ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ^
ရင္နာစရာဝိညာဥ္ဇတ္လမ္းေလး....
အရမ္းမစည္ကားေသာ္လည္းေနခ်င္စရာၿမိဳ႕ေလးတစ္
ၿမိဳ႕စက္ဘီးစီးလို႔ေကာင္းတယ့္ေနရာေလးေတြ႐ႈခင္းေတြကိုတဝႀကီးၾကည့္ဖို႔ေကာင္းတယ့္ေနရာေလးေတြနဲ႔
ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါ။အဲဒီၿမိဳ႕ေလးမွာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေနပါတယ္။သူ႔နာမည္ကဇြဲထက္သာအပ်ိဳေတြ
ၾကားထဲမွာေရပန္းစားေလာက္ေအာင္နာမည္ႀကီးသူတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ေပ။တစ္ေန႔ဇြဲထက္သာသူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ဘုရားလာဖူးၾကသည္။အဲဒီေန႔ကသူ႔ေမြးေန႔အတိအက်ဆိုလ်ွင္၇ရက္ေန႔စက္တင္ဘာလ။
ဇြဲထက္သာသည္သူ၏ေမြးေန႔ေထာင့္ျဖစ္ေသာစေနေထာင့္တြင္ဘုရားပန္းကပ္ကာဘုရားကန္ေတာ့လိုက္သည္။ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီးဘုရားကိုေရသပၸါယ္ေနခ်ိန္တြင္သူ၏ေမြးနံေထာင့္တြင္ဘုရားလာ႐ွိခိုးေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။ျမန္မာဆန္ဆန္ရင္ဖုန္းအက်ီခ်ိတ္ထဘီေလးနဲ႔မ်က္စိေလးမႈိတ္ၿပီးဘုရား႐ွိခိုးေနပံုကရင္ရင္ေလးနဲ႔လွသည္။ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံေလးႏွင့္ပန္းေရာင္သန္းေနေသာအသားအရည္ေပၚတြင္လိမ္းခ်ယ္ထားေသာသဘာဝသားနပ္ခါးပါးကြက္ကေလးမ်ားကလွသည္ထက္လွေစရန္
ျပဳလုပ္ေနသလို႐ွိ၏။သူဘယ္ေလာက္ၾကည့္မိသြားလည္းမသိေပေရသပၸါယ္ေနေသာခြက္မွာပင္ကုန္သြား၏
သူလည္းထလာသည္ေရသပၸါယ္မလို႔နဲ႔တူသည္။
"အကို႔ေရသပၸါယ္ၿပီးရင္ခြက္ကေလးခဏေလာက္ေပးပါလားဟင္"
ခ်ိဳသာေသာအသံေလးႏွင့္လံုးဝ႐ိုင္းျပမႈမ႐ွိသူ၏ရင္ကိုေတာ္ေတာ္လႈပ္႐ွားသြားေစသည္။
"ဟုတ္ကဲ့ညီမေရာ့ေလ"
သူခြက္ကေလးကိုေပးလိုက္ခ်ိန္တြက္အမွတ္မထင္လက္ကေလးကိုကိုင္လိုက္မိသည္ႏူးညံ့လိုက္တာတစ္သက္လံုးကိုင္ထားလို႔ရရင္ေကာင္းမွာပဲဟုေတြးမိ၏။
"ေဟ့ေကာင္ဇြဲထက္သာလာေလကြာငါတို႔ေတာင္ဘုရားကိုပတ္လို႔ုၿပီးၿပီဘာလုပ္ေနတာလဲကြ"
"လာၿပီကြ"
သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚေနသျဖင့္သူသြားလိုက္သည္သူေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ျပန္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါသူမလည္းသူ႔ကိုအၾကည့္ႏွစ္ေယာက္စလံုးရင္ခုန္မိမည္မွာမလြဲေပ။သူတို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုသည္ဘုရားမွျပန္ရန္ဓာတ္ေလွကားေစာင့္ေနၾကသည္။သူ၏ေနာက္တြင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လာရပ္သည္ကိုသူသတိထားမိလိုက္သည္။႐ိုး႐ွင္းေသာေရေမြးနံ႔ေလးႏွင့္သူ၏ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးေစာေစာကေတြ႔ခဲ့ေသာေကာင္မေလးသူျပံဳးျပလိုက္သည္။ေကာင္မေလးမွာလည္းျပန္ျပံဳးျပသည္။လွလိုက္တယ့္အျပံဳးေလးကရင္ထဲစြဲၿငိသြားေစသည္။
"ျပန္ေတြ႔ရျပန္ၿပီေနာ္ဒီၿမိဳ႕ကပဲလား"
"ဟုတ္ကယ္အကိုၿမိဳ႕သစ္ရက္ကြက္ကပါ"
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔နီးတာပဲကြၽန္ေတာ္ကျပည္သာယာကေလ"
"ဟုတ္ကဲ့အကို"
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္မွတ္ထားေနာ္ဇြဲထက္သာတယ့္"
"ဟုတ္ညီမနာမည္ကႏွင္းရည္ခ်ိဳပါ"
"လွတယ္ေနာ္"
"႐ွင္"
"ဪ..နာမည္ကိုေျပာတာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"လူကလည္းလွပါတယ္"
သူမဘာမွမေျပာပဲ႐ွက္ျပံဳးေလးျဖင့္သာတုန္႔ျပန္သည္ဓာတ္ေလွကားစီးရာတြင္လည္းအတူတူျဖစ္သျဖင့္သူမ၏ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးကိုတဝႀကီး႐ႈ႐ိႈက္ရသည္။ေအာက္သို႔ေရာက္ေသာအခါကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။
"ညီမသြားေတာ့မယ္ေနာ္ေနာက္ေတြ႔ရင္တစ္ခုခုလိုက္ေကြၽးပရေစေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းထြက္လာခဲ့သည္။ေကာင္မေလးမွာေတာ့ဘာကိုေစာင့္ေနမွန္းမသိက်န္ခဲ့သည္။
ခဏသာေတြ႔ဖူးေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိသြားေသာကြၽန္ေတာ္မွာမေနႏိုင္ပဲၿမိဳ႕သစ္ဘက္ကို
ေျခဦးလွည့္ကာ႐ွာပံုေတာ္ဖြင့္ေသာ္လည္းမေတြ႔ေပကံ
ၾကမၼာကဦးစားေပးေသာအခါၾကံဳဆံုမႈကဆန္းၾကယ္သည္ေဆးခန္းမွာေတြ႔ရျခင္းျဖစ္သည္။
"ညီမေနမေကာင္းဘူးလားမွတ္မိလားဟင္"
"ဪဘုရားေပၚမွာေတြ႔တာမွတ္လားသိပါတယ္"
သူမၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနပံုေပၚသည္။ျဖဴဖပ္
ျဖဴေရာ္နဲ႔။
"ေနမေကာင္းဘူးလားညီမ"
"ဟုတ္"
"ဘာျဖစ္တာလဲဟင္ဂ႐ုစိုက္မွေပါ့တစ္ေယာက္ထဲလာတာလား"
"ဟင့္အင္းအေမပါတယ္ဒီနားခဏသြားလို႔အကိုေရာဘာလာလုပ္တာလဲဟင္"
"အကိုကေဆးလာဝယ္တာပါေခါင္းကိုက္လို႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေဆးဝယ္ၿပီးကြၽန္ေတာ္သူမကိုေစာင့္ေနမိသည္။သူမ
ျပန္ထြက္လာသည္။သူ႔အေမကတြဲလို႔သက္သာဟန္မတူေပ။
"အန္တီရလားဘာကူညီရမလဲမသိဘူးညီမရလားဟင္"
"သူေခါင္းအရမ္းမူးေနလို႔သားရယ္ကားတားေပးပါလားကြယ္"
"ဟုတ္အန္တီ"
ကြၽန္ေတာ္ကားငွါးေပးၿပီးသူမကိုတင္ေပးကာေခါင္းခန္းမွကြၽန္ေတာ္သူတို႔အိမ္ထိလိုက္သြားလိုက္သည္။သူမကိုတြဲခ်ေပးၿပီးႏႈတ္ဆက္ကာကြၽန္ေတာ္ျပန္လာခဲ့သည္။ေနာက္ပိုင္းသူနဲ႔ခဏခဏေတြ႔ျဖစ္ၾကသည္။
"ႏွင္းကိုစကားတစ္ခြန္းေလာက္ေျပာပရေစေနာ္"
"ဒီေန႔မွာဘာျဖစ္ေနတာလဲေျပာေလ"
"အကိုေလႏွင္းကိုခ်စ္တယ္စေတြ႔တယ့္ေန႔ကတည္းကခ်စ္တာပါယံုေပးပါေနာ္"
"ဟင္အကိုကလည္း"
"ယံုေပးမွာလားေျပာေလႏွင္း"
"ဟုတ္ယံုပါတယ္"
"ဝမ္းသာလိုက္တာႏွင္းရယ္အကို႔ကိုခ်စ္တယ္ေပါ့ေနာ္ဟုတ္လား"
"အယ္လူဆိုးႀကီး"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္သက္တမ္းႏွစ္လျပည့္မွာေလာကႀကီးကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုရက္ရက္စက္စက္
"ဘာအန္တီႏွင္းမွာေသြးကင္ဆာျဖစ္ေနၿပီဒါေနာက္ဆံုးလဟုတ္လားအန္တီ"
"ဟုတ္တယ္သားအရင္ကတည္းကအန္တီေျပာမလို႔ပါသားစိတ္ထိခိုက္မွာဆိုးလို႔ပါသားရယ္"
"ဟာဗ်ာအန္တီရာခုမွေျပာရလားဗ်ာ"
"သူဒီတစ္လပဲေနရေတာ့မွာပါသားရယ္အရင္ကထက္အလိုလိုက္ေပးပါေနာ္"
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲပူေလာင္ကာဘာမွေျပာမထြက္ပဲစကားလံုးမ်ားကမ်က္ရည္မ်ားအျဖစ္သာထြက္ၾကလာသည္။
``အခ်စ္ရဲ႕စလံုးေရစမွာပူေဆြးမႈေတြနဲ႔ေနာက္ဆံုး
ေတြ႔ဆံုျခင္းကစည္းတစ္ခုျခားလို႔...........
ဟိုးအေဝးဆံုးဘယ္သူမွမေတြ႔ႏိုင္တယ့္ေလာက
မေရာက္ခ်င္တယ့္ေနရာ..............
မင္းသြားခဲ့ရင္ငါလိုက္ပရေစခ်န္ထားခဲ့လည္း
ေမွာင္ခိုလက္မွတ္နဲ႔ငါအရလိုက္ခဲ့မယ္"´
"ႏွင္းေနေကာင္းတယ္ေနာ္"
သူမေခါင္းသာၿငိမ့္ျပႏိုင္သည္သြင္းထားတယ့္ေဆးပိုက္ေတြက႐ႈပ္႐ွက္ခက္လို႔ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ကလည္းတန္းလန္းႀကီး။
"ႏွင္းေနသာတယ္ေနာ္အကို႐ွိတယ္ေနာ္ႏွင္းအားတင္းထားေနာ္"
"အကိုႏွင္းကိုခ်စ္လားဟင္"
"ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲႏွင္းရယ္အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ကြာ"
"ဘယ္လိုခ်စ္မွာလဲဟင္"
"ႏွင္းအခက္အခဲ႐ွိတယ့္အခါႏွင္းေ႐ွ႕မွာရပ္တည္ေပးမယ္၊ႏွင္းဝမ္းနည္းတယ့္အခါႏွင္းေဘးကအားေပးေနမယ္၊ႏွင္းေပ်ာ္ရႊင္တယ့္အခါႏွင္းေနာက္မွာ႐ွိေနေပးမယ္
အကို႔အခ်စ္ကႏွင္းအတြက္ပါ"
"ဝမ္းသာလိုက္တာကိုယ္ရယ္"
သူမၿငိမ္သက္သြားသည္အေဝးဆံုးကိုထြက္သြားၿပီျပန္ေတြ႔ဖို႔က..............
မႏွင္းဝတ္ရည္
အသက္(၂၀)
ထိုနာေရးဆိုင္းဘုတ္ေလး၏ေ႐ွ႕တြင္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရပ္ၾကည့္ေနသည္။မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ဒါေပမယ့္သူျပံဳးေနတယ္။
"အေဒၚႏွင္းဝတ္ရည္ဆံုးသြားၿပီေပါ့ေနာ္"
"အင္းသားေလးရယ္သားသူငယ္ခ်င္းေလးေရာသူလာေတာင္မလာဘူးေနာ္အရမ္းဝမ္းနည္းေနလားဟင္"
"ဘယ္သူ႔ကိုေမးတာလည္းအန္တီ"
"ေမာင္ဇြဲထက္သာေလသားရယ့္"
"ဟင္အန္တီကြၽန္ေတာ္နားမလည္ဘူးဇြဲထက္သာဆံုးတာတစ္လျပည့္ၿပီေလႏွင္းဝတ္ရည္လဲသိတယ္ေလသူအက္စီးတန္႔ျဖစ္ၿပီးဆံုးတာေလဒီေန႔တစ္လျပည့္ပဲ
သူမဆံုးခင္တဖြဖြေျပာသြားတယ္သူကိုကြၽန္ေတာ္တကယ္ခ်စ္တာပါတယ့္"
ျမစ္ကမ္းေလးေဘးကထိုင္ခံုေလးတြင္ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနၾကသည္။
"ခ်စ္လားဟင္"
"ခ်စ္တာေပါ့"
"ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲဟင္"
"ေသသည္အထိ"
ေနာက္စံုတြဲႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။
"အခ်စ္အဲခံုမွာမထိုင္နဲ႔ေလမွားေတာ့မယ္"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲကိုယ္"
"အဲခံုမွာသရဲ႐ွိတယ္တယ့္ထိုင္မိတယ့္သူေတြတြန္းခ်ခံရတယ္တယ့္"
ခံုတန္းေလးတစ္ခုမွာထိုင္သူတစ္ေယာက္မွမ႐ွိဖုန္ေလးေတြတက္လို႔ခံုတန္းေလးရဲ႕ေနာက္မွီေလးမွာဓါးနဲ႔ထြင္းၿပီးေရးထားတာေလးကေတာ့အထင္းသားျမင္ရေသးသည္။
သူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ
ဇြဲ+ႏွင္း
ဆိုတယ့္စာေလးပါပဲ................
"တကယ္ခ်စ္တယ့္သူေတြအတြက္.........
ေဝးကြာခ်င္းဆိုတာမ႐ွိပါဘူး........
တမလြန္ဘဝေရာက္ခဲ့ရင္ေတာင္ျပန္လာဖို႔က......
နီးနီးေလးပါ........"