါက္မ်ားမွာလည္းသဲသဲမဲမဲရြာခ်လာသည္ညိဳမဲေနေသာေကာင္
းကင္ႀကီးႏွင့္မိုးေရေပါက္တို႔မွာဝမ္းနည္းေနသည္ကိုေဖာ္ျပသ
ေလာကံဆိုးမိုးေမွာင္ၾကသည္ကိုေဖာ္ၫႊန္းသည္ေလာေတြး၍မရႏိုင္ေပ။
ထိုေန႔ညေနအခ်ိန္အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းေလးမွဆယ္တန္းညေက်ာင္းမွာလူအေတာ္
အသင့္ဆံုေနၿပီျဖစ္သည္။ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတစ္ေယာက္စဥ္းစားေနသည္...
"ဒီေန႔ဟိုေကာင္မေလးဝသုန္ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနပါလားဘာမ်ားလုပ္ေနလဲမသိဘူးေနမေကာင္းဘူးလား"
ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳႏွင္ဝသုန္႐ွင္းသန္တို႔မွာအလြန္ပင္ရင္းႏွီးၾကသည္
စာကလည္းေတာ္သျဖင့္ဆရာမအလိုလိုက္ထားသူလည္းျဖစ္သည္။ဝသုန္မွာေက်ာင္
းလာရင္အျမဲတမ္းဆရာမဆီသို႔သြားကာဆရာမကိုကူလုပ္ေပးရင္းဆရာမႏွင္
့အတူတူပင္အခန္းထဲသို႔ဝင္ေနၾကျဖစ္သည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳစိတ္ထဲမွာေတာ့ထင္
့ေနသည္နားေနခန္းထဲမွာလည္းသူတစ္ေယာက္သာ႐ွိေတာ့သည္သူခဏေစာင့္
ေနသည္တံခါးဘက္ကိုလွည့္ထိုင္လို႔ေပါ့..
ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ကေလးနဲ႔ခပ္သုတ္သုတ္ေလ်ွာက္လာေသာေကာင္မ
ေလးတစ္ေယာက္ေသခ်ာပါသည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔...။မ်က္ႏွာကျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္
နဲ႔တစ္ကိုယ္လံုးလဲေရေတြရႊဲလို႔
"သမီးဝသုန္ဘာျဖစ္လာတာလဲေနမေကာင္းဘူးလားမိုးေတြလည္းစိုလို႔...ဟင္
..အသားေတြလည္းေအးစက္ေနပါလားျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္နဲ႔သမီးဒီေန႔နားလိုက္
ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ"
အသံကလည္းတစ္မ်ိဳးအက္ကြဲကြဲ႐ွတတျဖစ္ေနသည္
"သမီးအသံလည္းမေကာင္းပါလားအရမ္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနလားဆရာမတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းရမလား"
"ရတယ္ဆရာမသမီးအေဖာ္ပါတယ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေအးသမီးဂ႐ုစိုက္ေနာ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏ေနာက္ေၾကာကိုၾကည့္ရင္းထူး
ေတာ့ထူးပါတယ္ဟုေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။သူမလည္းအခ်ိန္ဆြဲမေန
ေတာ့ပဲအတန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။႐ုတ္တရက္ေဝါခနဲရြာခ်လာေလမိုးကသဲသဲမည္
းမည္းဆိုင္းမဆင့္ဘံုမဆင့္ပဲရြာခ်လိုက္သည္
"ဪ...မိုးကလည္းေကာင္မေလးေတာ့မိုးထပ္မိျပန္ၿပီ"
သူမအတန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္ေသာအခါပထမဆံုးသတိထားမိသည္ကဝသုန္႐ွင္းသန္
႔၏အတန္းပင္ျဖစ္သည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ပင္မဟုတ္ဆုလဲ့ေအာင္ပါမလာေခ်။
"မဂၤလာပါဆရာမ.."
"ေအးကြယ္မဂၤလာပါ..ဒါနဲ႔ဆုလဲ့ေအာင္ဘာျဖစ္တာလဲဒီေန႔မလာဘူးလားဝသုန္ကေတာ့ေနမေကာင္းလို႔ခုနေလးတင္ဆရာမျပန္လႊတ္လိုက္တယ္"
"ဆုလဲ့ေအာင္ေနေကာင္းပါတယ္ဆရာမသားေတာင္
ျမင္လိုက္ေသးတယ္ဆရာမ"
"ေအးေအးအေၾကာင္း႐ွိလို႔ေနမယ္ေအးေအးမေန႔ကဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ"
မင္းသန္႔စင္၏ေျဖ႐ွင္းခ်က္ကိုဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာစာနဲ႔အေၾကာင္းျပကာ
ေက်ာက္သင္ဘုန္းတြင္စာေရးမလို႔လုပ္ေနစဥ္အခန္းေ႐ွ႕မွေခၚသံႏွင္
့အတူဆုလဲ့ေအာင္မ်က္ႏွာလည္းပ်က္ေနသည္ငိုထားဟန္တူသည္။
"ဆရာမ...."
"ဟင္...သမီးဘာျဖစ္လာတာလဲေျပာေလ"
သူမငိုရင္းေျပာလိုက္သည္
"ဆရာမဝသုန္ရယ္ကားတိုက္လို႔ဆံုးၿပီဆရာမညေန၅နာရီခြဲေလာက္က"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ၏မ်က္ႏွာမွာအလြန္အံ့ေအာသြားပံုေပၚေနသည္အတန္
းထဲ႐ွိလူမ်ားမွာလည္းေတာ္ေတာ္အံ့ေအာတုန္လႈပ္ေနသည္အထူးသျဖင့္မင္
းသန္႔စင္ႏွင့္ေဆာင္းႏွင္းသူတို႔ပင္ျဖစ္သည္။
"သမီးရယ္ဟုတ္လို႔လားခုနေလးမွဆရာမနဲ႔ေတြ႔ေသးတယ္ေလသမီးရယ့္"
"သမီးလက္ထဲမွာသူဆံုးသြားတာဆရာမခုသူ႔အေလာင္းေတာင္ရင္ခြဲရံုမွာအိမ္ေတာင္မသယ္ရေသးဘူးဆရာမ"
ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳဘာေျပာရမွန္းပင္မသိေပအတန္းထဲ႐ွိလူမ်ားမွာလည္းတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ဆူညံေနၾကသည္။
"ဒါဆိုခုမဆရာမဆီလာတယ့္ဝသုန္က......"
ထိုစဥ္ဖ်က္ခနဲပ်က္သြားေသာလ်ွပ္စစ္မီးႏွင့္အားခနဲေအာ္သံမီးဖ်က္
ခနဲျပန္လာေသာအခါရိပ္ခနဲအရိပ္တစ္ခုနဲ႔ပံုလ်က္သားလဲက်ေနေသာေဆာင္
းႏွင္းသူကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ေက်ာင္းအျပင္ဘက္မွေက်ာင္းထဲသို႔လွမ္
းၾကည့္ေနေသာပန္းေရာင္ဝတ္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးကိုျမင္လိုက္ရသည္
။
No comments:
Post a Comment